บทนำ
https://pantip.com/topic/39789680
บทที่1
https://pantip.com/topic/39803591
บทที่2
https://pantip.com/topic/39812186
บทที่3
https://pantip.com/topic/39828482
นักท่องเที่ยวที่ประสบเหตุเรือล่ม ได้รับความช่วยเหลือจากเรือลำที่อยู่บริเวณใกล้เคียง ซึ่งไม่มีใครได้รับอันตรายถึงชีวิต ทุกคนต่างงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและจบลงอย่างรวดเร็วจนตั้งตัวไม่ทัน ทุกสิ่งถูกกลืนหายภายใต้ผืนน้ำสีคราม ที่บัดนี้สงบนิ่ง ราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น..ไม่ปรากฏรายงานของผู้เสียชีวิต จะมีแต่สูญหายไปหนึ่งรายเท่านั้น คือ ญาริน
ทุกคนต่างได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย และได้รับการปฐมพยาบาล ก่อนส่งกลับที่พัก..จิรกรยืนท่ามกลางกลุ่มเพื่อน สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล ความทรงจำสุดท้ายที่น้องหลุดจากวงแขนยังคงกัดกินใจ ทั้งๆที่คิดว่ากอดไว้แน่นแล้ว แต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะปกป้องไว้ได้
อองรีเข้ามาตบบ่าเพื่อนเบาๆ
“นายอย่าเพิ่งคิดอะไรแย่ๆล่ะ น้องนายอาจจะลอยไปติดอยู่เกาะไหนสักเกาะหนึ่งก็ได้ เดี๋ยวตำรวจ หรือพวกเรือประมงก็เจอแล้ว..ใจเย็นๆไว้เพื่อน”
“ขอให้เป็นอย่างนั้นเถอะ” จิรกรตอบรับเสียงเบาโหวง และความวิตกไม่ได้มีเพียงเรื่องนี้..แล้วเขาจะบอกพ่อ-แม่ว่าอย่างไร !
..............
กีรอจนหมอชราเดินออกไปจากห้อง ก็ก้าวไปยืนกอดอกเพ่งมองหญิงสาวที่มีรูปร่างค่อนข้างเล็กกว่าสตรีทั่วไป และเครื่องหน้าของเธอก็ดูสวยแปลกตาเช่นกัน..แต่กระนั้น ก็ยังไม่วายพูดเย้ากับอีกคนที่ยืนไม่ห่างจากเตียง
“ปลาเทราต์ของเจ้าตัวนี้ รูปร่างหน้าตาช่างประหลาดนักนะ อันทาเออัส”
แล้วก็อมยิ้ม เมื่ออีกฝ่ายขมวดคิ้ว ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงเจือหงุดหงิด
“ข้าไม่รู้ว่านางติดเบ็ดของข้ามาได้อย่างไร” เพราะขณะที่กำลังรอปลาติดเบ็ด จู่ๆคันเบ็ดมีแรงฉุดดึง เขาจึงนึกว่าเป็นปลาตัวใหญ่ จึงออกแรงเหนี่ยวขึ้นมา และคงออกแรงกระชากมากไปหน่อย สิ่งที่ติดเบ็ดอยู่ใต้น้ำจึงลอยขึ้นสูงในจังหวะที่เชือกเบ็ดขาดพอดี ซึ่งตัวเขาเองก็ตะลึงไปเหมือนกันกับเสียงกรีดร้องแสบแก้วหูของร่างเล็กๆที่ลอยลิ่วร่วงลงมา ร่างกายและสองแขนก็ดันยื่นออกไปรับโดยไม่รู้ตัว มารู้สึกตัวอีกครั้ง ร่างนุ่มนวลก็ตกมาอยู่ในอ้อมแขนแล้ว ดวงตาตื่นตระหนก หวาดกลัวประดุจนางกวางมองสบแค่อึดใจ ก็ปรือปิด ใบหน้าเผือดซีดซุกซบลงแทบอก
และเขาเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไร นอกจากพากลับมาด้วย
กีเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของอีกฝ่าย เขาก็เลิกหยอกเย้า และหันกลับมาพิจารณาหญิงสาวที่นอนสลบไสลอีกครั้ง
“นางเป็นมนุษย์ชนเผ่าไหนกันแน่นะ..จะว่าเป็นพวกฮิบรูก็ไม่น่าใช่..พวกฮิตไทต์ก็..อืมม์”
กีพึมพำครุ่นคิด แล้วก็หันไปทางอันทาเออัสอีกครั้ง
“นางอยู่ใต้น้ำได้นานขนาดไหนกัน ถึงได้รอดหูรอดตาเจ้ามาได้ แล้วยังพวกพรายอีก นางรอดจากการถูกพวกนั้นทำร้ายได้อย่างไร”
ถึงแม้น้ำในทะเลสาบจะใสสะอาดสวยงาม แต่ผู้คนทั่วไปรู้ดีว่าภายใต้ผิวน้ำนั้น เต็มไปด้วยภูติพราย หากไม่ใช่เป็นผู้ใช้เวทย์ หรือผู้มีพลังพิเศษอย่างเช่นพวกเขา ก็ไม่มีใครอยากลงไปแหวกว่าย
“หรือนางจะเป็นคนของกษัตริย์แอนโดรจีอัส”
กีตั้งข้อสมมุติฐาน เพราะหลังจากกษัตริย์ไมนอสสิ้นไปเมื่อประมาณสิบปีที่แล้ว แอนโดรจีอัส รัชทายาทอันดับหนึ่งก็ขึ้นครองราชย์ และแม้ปราสาทแห่งนี้จะตัดขาดจากโลกภายนอก แต่กษัตริย์หนุ่มยังคงส่งคนสอดแนมความเคลื่อนไหวอยู่บ่อยครั้ง แต่ไม่เคยมีครั้งไหนจะลอบเข้ามาได้ใกล้เช่นนี้
อันทาเออัสเหลือบสายตาไปยังผู้พูดชั่วอึดใจ ก็กลับมาพิจารณาร่างที่ยังสลบไสล
“ท่านคิดเช่นนั้นเรอะ”
“ข้าก็แค่คาดเดา..เพราะหากเป็นสาวชาวบ้านธรรมดา คงไม่สามารถอยู่ใต้ทะเลสาบแห่ง ลาบีรินธ์ ได้”
“หากเป็นเช่นนั้นจริง..ก็ฆ่านางทิ้งไปเสีย”
อันทาเออัสกล่าวเสียงเย็นเยียบ ก่อนหันเดินออกจากห้อง
(ต่อค่ะ)
ชะตารักเหนือกาล : A Timeless Love. #4#
บทที่1 https://pantip.com/topic/39803591
บทที่2 https://pantip.com/topic/39812186
บทที่3 https://pantip.com/topic/39828482
นักท่องเที่ยวที่ประสบเหตุเรือล่ม ได้รับความช่วยเหลือจากเรือลำที่อยู่บริเวณใกล้เคียง ซึ่งไม่มีใครได้รับอันตรายถึงชีวิต ทุกคนต่างงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและจบลงอย่างรวดเร็วจนตั้งตัวไม่ทัน ทุกสิ่งถูกกลืนหายภายใต้ผืนน้ำสีคราม ที่บัดนี้สงบนิ่ง ราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น..ไม่ปรากฏรายงานของผู้เสียชีวิต จะมีแต่สูญหายไปหนึ่งรายเท่านั้น คือ ญาริน
ทุกคนต่างได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย และได้รับการปฐมพยาบาล ก่อนส่งกลับที่พัก..จิรกรยืนท่ามกลางกลุ่มเพื่อน สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล ความทรงจำสุดท้ายที่น้องหลุดจากวงแขนยังคงกัดกินใจ ทั้งๆที่คิดว่ากอดไว้แน่นแล้ว แต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะปกป้องไว้ได้
อองรีเข้ามาตบบ่าเพื่อนเบาๆ
“นายอย่าเพิ่งคิดอะไรแย่ๆล่ะ น้องนายอาจจะลอยไปติดอยู่เกาะไหนสักเกาะหนึ่งก็ได้ เดี๋ยวตำรวจ หรือพวกเรือประมงก็เจอแล้ว..ใจเย็นๆไว้เพื่อน”
“ขอให้เป็นอย่างนั้นเถอะ” จิรกรตอบรับเสียงเบาโหวง และความวิตกไม่ได้มีเพียงเรื่องนี้..แล้วเขาจะบอกพ่อ-แม่ว่าอย่างไร !
..............
กีรอจนหมอชราเดินออกไปจากห้อง ก็ก้าวไปยืนกอดอกเพ่งมองหญิงสาวที่มีรูปร่างค่อนข้างเล็กกว่าสตรีทั่วไป และเครื่องหน้าของเธอก็ดูสวยแปลกตาเช่นกัน..แต่กระนั้น ก็ยังไม่วายพูดเย้ากับอีกคนที่ยืนไม่ห่างจากเตียง
“ปลาเทราต์ของเจ้าตัวนี้ รูปร่างหน้าตาช่างประหลาดนักนะ อันทาเออัส”
แล้วก็อมยิ้ม เมื่ออีกฝ่ายขมวดคิ้ว ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงเจือหงุดหงิด
“ข้าไม่รู้ว่านางติดเบ็ดของข้ามาได้อย่างไร” เพราะขณะที่กำลังรอปลาติดเบ็ด จู่ๆคันเบ็ดมีแรงฉุดดึง เขาจึงนึกว่าเป็นปลาตัวใหญ่ จึงออกแรงเหนี่ยวขึ้นมา และคงออกแรงกระชากมากไปหน่อย สิ่งที่ติดเบ็ดอยู่ใต้น้ำจึงลอยขึ้นสูงในจังหวะที่เชือกเบ็ดขาดพอดี ซึ่งตัวเขาเองก็ตะลึงไปเหมือนกันกับเสียงกรีดร้องแสบแก้วหูของร่างเล็กๆที่ลอยลิ่วร่วงลงมา ร่างกายและสองแขนก็ดันยื่นออกไปรับโดยไม่รู้ตัว มารู้สึกตัวอีกครั้ง ร่างนุ่มนวลก็ตกมาอยู่ในอ้อมแขนแล้ว ดวงตาตื่นตระหนก หวาดกลัวประดุจนางกวางมองสบแค่อึดใจ ก็ปรือปิด ใบหน้าเผือดซีดซุกซบลงแทบอก
และเขาเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไร นอกจากพากลับมาด้วย
กีเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของอีกฝ่าย เขาก็เลิกหยอกเย้า และหันกลับมาพิจารณาหญิงสาวที่นอนสลบไสลอีกครั้ง
“นางเป็นมนุษย์ชนเผ่าไหนกันแน่นะ..จะว่าเป็นพวกฮิบรูก็ไม่น่าใช่..พวกฮิตไทต์ก็..อืมม์”
กีพึมพำครุ่นคิด แล้วก็หันไปทางอันทาเออัสอีกครั้ง
“นางอยู่ใต้น้ำได้นานขนาดไหนกัน ถึงได้รอดหูรอดตาเจ้ามาได้ แล้วยังพวกพรายอีก นางรอดจากการถูกพวกนั้นทำร้ายได้อย่างไร”
ถึงแม้น้ำในทะเลสาบจะใสสะอาดสวยงาม แต่ผู้คนทั่วไปรู้ดีว่าภายใต้ผิวน้ำนั้น เต็มไปด้วยภูติพราย หากไม่ใช่เป็นผู้ใช้เวทย์ หรือผู้มีพลังพิเศษอย่างเช่นพวกเขา ก็ไม่มีใครอยากลงไปแหวกว่าย
“หรือนางจะเป็นคนของกษัตริย์แอนโดรจีอัส”
กีตั้งข้อสมมุติฐาน เพราะหลังจากกษัตริย์ไมนอสสิ้นไปเมื่อประมาณสิบปีที่แล้ว แอนโดรจีอัส รัชทายาทอันดับหนึ่งก็ขึ้นครองราชย์ และแม้ปราสาทแห่งนี้จะตัดขาดจากโลกภายนอก แต่กษัตริย์หนุ่มยังคงส่งคนสอดแนมความเคลื่อนไหวอยู่บ่อยครั้ง แต่ไม่เคยมีครั้งไหนจะลอบเข้ามาได้ใกล้เช่นนี้
อันทาเออัสเหลือบสายตาไปยังผู้พูดชั่วอึดใจ ก็กลับมาพิจารณาร่างที่ยังสลบไสล
“ท่านคิดเช่นนั้นเรอะ”
“ข้าก็แค่คาดเดา..เพราะหากเป็นสาวชาวบ้านธรรมดา คงไม่สามารถอยู่ใต้ทะเลสาบแห่ง ลาบีรินธ์ ได้”
“หากเป็นเช่นนั้นจริง..ก็ฆ่านางทิ้งไปเสีย”
อันทาเออัสกล่าวเสียงเย็นเยียบ ก่อนหันเดินออกจากห้อง
(ต่อค่ะ)