เราผิดไหมที่คิดถึงแต่ความสุขของตัวเอง???

เราผิดไหมที่คิดถึงแต่ความสุขของตัวเอง???
.
แต่ที่ผ่านมาในชีวิตคือเราแทบจะไม่มีความสุขเลย
มีแค่ตอนเรียนมหาลัยกับตอนที่ทำงานปีแรกๆ ที่รู้สึกว่าเป็นอิสระ
หลังจากนั้นก็ต้องย้ายมาอยู่กับที่บ้าน โดนหลายๆ อย่างบีบบังคับให้ต้องอยู่กับที่
ไปไหนไม่ค่อยได้ ไม่มีวันหยุด ไม่ได้ไปหาเพื่อน ไม่ได้เจอใครที่รู้จัก
ชีวิตเหมือนอยู่ให้ผ่านๆไปในแต่ละวัน
.
จนวันหนึ่งก็ได้ทำงานที่ถนัด แล้วก็คิดหาหนทางได้ว่าจะต้องกลับไปอยู่บ้านเก่าที่กทม.
อยู่คนเดียว ทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ ไปไหนก็ได้ที่อยากไป ไม่ต้องขออนุญาตใคร
เพราะเราก็ 30 ปีแล้ว แต่ที่บ้านเป็นห่วงมากเกินไป เราเหนื่อยที่ต้องรู้สึกเหมือนถูกขังอยู่ตลอดเวลา
.
แต่พ่อก็ป่วยมีโรคประจำตัวเป็นอัมพฤษก์ แขนซ้ายใช้งานไม่ได้ ขาซ้ายอ่อนแรง แต่ซีกขวาปกติ
ก็พอช่วยเหลือตัวเอง อาบน้ำ กินข้าวได้ แต่ก็ต้องมีคนดูแลทำอาหาร ล้างจาน ซักผ้า ตากผ้าให้
ซึ่งก็มีแม่เป็นคนหลัก แล้วเราเป็นคนช่วยบ้าง ตอนแรกคิดว่าจะทำเพื่อครอบครัวได้ถึงที่สุด
แต่เราไม่ไหวแล้ว เราป่วยเป็นซึมเศร้า เราทรมาน รู้สึกอยู่แล้วเหมือนตายทั้งเป็น ไม่มีอิสระ
เราจะย้ายกลับไปอยู่กทม. ที่ๆเราจากมา และใช้ชีวิตอย่างที่ตัวเองต้องการ เราอยากมีความสุข
.
เราผิดไหมที่คิดถึงแต่ความสุขของตัวเอง???

รายละเอียดอยู่ในกระทู้เก่าค่ะ จะครบปีพอดี -.-"
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://pantip.com/topic/39137393