เรื่องของผมมีเหตุกาณ์2เรื่องที่เกิดขึ้นในเวลาและสถานที่แตกต่างและบรรยากาศที่แตกต่างเมื่อ 6ปีที่แล้วตอนช่วงฝึกงานครับผมไม่รู้ว่าสิ่งที่เห็นเป็นคนรึผีหรือลมกันแน่ผมเลยอยากจะขอความเห็นจากพี่ๆน้องๆทุกคนครับเพราะว่าช่วงที่ผมฝึกงานตลอดก็ไม่เคยเจอแต่มีวันนึงที่ผมเจอ เรื่องมีอยู่ว่า
ผมเข้าเรียนปีหนึ่งแถว ม.ท่าพระ ผมเป็นคนที่ไปม.ตอนเช้าเพราะไม่ค่อยมีคน อากาศเย็น ม.ของผมเป็นอาคาร 4-5ชั้น(จำไม่ได้) ผมก็ชอบขึ้นไปนั่งชั้น 2บ้าง3บ้างเพราะมีม้านั่งอยู่ระเบียงรับลม
ตรงทางเดินจะมีลมเข้าแค่ตรงกลาง ห้องเรียนเป็นห้องกระจกมีหน้าต่างและประตูไม้เเบบดึงเองไม่มีลูกบิดเป็นแบบตอนเข้าห้องก็ดึงตอนออกก็ผลักประตูและประตูจะปิดเอง สองข้างทางแต่ละชั้นจะเป็นห้องเรียนมีทางเดินอยู่ด้านหลังทุกชั้นและชั้น2ด้านหลังทางเดินจะมี ศาล ตั้งอยู่ ปกติแล้วเดินทุกผ่านทุกวันระหว่างชั้น2-3ทุกวันตอนเช้าเพราะเดินรับลมและชอบนั่งม้านั่งเพราะเย็นสบายส่วนตัวผมห้อยพระตลอดเพราะผมเองเป็นคนกลัวผีเหมือนกัน พระที่ผมห้อย คือ พระพุทธเจ้าปางยืนวันจันทร์(ผมเรียกไม่ถูกเหมือนกัน)ปกติตอนเดินผ่านห้องเรียนตอนเช้าตลอดก็ไม่เคยเจอเหตุการณ์อะไรที่มันผิดปกติเหมือนที่รุ่นพี่หรืออาจารย์ที่เค้าเจอรอบคำ่บ้างรอบเช้ามืดกัน ผมเรียนอยู่ภาคปกติ สิ่งที่ผมเจอ คือ ผมกำลังเล่นชั้น3ตอนช่วงเวลาประมาณ08.10(มั้ง)ขาไปไม่มีไรเกิดขึ้นตอนขากลับเดินกำลังจะถึงประตูในระยะประมาณ15ก้าว สิ่งที่ผมเห็นคือประตูห้องเรียนห้องนึงมันค่อยๆเปิดเองจากด้านในทางห้องเรียนฝั่งขวาตอนแรกผมก็คิดว่าลมครับเลยไม่คิดอะไรครับพอเดินถึงหน้าต่างของห้องเรียนผมเผลอมองเข้าไปในห้องเรียนครับสิ่งที่เห็นคือหน้าต่างมันปิดทุกบานอยู่ครับแต่ผมยังไม่ถึงประตูน่ะครับยังห่างอยู่ประมาณ10ก้าว(พูดง่ายๆคือระหว่างกระจกจะห่างประมาณ20ก้าวมั้งน่ะ)ตอนนี้ประตูมันเปิดต้อนรับผมได้ไงในเมื่อไม่มีลมในห้องนั้นเรยอยู่เรยใช่ครับวินาทีนั้นที่รู้ว่าที่มันเปิดเองไม่ใช่เพราะลมแล้วผมอยู่ดีๆก็เข่าอ่อนเองอัตโนมัติรู้เลยครับเข่าอ่อนของแท้เป็นไงผมแทบทรุดผมคิดอยากอย่างเดียวผมต้องการออกจากจุดนั้นให้ไวที่สุดแต่ผมกลัวแต่ไม่มีทางเลือกผมจำใจค่อยๆเดินผ่านประตูบานนั้นให้ได้ดีกว่ายืนเข่าอยู่ตรงนี้เชื่อมั้ยครับว่ามันค่อยๆปิดประตูตามจังหวะที่ผมกำลังเดินถึงและผ่านประตูบานนั้นอารมณ์แบบว่าเหมือนมีคนเล่นประตูที่ทำท่าปิดประตูเหมือนเข็มนาฏิกาเดินก้าวนึงปิดนึดนึงประมาณนั้นคงสงสัยทำไมผมไม่วิ่งเลยใช่มั้ยครับ ตอบได้เลยว่า อยากวิ่งครับแต่วิ่งไม่ออก(ทางลงก็มีทางเดียวอีกทางเค้าปิดประตูทางลงไว้ให้ใช้แค่บางวัน)เหงื่อผมนี่ตอนนี้ออกเยอะมากครับและรู้สึกเหมือนมีอะไรยืนอยู่ข้างหลังผมผมไม่กล้าหันไปมองได้แต่กำพระเอาไว้ตลอดในเวลาปกติแล้วเดินผ่านประตูในเวลาไม่เกิน5วิแต่ตอนรู้สึกว่าแค่ประตูและทางเดินที่ต้องผ่านห้องนั้นถึงใช้เวลานานมากผมได้แต่ค่อยๆเดินผ่านประตูบานนี้ไปให้ได้เชื่อมั้ยครับว่าประตูค่อยๆปิดจนได้ยินเสียงดังปึงเบาๆตามหลังผมเดินผ่านจุดนั้นมาได้ไม่นานและผมไม่ได้หันกลับไปมองแต่อาศัยการได้ยินครับจนรู้สึกว่ามันปิดแล้วพ้นจากเขตห้องเรียนห้องนั้นแล้วผมนี่วิ่งลงไปหาอาจารย์ข้างล่างอาจาย์เห็นผมก็ถามว่าเกิดไรขึ้น ผมเลยเล่าให้อาจารย์ฟังอาจารย์บอกทำไมเทอถึงขึ้นไปนั่งบนตึกข้างล่างก็มีปกติตอนเช้าแทบไม่ค่อยมีใครหรอกน่ะ เพราะเจอเหมือนกันส่วนมากเป็น รอบคำ่ และ รอบเช้า(06.00-07.00)ผมเลยบอกอาจารย์ปกติแล้วก็ไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ในตอนเช้าของทุกวัน แสดงว่า เป็นรอบพิเศษสำหรับผมสิน่ะครับ แถมอาจารย์บอกอีกเธออ่ะเห็นแค่ประตู เพราะบางคนเห็นคนเดินสวนผ่านพอหันไปมองก็ไม่ใคร บางคนเห็นคนนั่งอยู่ในห้องเรียนตอนมืดอยู่คนเดียว ในที่มืดบางราย ได้ยินเสียง พิมพ์ดีดเอง และเสียงดนตรีนาฎิศิลป์ หลังจากวันนั้นถ้าไม่เพื่อนไปด้วยผมจะไม่เดินคนเดียวและตอนเช้านั่งอยู่แต่ข้างล่างเรยครับกลัวครับ ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่เจอในวันเป็นผีหรือลมตรงทางเดินที่มันอาจลอดเข้าไปดันประตูให้เปิดออกเอง พี่ๆน้องๆคิดว่าไงครับ
ยังมีอีกเหตุการณ์นึงช่วงฝึกงานอันนี้เห็นเป็นตัวไม่รู้ว่าคนหรือผีครับถ้าอยากให้ผมเล่าก็บอกผมมาน่ะครับ
FC. ขลังอยู่ที่จิต ศักสิทธิ์อยู่ที่ใจ
แชร์ประสบการณ์ขนหัวลุก
ผมเข้าเรียนปีหนึ่งแถว ม.ท่าพระ ผมเป็นคนที่ไปม.ตอนเช้าเพราะไม่ค่อยมีคน อากาศเย็น ม.ของผมเป็นอาคาร 4-5ชั้น(จำไม่ได้) ผมก็ชอบขึ้นไปนั่งชั้น 2บ้าง3บ้างเพราะมีม้านั่งอยู่ระเบียงรับลม
ตรงทางเดินจะมีลมเข้าแค่ตรงกลาง ห้องเรียนเป็นห้องกระจกมีหน้าต่างและประตูไม้เเบบดึงเองไม่มีลูกบิดเป็นแบบตอนเข้าห้องก็ดึงตอนออกก็ผลักประตูและประตูจะปิดเอง สองข้างทางแต่ละชั้นจะเป็นห้องเรียนมีทางเดินอยู่ด้านหลังทุกชั้นและชั้น2ด้านหลังทางเดินจะมี ศาล ตั้งอยู่ ปกติแล้วเดินทุกผ่านทุกวันระหว่างชั้น2-3ทุกวันตอนเช้าเพราะเดินรับลมและชอบนั่งม้านั่งเพราะเย็นสบายส่วนตัวผมห้อยพระตลอดเพราะผมเองเป็นคนกลัวผีเหมือนกัน พระที่ผมห้อย คือ พระพุทธเจ้าปางยืนวันจันทร์(ผมเรียกไม่ถูกเหมือนกัน)ปกติตอนเดินผ่านห้องเรียนตอนเช้าตลอดก็ไม่เคยเจอเหตุการณ์อะไรที่มันผิดปกติเหมือนที่รุ่นพี่หรืออาจารย์ที่เค้าเจอรอบคำ่บ้างรอบเช้ามืดกัน ผมเรียนอยู่ภาคปกติ สิ่งที่ผมเจอ คือ ผมกำลังเล่นชั้น3ตอนช่วงเวลาประมาณ08.10(มั้ง)ขาไปไม่มีไรเกิดขึ้นตอนขากลับเดินกำลังจะถึงประตูในระยะประมาณ15ก้าว สิ่งที่ผมเห็นคือประตูห้องเรียนห้องนึงมันค่อยๆเปิดเองจากด้านในทางห้องเรียนฝั่งขวาตอนแรกผมก็คิดว่าลมครับเลยไม่คิดอะไรครับพอเดินถึงหน้าต่างของห้องเรียนผมเผลอมองเข้าไปในห้องเรียนครับสิ่งที่เห็นคือหน้าต่างมันปิดทุกบานอยู่ครับแต่ผมยังไม่ถึงประตูน่ะครับยังห่างอยู่ประมาณ10ก้าว(พูดง่ายๆคือระหว่างกระจกจะห่างประมาณ20ก้าวมั้งน่ะ)ตอนนี้ประตูมันเปิดต้อนรับผมได้ไงในเมื่อไม่มีลมในห้องนั้นเรยอยู่เรยใช่ครับวินาทีนั้นที่รู้ว่าที่มันเปิดเองไม่ใช่เพราะลมแล้วผมอยู่ดีๆก็เข่าอ่อนเองอัตโนมัติรู้เลยครับเข่าอ่อนของแท้เป็นไงผมแทบทรุดผมคิดอยากอย่างเดียวผมต้องการออกจากจุดนั้นให้ไวที่สุดแต่ผมกลัวแต่ไม่มีทางเลือกผมจำใจค่อยๆเดินผ่านประตูบานนั้นให้ได้ดีกว่ายืนเข่าอยู่ตรงนี้เชื่อมั้ยครับว่ามันค่อยๆปิดประตูตามจังหวะที่ผมกำลังเดินถึงและผ่านประตูบานนั้นอารมณ์แบบว่าเหมือนมีคนเล่นประตูที่ทำท่าปิดประตูเหมือนเข็มนาฏิกาเดินก้าวนึงปิดนึดนึงประมาณนั้นคงสงสัยทำไมผมไม่วิ่งเลยใช่มั้ยครับ ตอบได้เลยว่า อยากวิ่งครับแต่วิ่งไม่ออก(ทางลงก็มีทางเดียวอีกทางเค้าปิดประตูทางลงไว้ให้ใช้แค่บางวัน)เหงื่อผมนี่ตอนนี้ออกเยอะมากครับและรู้สึกเหมือนมีอะไรยืนอยู่ข้างหลังผมผมไม่กล้าหันไปมองได้แต่กำพระเอาไว้ตลอดในเวลาปกติแล้วเดินผ่านประตูในเวลาไม่เกิน5วิแต่ตอนรู้สึกว่าแค่ประตูและทางเดินที่ต้องผ่านห้องนั้นถึงใช้เวลานานมากผมได้แต่ค่อยๆเดินผ่านประตูบานนี้ไปให้ได้เชื่อมั้ยครับว่าประตูค่อยๆปิดจนได้ยินเสียงดังปึงเบาๆตามหลังผมเดินผ่านจุดนั้นมาได้ไม่นานและผมไม่ได้หันกลับไปมองแต่อาศัยการได้ยินครับจนรู้สึกว่ามันปิดแล้วพ้นจากเขตห้องเรียนห้องนั้นแล้วผมนี่วิ่งลงไปหาอาจารย์ข้างล่างอาจาย์เห็นผมก็ถามว่าเกิดไรขึ้น ผมเลยเล่าให้อาจารย์ฟังอาจารย์บอกทำไมเทอถึงขึ้นไปนั่งบนตึกข้างล่างก็มีปกติตอนเช้าแทบไม่ค่อยมีใครหรอกน่ะ เพราะเจอเหมือนกันส่วนมากเป็น รอบคำ่ และ รอบเช้า(06.00-07.00)ผมเลยบอกอาจารย์ปกติแล้วก็ไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ในตอนเช้าของทุกวัน แสดงว่า เป็นรอบพิเศษสำหรับผมสิน่ะครับ แถมอาจารย์บอกอีกเธออ่ะเห็นแค่ประตู เพราะบางคนเห็นคนเดินสวนผ่านพอหันไปมองก็ไม่ใคร บางคนเห็นคนนั่งอยู่ในห้องเรียนตอนมืดอยู่คนเดียว ในที่มืดบางราย ได้ยินเสียง พิมพ์ดีดเอง และเสียงดนตรีนาฎิศิลป์ หลังจากวันนั้นถ้าไม่เพื่อนไปด้วยผมจะไม่เดินคนเดียวและตอนเช้านั่งอยู่แต่ข้างล่างเรยครับกลัวครับ ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่เจอในวันเป็นผีหรือลมตรงทางเดินที่มันอาจลอดเข้าไปดันประตูให้เปิดออกเอง พี่ๆน้องๆคิดว่าไงครับ
ยังมีอีกเหตุการณ์นึงช่วงฝึกงานอันนี้เห็นเป็นตัวไม่รู้ว่าคนหรือผีครับถ้าอยากให้ผมเล่าก็บอกผมมาน่ะครับ
FC. ขลังอยู่ที่จิต ศักสิทธิ์อยู่ที่ใจ