สวัสดีค่ะทุกคน
ต้องเท้าความก่อนว่า เราเป็นลูกคนโตที่เอาใจใครไม่เก่ง แข็งกระด้างบ้าง เก็บเงินเก่งในระดับนึงค่ะ รู้สึกมีความสุขเวลาเห็นเงินในบัญชีเยอะ เราจัดสรรเงินเป็น มันเลยทำให้ครอบครัวคิดว่าเรามีเงิน พึ่งพาเราได้ พ่อแม่เลยชอบยืมเงินบ่อยๆ ขนาดค่าเทอมทั้งตัวเราและของน้องเราจ่ายมาให้แล้วก็มี พ่อแม่ก็คืนบ้าง แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่คืนอ่ะค่ะ เขาจะชอบบอกว่ายังไม่ค่อยมีเงินมาคืน อะไรทำนองนี้บ่อยๆเราก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่แอบรู้สึกน้อยใจที่ว่าแค่เห็นว่าเรามีเงินนิดหน่อยก็ยืมเลยหรอ เขาตั้งความคาดหวังมากไปมั้ยว่าถึงยืมเงินไปยังไงเราก็ยังมีเงินใช้ ใช่ค่ะเราเป็นอย่างงั้นจริงๆ แต่เขาไม่คิดหรอว่าเงินที่ท่านยืมไปเราก็อยากเอาซื้อความสุขให้ตัวเองเหมือนกัน
ส่วนน้องเราเป็นคนที่เก็บตังไม่เก่งเอาซะเลย มี 100 ใช้ 100 แต่เขาขี้อ้อน เอาใจเก่ง เราแอบอิจฉาตรงที่ว่าน้องขออะไรครอบครัวเรา เขามักจะได้ค่ะ ปกติแล้วเราจะซื้อของเอง เราไม่ค่อยอยากรบกวนเขา อันไหนที่เราอยากได้แล้วเงินไม่พอจริงๆเราก็จะขอเขานิดหน่อยจริงๆค่ะ แต่มีหลายครั้งพ่อแม่เรามักจะบอกว่าไว้ก่อนๆ หลายครั้งมากๆจนเราปลงค่ะเอาจริงๆ (เช่น เดือนสิงหาปีที่แล้ว เราบอกแม่ว่าแม่ซื้อโน้ตบุ๊คให้หนูหน่อยได้มั้ย แม่บอกว่าได้เดี๋ยวเดือนกันยาซื้อให้เลย พอถึงเดือนกันยาแม่ไม่ซื้อค่ะ งง ทำให้เราต้องทนใช้คอมที่มหาลัยตลอด พอกลับบ้านดึกเพราะทำงานก็มาว่าอีก งง ลำบากมากค่ะ แล้วจนตอนนี้เราก็ยังไม่ได้โน้ตบุ๊คค่ะ 555555 อย่างตลกร้ายเลย ส่วนน้องเรามีโน๊คบุ๊คค่ะแต่อันนั้นเขาได้ฟรีมา เสียดายที่เราอยู่กับน้องต่างที่เลยขอใช้ของเขาไม่ได้เพราะน้องก้จำเป็นต้องใช้) เราปลงว่าถึงขออะไรไปก็ไม่ให้แน่ๆเลยซื้อเองก็ได้แต่กับน้องพ่อแม่ออกให้เขาแทบทุกอย่างค่ะ ทั้งพัดลม ไมโครเวฟ อาหารที่น้องชอบ โต๊ะใหม่ ของใหม่สาระพัด(ที่พีคคือพึ่งซื้อช่วงโควิดนี่ด้วย) สิ่งเหล่านี้ที่พ่อแม่ทำมันทำให้เราน้อยใจมากๆเลยค่ะ เราก็ไม่อยากให้วัตถุมาทำให้เกิดอิทธิพลกับตัวเรา จนเราน้อยใจเขาไปมากกว่านี้ เราไม่อยากอิจฉาน้องที่พ่อแม่ให้น้องทุกอย่าง สิ่งที่เกิดคือความอึดอัด ความรู้สึกไม่ยุติธรรม ความรู้สึกไม่แฟร์ ความรู้สึกหงุดหงิดที่เห็นคนในบ้านมีความสุขเกินหน้าเกินตาของของที่เขาได้ เราอยากจะคุยกับพวกท่านหลายครั้งเกี่ยวกับเรื่องนี้ สิ่งที่เรากลัว คือ เรากลัวว่าเขาจะคิดว่าเราเป็นคนเห็นแก่ตัว เป็นคนใจแคบแค่นี้ก็ให้กันไม่ได้ แต่เชื่อมั้ยคะเงินพวกนั้นที่เขายืมไปมันครึ่งแสนแล้วแล้วเรายังเรียนอยู่ เราวางแผนไว้แล่วค่ะว่าจะเอาเงินไปทำอะไรบ้าง แต่มันก็พังกับแค่คำว่า "ไว้ก่อนนะ เดี๋ยวเอามาคืน"
เราเคยถามครอบครัวว่า
เรา : "แม่ บ้านเรามีปัญหาการเงินหรอ บ้านเราเป็นหนี้รึเปล่าอ่ะ"
แม่ : "ก็ไม่มีนี่ ทำไมถึงคิดแบบนั้นหล่ะ"
เรา : "ก็แม่ยืมเงินหนูแล้วไม่คืนบ่อย หนูก็ต้องคิดแบบนี้มั้ย"
แม่ "เอาน่าๆ"
อย่างงี้เป็นต้นค่ะ
รบกวนทุกคนช่วยแสดงความคิดเห็นหน่อยนะคะ เราอยากรู้ว่าถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ พวกคุณมีวิธีแก้ปัญหาอย่างไร
ขอบคุณมากค่ะ
ปล.ในแง่อื่นๆ เราพอใจกับครอบครัวค่ะ เรามีความสุขกับครอบครัวในทุกๆเรื่องยกเว้นเรื่องนี้ค่ะ
ขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ เราไม่อยากคิดแบบนี้เลย
ต้องเท้าความก่อนว่า เราเป็นลูกคนโตที่เอาใจใครไม่เก่ง แข็งกระด้างบ้าง เก็บเงินเก่งในระดับนึงค่ะ รู้สึกมีความสุขเวลาเห็นเงินในบัญชีเยอะ เราจัดสรรเงินเป็น มันเลยทำให้ครอบครัวคิดว่าเรามีเงิน พึ่งพาเราได้ พ่อแม่เลยชอบยืมเงินบ่อยๆ ขนาดค่าเทอมทั้งตัวเราและของน้องเราจ่ายมาให้แล้วก็มี พ่อแม่ก็คืนบ้าง แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่คืนอ่ะค่ะ เขาจะชอบบอกว่ายังไม่ค่อยมีเงินมาคืน อะไรทำนองนี้บ่อยๆเราก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่แอบรู้สึกน้อยใจที่ว่าแค่เห็นว่าเรามีเงินนิดหน่อยก็ยืมเลยหรอ เขาตั้งความคาดหวังมากไปมั้ยว่าถึงยืมเงินไปยังไงเราก็ยังมีเงินใช้ ใช่ค่ะเราเป็นอย่างงั้นจริงๆ แต่เขาไม่คิดหรอว่าเงินที่ท่านยืมไปเราก็อยากเอาซื้อความสุขให้ตัวเองเหมือนกัน
ส่วนน้องเราเป็นคนที่เก็บตังไม่เก่งเอาซะเลย มี 100 ใช้ 100 แต่เขาขี้อ้อน เอาใจเก่ง เราแอบอิจฉาตรงที่ว่าน้องขออะไรครอบครัวเรา เขามักจะได้ค่ะ ปกติแล้วเราจะซื้อของเอง เราไม่ค่อยอยากรบกวนเขา อันไหนที่เราอยากได้แล้วเงินไม่พอจริงๆเราก็จะขอเขานิดหน่อยจริงๆค่ะ แต่มีหลายครั้งพ่อแม่เรามักจะบอกว่าไว้ก่อนๆ หลายครั้งมากๆจนเราปลงค่ะเอาจริงๆ (เช่น เดือนสิงหาปีที่แล้ว เราบอกแม่ว่าแม่ซื้อโน้ตบุ๊คให้หนูหน่อยได้มั้ย แม่บอกว่าได้เดี๋ยวเดือนกันยาซื้อให้เลย พอถึงเดือนกันยาแม่ไม่ซื้อค่ะ งง ทำให้เราต้องทนใช้คอมที่มหาลัยตลอด พอกลับบ้านดึกเพราะทำงานก็มาว่าอีก งง ลำบากมากค่ะ แล้วจนตอนนี้เราก็ยังไม่ได้โน้ตบุ๊คค่ะ 555555 อย่างตลกร้ายเลย ส่วนน้องเรามีโน๊คบุ๊คค่ะแต่อันนั้นเขาได้ฟรีมา เสียดายที่เราอยู่กับน้องต่างที่เลยขอใช้ของเขาไม่ได้เพราะน้องก้จำเป็นต้องใช้) เราปลงว่าถึงขออะไรไปก็ไม่ให้แน่ๆเลยซื้อเองก็ได้แต่กับน้องพ่อแม่ออกให้เขาแทบทุกอย่างค่ะ ทั้งพัดลม ไมโครเวฟ อาหารที่น้องชอบ โต๊ะใหม่ ของใหม่สาระพัด(ที่พีคคือพึ่งซื้อช่วงโควิดนี่ด้วย) สิ่งเหล่านี้ที่พ่อแม่ทำมันทำให้เราน้อยใจมากๆเลยค่ะ เราก็ไม่อยากให้วัตถุมาทำให้เกิดอิทธิพลกับตัวเรา จนเราน้อยใจเขาไปมากกว่านี้ เราไม่อยากอิจฉาน้องที่พ่อแม่ให้น้องทุกอย่าง สิ่งที่เกิดคือความอึดอัด ความรู้สึกไม่ยุติธรรม ความรู้สึกไม่แฟร์ ความรู้สึกหงุดหงิดที่เห็นคนในบ้านมีความสุขเกินหน้าเกินตาของของที่เขาได้ เราอยากจะคุยกับพวกท่านหลายครั้งเกี่ยวกับเรื่องนี้ สิ่งที่เรากลัว คือ เรากลัวว่าเขาจะคิดว่าเราเป็นคนเห็นแก่ตัว เป็นคนใจแคบแค่นี้ก็ให้กันไม่ได้ แต่เชื่อมั้ยคะเงินพวกนั้นที่เขายืมไปมันครึ่งแสนแล้วแล้วเรายังเรียนอยู่ เราวางแผนไว้แล่วค่ะว่าจะเอาเงินไปทำอะไรบ้าง แต่มันก็พังกับแค่คำว่า "ไว้ก่อนนะ เดี๋ยวเอามาคืน"
เราเคยถามครอบครัวว่า
เรา : "แม่ บ้านเรามีปัญหาการเงินหรอ บ้านเราเป็นหนี้รึเปล่าอ่ะ"
แม่ : "ก็ไม่มีนี่ ทำไมถึงคิดแบบนั้นหล่ะ"
เรา : "ก็แม่ยืมเงินหนูแล้วไม่คืนบ่อย หนูก็ต้องคิดแบบนี้มั้ย"
แม่ "เอาน่าๆ"
อย่างงี้เป็นต้นค่ะ
รบกวนทุกคนช่วยแสดงความคิดเห็นหน่อยนะคะ เราอยากรู้ว่าถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ พวกคุณมีวิธีแก้ปัญหาอย่างไร
ขอบคุณมากค่ะ
ปล.ในแง่อื่นๆ เราพอใจกับครอบครัวค่ะ เรามีความสุขกับครอบครัวในทุกๆเรื่องยกเว้นเรื่องนี้ค่ะ