เรื่องนี้มันเล็กน้อยมาก แต่กลายเป็นเรื่องใหญ่ที่ครอบครัวจะแตกแยกกันได้เลย
เราอายุ16-17 เรียนอยู่ มัธยมปลายเราย้ายออกจากรรเก่า เพราะไม่เข้าใจกับเพื่อนทะเลาะกัน และเราได้เป็นเด็กใหม่รรใหม่ ตอนแรกก็ดีอยู่แต่ไม่ถึงเดือน
เพื่อนก็ห่างจากเรา และก็ไม่รู้สาเหตุเลย และเกิดเรื่องเข้าใจผิดกัน พวกเขาคิดว่าที่เราทะเลาะใน โทรศัพท์ เป็นการด่าและทำไมาดีใส่ แต่เราก็บริสุทธิ์นะไม่เคยคิดไม่ดีเลย พวกเขาโกรธแค้นคิดไปเองและสร้างข่าวลือไม่ดีปลอมใส่เราให้เราดูแย่ทั้งที่เราไม่รู้ไม่ได้ทำผิดอะไร เราไม่มีเพื่อนเลยนอกจากคนเดียวที่เพื่อนเรียนต่ำและหน้าตาไม่ดีคนนี้ เราไปเป็นเพื่อนกับใคร พวกนั้นก็แย่งของเราไปและทำให้มีปัญหากับเราตลอด และไม่เคยมาถามมาเคลียอะไรเลย แต่อยากทำลายเราแบบเงียบๆ
เราก็ย้ายไปอีกทีเพราะ มันไม่ค่อยรู้สึกปอลดภัย และที่นี้ก็เป็นเหมือนเดิมวันแที่เราเข้าไป มีคนสนใจเราเยอะอยู่นะ แต่เพื่อนในห้องเราไม่เป็นมิตรเอาสะเลย ก็บูลลี่เรา โดนด่า และไม่ต้อนรับเลย พูดแต่สิ่งไม่ดีใส่ และมีบางช่วงที่ดีแต่ก็พยายามสร้างเรื่องให้เราไปทะเลาะกับอีกคนแบบเป็นการล่อลวงอ้ะ เราก็ไมีทำตามไม่อะไร พวกมันก็หยิ่งพูด เยาะเย้ยเรา เราทำอะไรก็ว่าหมด แบบไม่ได้มีแค่หลับหลังนะ ต่อหน้าเลย ทั้งด่าทั้งอะไรต่างนาๆทุกวันค่ะ ถ้าเราตอบโต้ก็หยิ่งหนักไปกว่าเดิม เพราะเราตัวคนเดียวค่ะ และทุกครั้งที่ไม่เคยค่อยได้ตอบโต้มีแต่เงียบ แต่ถ้าไม่ไหวจริงก็ตอบโต้แต่มันก็หยิ่งเกิดดเรื่อง
เราได้เล่าและบอกพ่อทุกอย่าพ่อตอนนี้72ปีแล้วและแม่ด้วย พ่อก็ตอบก็บอกแค่ว่า อย่าไปสนใจ บอกว่า ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไม่เชื่อ และก็แค่บอกว่าถ้าทำร้ายร่างกายก็จะช่วย แค่คำพูดจะไม่ช่วย แต่เราไม่ชอบมันรบกวนเราจริงๆ อยากให้พูดคุยกับครู แต่พ่อไม่เอาอะไร บอกแค่ว่าเรื่องที่เราบอกไป เขาไม่เชื่อ ไม่เคยได้ยิน ถ้าไม่หยุดพูด เขาจะตัดพ่อลูก และ แยกทางกันเลย ไม่ช่วยอะไรทั้งนั้น
เราหนักใจมากเลยทำไมเป็นแบบนี้ และเราก็ไม่มีเพื่อนด้วยที่จะปรึกษาและระบาย เราเลยไว้ใจพ่อแม่ด้วยการบอกพวกเขา
ช่วยแสดงความคิดเห็นหน่อยค่ะ
จะแก้ไขปัญหานี้ยังไงคะ ในเมื่อพ่อไม่ฟังไม่ช่วยอะไรเลย
เราอายุ16-17 เรียนอยู่ มัธยมปลายเราย้ายออกจากรรเก่า เพราะไม่เข้าใจกับเพื่อนทะเลาะกัน และเราได้เป็นเด็กใหม่รรใหม่ ตอนแรกก็ดีอยู่แต่ไม่ถึงเดือน
เพื่อนก็ห่างจากเรา และก็ไม่รู้สาเหตุเลย และเกิดเรื่องเข้าใจผิดกัน พวกเขาคิดว่าที่เราทะเลาะใน โทรศัพท์ เป็นการด่าและทำไมาดีใส่ แต่เราก็บริสุทธิ์นะไม่เคยคิดไม่ดีเลย พวกเขาโกรธแค้นคิดไปเองและสร้างข่าวลือไม่ดีปลอมใส่เราให้เราดูแย่ทั้งที่เราไม่รู้ไม่ได้ทำผิดอะไร เราไม่มีเพื่อนเลยนอกจากคนเดียวที่เพื่อนเรียนต่ำและหน้าตาไม่ดีคนนี้ เราไปเป็นเพื่อนกับใคร พวกนั้นก็แย่งของเราไปและทำให้มีปัญหากับเราตลอด และไม่เคยมาถามมาเคลียอะไรเลย แต่อยากทำลายเราแบบเงียบๆ
เราก็ย้ายไปอีกทีเพราะ มันไม่ค่อยรู้สึกปอลดภัย และที่นี้ก็เป็นเหมือนเดิมวันแที่เราเข้าไป มีคนสนใจเราเยอะอยู่นะ แต่เพื่อนในห้องเราไม่เป็นมิตรเอาสะเลย ก็บูลลี่เรา โดนด่า และไม่ต้อนรับเลย พูดแต่สิ่งไม่ดีใส่ และมีบางช่วงที่ดีแต่ก็พยายามสร้างเรื่องให้เราไปทะเลาะกับอีกคนแบบเป็นการล่อลวงอ้ะ เราก็ไมีทำตามไม่อะไร พวกมันก็หยิ่งพูด เยาะเย้ยเรา เราทำอะไรก็ว่าหมด แบบไม่ได้มีแค่หลับหลังนะ ต่อหน้าเลย ทั้งด่าทั้งอะไรต่างนาๆทุกวันค่ะ ถ้าเราตอบโต้ก็หยิ่งหนักไปกว่าเดิม เพราะเราตัวคนเดียวค่ะ และทุกครั้งที่ไม่เคยค่อยได้ตอบโต้มีแต่เงียบ แต่ถ้าไม่ไหวจริงก็ตอบโต้แต่มันก็หยิ่งเกิดดเรื่อง
เราได้เล่าและบอกพ่อทุกอย่าพ่อตอนนี้72ปีแล้วและแม่ด้วย พ่อก็ตอบก็บอกแค่ว่า อย่าไปสนใจ บอกว่า ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไม่เชื่อ และก็แค่บอกว่าถ้าทำร้ายร่างกายก็จะช่วย แค่คำพูดจะไม่ช่วย แต่เราไม่ชอบมันรบกวนเราจริงๆ อยากให้พูดคุยกับครู แต่พ่อไม่เอาอะไร บอกแค่ว่าเรื่องที่เราบอกไป เขาไม่เชื่อ ไม่เคยได้ยิน ถ้าไม่หยุดพูด เขาจะตัดพ่อลูก และ แยกทางกันเลย ไม่ช่วยอะไรทั้งนั้น
เราหนักใจมากเลยทำไมเป็นแบบนี้ และเราก็ไม่มีเพื่อนด้วยที่จะปรึกษาและระบาย เราเลยไว้ใจพ่อแม่ด้วยการบอกพวกเขา
ช่วยแสดงความคิดเห็นหน่อยค่ะ