เทวดาที่ฟังธรรมจนเป็นพระอริยะบุคคลสมัยพุทธกาล

ถ้าเราได้ศึกษาประวัติของพระพุทธเจ้า เราจะพบว่าในยุคพุทธกาลการสอนศาสนาพุทธ ผู้ที่ทำการสอนต้องเป็นผู้ที่ปฏิบัติได้จริง บรรลุธรรมจริง ถ้าผู้ใดยังปฏิบัติไม่ได้หรือยังไม่บรรลุธรรมเค้าก็จะไม่สอน คือมีความละ

เมื่อล่วงสักกายทิฏฐิแล้ว การภาวนา จึงเป็นสมาธิอันพ้นจากตัวจากตน เป็นสมาธิ3อันนิมิตตสมาธิ อัปณิหิตสมาธิ สุญตสมาธิ สมาธิที่ล่วงจากอัตตาแล้ว แต่ทำไมการโคจรของฌ◌าน มันยังวนเวียนไปใน อรุปฌานอยู่ได้ครับ เห

อริยะบุคคล และพระอริยะสงฆ์ทั้งหลาย เมื่อจิตแน่วแน่ในพระธรรม และการประหารกิเลสแล้ว มักอยู่สันโดด มักน้อย อยู่ในสถานที่สงัด ไม่พุ่งพล่าน ช่วยตอบที อริยะท่านใด เมื่อเข้าโสดาบันไปแล้ว มานั่งเล่น faceboo

โสดาบัน บุคคลคือ บุคคลประเภทใด โสดาบัน (บาลี: Sotāpanna โสตาปนฺน) แปลว่า ผู้แรกถึงกระแสธรรม (แห่งพระนิพพาน) ถือเป็นอริยบุคคลระดับแรกใน 4 ระดับ คือ โสดาบัน สกทาคามี อนาคามี อรหันต์ การละสังโยชน์ โสด

พระสงฆ์ที่ท่านมุ่งอริยะมรรคถ้าท่านไม่ได้มีธุระงานหนักก่อนตะวันตกดิน ตอนนี้ท่านน่าจะเดินจงกรม นั่งสมาธิอยู่แน่ๆ ถ้าพระพุทธเจ้าของยุคเราท่านยังดำรงขันธ์อยู่ท่านก็จะเข้าฌาน4เอาไว้ เพราะพรหม เทวดา ท่านไม่

เดินๆอยู่แล้วจิตเข้าโสดาบันเลย แบบเนี่ย ทำไมถึงสำเร็จยากกว่า นั่งสมาธิ? มีใครเข้าใจสาเหตุนี้ได้บ้าง ?