ตั้งกระทู้นี่เพราะอยากมีเพื่อนคุย + ระบายค่ะ
คือเรามีความสัมพันธ์กับคนนึงแบบที่ไม่ใช่แฟน แต่ก็เหมือนแฟน คุยกัน อยู่ด้วยกัน ดูแลกัน ทะเลาะกันบ่อยเพราะเราถามหาสถานะ เค้าบอกทำไมต้องกดดัน ทำไมเราไม่แค่เอนจอยด้วยกัน อย่าไปคิดถึงอนาคต เรายอมจนถึงวันที่มันไม่ไหว เราบอกให้เค้าเลือกเลย เค้ากลับบอกเราอยากไปคุยกับใครก็ไป ไม่เห็นต้องปิดโอกาสตัวเองอยู่กับเค้า เราก็ลองคุยกับคนอื่นจริง มีไปเดท เค้าโกรธมาก เราเองก็รู้สึกผิดมาก สุดท้ายก็กลับไปเหมือนเดิมกับเค้า เราอคดอัดในความสัมพันธ์ที่มีเหมือนมีแต่เราที่ร้องไห้ เสียใจ แต่ต้องยอมรับว่าเค้าเป็นคนที่แคร์ความรู้สึกเรา คอยเป็นห่วงเรา แต่คือเค้าไม่ติดจะเทคเราเป็นแฟนจริงๆ ด้วยที่อายุยังน้อย ต่างศาสนาด้วย อนาคตคือ มองไม่เห็นเลยค่ะ เราก็ทนอยู่ในสถานะนี้มาได้อีกสองเดือน เราคุยกับเค้าแบบมีความสุขนะคะแต่ในใจลึกๆเราก็อยากได้คนที่กล้าบอกคนอื่นว่าเราเป็นแฟน มองอนาคตด้วยกันบ้าง ไม่ต้องถึงขนาดแต่งงานหรอกค่ะ แต่ไม่อยู่ไปวันๆ จนเริ่องมาถึงเดือนที่แล้ว ที่เค้าอยู่ก็ประกาศล็อคดาวน์ เค้ากลับบ้าน ไม่มีเวลาคุยกันเลย แล้วเค้าก็ไม่ชอบพิมพ์คุย ความรู้สึกเก่าๆมันกลับมาว่าเรากับเค้าคุยกันให้ผ่านไปวันๆเฉยๆ เราทะเลาะกันเรื่องที่เค้าทำไมไม่คุยไม่ถามอะไรบ้าง เค้าบอกรู้จักกันมานานไม่มีอะไรให้คุยแล้ว อย่ากดดันเค้ามากไปกว่านี้ เราเลยเริ่มที่จะเปิดใจคุยกับคนอื่น แต่ที่ผ่านมาคุยแบบหมาหยอกไก่ดฉยๆค่ะ สองสามวันก็ไป วนมาแล้วเวียนไป ทำให้หลักๆเราก็ยังคุยกับเค้าอยู่ แต่มาตอนนี้เริ่มคุยกับคนนึง เหมือนจะเป็นการคุยที่จริงจังขึ้นเรื่อยๆ โทรคุยกัน ทำให้เราให้เวลทกับเค้าไม่เท่าเดิม เค้าน่าจะเริ่มจับสังเกตได้แล้วล่ะค่ะ ใจนึงกลัวเค้าเสียใจ แต่ยอมรับว่าก็มีความสุขกับอีกคน เราอยากลองกับคนใหม่ แต่ก็ยังคิดว่าแล้วจะเก็บเอาเค้าไปไว้ตรงไหน หรือคุยซ้อนกันไป มันก็ไม่ดีกับใครเลย ใจอยากเริ่มความสัมพันธ์ใหม่ แต่ความผูกพันธ์มันตัดยากมากๆ
ทั้งนี้ทั้งนั้นก็อยากระบาย หรือถ้ามีอะไรแนะนำก็ได้ค่ะ
ไม่ค่อยมีประสบการณ์ความรักเท่าไหร่ เค้าเป็นคนแรกที่จีบ
ระหว่างเปิดใจกับคนใหม่ หรืออยู่กับความสัมพันธ์เป็นพิษที่ให้ความสุขควรเลือกอะไรคะ
คือเรามีความสัมพันธ์กับคนนึงแบบที่ไม่ใช่แฟน แต่ก็เหมือนแฟน คุยกัน อยู่ด้วยกัน ดูแลกัน ทะเลาะกันบ่อยเพราะเราถามหาสถานะ เค้าบอกทำไมต้องกดดัน ทำไมเราไม่แค่เอนจอยด้วยกัน อย่าไปคิดถึงอนาคต เรายอมจนถึงวันที่มันไม่ไหว เราบอกให้เค้าเลือกเลย เค้ากลับบอกเราอยากไปคุยกับใครก็ไป ไม่เห็นต้องปิดโอกาสตัวเองอยู่กับเค้า เราก็ลองคุยกับคนอื่นจริง มีไปเดท เค้าโกรธมาก เราเองก็รู้สึกผิดมาก สุดท้ายก็กลับไปเหมือนเดิมกับเค้า เราอคดอัดในความสัมพันธ์ที่มีเหมือนมีแต่เราที่ร้องไห้ เสียใจ แต่ต้องยอมรับว่าเค้าเป็นคนที่แคร์ความรู้สึกเรา คอยเป็นห่วงเรา แต่คือเค้าไม่ติดจะเทคเราเป็นแฟนจริงๆ ด้วยที่อายุยังน้อย ต่างศาสนาด้วย อนาคตคือ มองไม่เห็นเลยค่ะ เราก็ทนอยู่ในสถานะนี้มาได้อีกสองเดือน เราคุยกับเค้าแบบมีความสุขนะคะแต่ในใจลึกๆเราก็อยากได้คนที่กล้าบอกคนอื่นว่าเราเป็นแฟน มองอนาคตด้วยกันบ้าง ไม่ต้องถึงขนาดแต่งงานหรอกค่ะ แต่ไม่อยู่ไปวันๆ จนเริ่องมาถึงเดือนที่แล้ว ที่เค้าอยู่ก็ประกาศล็อคดาวน์ เค้ากลับบ้าน ไม่มีเวลาคุยกันเลย แล้วเค้าก็ไม่ชอบพิมพ์คุย ความรู้สึกเก่าๆมันกลับมาว่าเรากับเค้าคุยกันให้ผ่านไปวันๆเฉยๆ เราทะเลาะกันเรื่องที่เค้าทำไมไม่คุยไม่ถามอะไรบ้าง เค้าบอกรู้จักกันมานานไม่มีอะไรให้คุยแล้ว อย่ากดดันเค้ามากไปกว่านี้ เราเลยเริ่มที่จะเปิดใจคุยกับคนอื่น แต่ที่ผ่านมาคุยแบบหมาหยอกไก่ดฉยๆค่ะ สองสามวันก็ไป วนมาแล้วเวียนไป ทำให้หลักๆเราก็ยังคุยกับเค้าอยู่ แต่มาตอนนี้เริ่มคุยกับคนนึง เหมือนจะเป็นการคุยที่จริงจังขึ้นเรื่อยๆ โทรคุยกัน ทำให้เราให้เวลทกับเค้าไม่เท่าเดิม เค้าน่าจะเริ่มจับสังเกตได้แล้วล่ะค่ะ ใจนึงกลัวเค้าเสียใจ แต่ยอมรับว่าก็มีความสุขกับอีกคน เราอยากลองกับคนใหม่ แต่ก็ยังคิดว่าแล้วจะเก็บเอาเค้าไปไว้ตรงไหน หรือคุยซ้อนกันไป มันก็ไม่ดีกับใครเลย ใจอยากเริ่มความสัมพันธ์ใหม่ แต่ความผูกพันธ์มันตัดยากมากๆ
ทั้งนี้ทั้งนั้นก็อยากระบาย หรือถ้ามีอะไรแนะนำก็ได้ค่ะ
ไม่ค่อยมีประสบการณ์ความรักเท่าไหร่ เค้าเป็นคนแรกที่จีบ