ตอนเสียใจเคยไม่รู้จะไปที่ไหน ไม่รู้จะหันไปพึ่งใคร หรือแม้กระทั่งไม่รู้จะหันไปคุยไประบายกับใครกันบ้างมั้ย?

เราก็ไม่รู้จะพิมพ์ยังไงดี555 ไม่เคยเป็นแบบนี้เหมือนกัน ปกติเวลาเสียใจแค่ได้ทำอะไรที่ชอบมันก็ฮีลตัวเองให้ดีขึ้นได้แล้ว แต่รอบนี้มันกลับตรงกันข้าม55 ทั้งๆที่เรื่องที่ทำให้เสียใจก็เป็นเรื่องที่เจอบ่อยๆ บางครั้งก็คิดว่าบางทีควรจะชินกับมันแล้วด้วยซ้ำ แต่พอกลับเจอมันกลับยิ่งทำให้เสียใจหนักขึ้นในทุกๆที หนักจนบางทีอยากจะหันไปพึ่งความคิดที่สิ้นคิด ที่โง่เง่าที่สุดคือการจบชีวิตตัวเองลงไปให้มันจบๆซะ การนอนอยู่ในโลงที่ไม่ต้องรับรู้อะไรเลยมันคงจะดี แต่กลับกันเราทำไม่ลง เราทำร้ายตัวเองไม่ลง เรารู้เราไม่ได้รักตัวเองขนาดนั้นเพราะถ้าเรารักตัวเองมากพอเราจะไม่มีทางเอาความคิดตัวเองไปอยู่ในจุดที่สิ้นคิดแบบนั้นแน่ๆ แต่บางปัญหาที่เจออยู่มันก็เกินกว่าที่เด็กคนหนึ่งอย่างเราจะรับได้

วันนี้ก็เสียใจกับเรื่องนั้น เรื่องเดิม เรื่องที่เคยเจอมาตลอดนั่นแหละ แต่ปกติก็นะอย่างที่บอกอ่านนิยาย ฟังเพลงก็หายแล้ว แต่รอบนี้มันกลับไม่ใช่ เราอยากไปที่ไหนก็ได้ อยากไปนั่งเงียบๆให้ตัวเองจมอยู่กับความรู้สึกที่ไม่ต้องคิดอะไร อยู่เงียบๆ ไม่ต้องวุ่นวายกับอะไรทั้งนั้นแต่ก็นั่นแหละปัญหา..เราหาที่แบบนั้นไม่ได้555เพราะทุกที่ก็ล้วนแล้วแต่มีความวุ่นวายในตัวของมันเองทั้งนั้น 

ไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว อยากจะไปอยู่กับเพื่อนนะ อยากหนีไปอยู่บ้านเพื่อนสักพัก แต่บ้านเพื่อนแต่ละคนก็ไกลเกินกว่าจะไปได้55 อยากโทรไประบายกับใครสักคนแต่ก็ไม่รู้จะโทรไปหาใคร จะเล่าให้ใครฟังดี ใครจะเข้าใจตัวเราบ้าง อันที่จริงแล้วมันก็คงไม่มีใครที่มันจะเข้ามจเราได้100เปอร์เซ็นต์อ่ะเนอะ 

นั่นแหละ...เลยทำให้ตัดสินใจสมัครพันทิปมาในวันนี้ ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านนะ อาจไม่เข้าใจในสิ่งที่เราจะสื่อ แต่ก็ขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆค่ะ