สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราเพิ่งคลอดลูกได้สักพัก เราพาลูกมาอยู่บ้านแม่ เพื่อให้แม่ช่วยเลี้ยง และสามีก็ตามมาช่วยดู คือทุกคนดีกับเรามากๆ แต่ทำไม่เรารู้สึกเหงาเคว้งคว้าง เศร้าสร้อย ยิ่งใกล้ค่ำ ความรู้สึกแบบนี้ยิ่งมากค่ะ ตอนกลางดึกตีสองตีสามที่ต้องตื่นมาให้นม ยิ่งรู้สึกเหนื่อย รู้สึกแย่
บางทีก็รู้สึกว่าชีวิตก่อนหน้านี้มันดีกว่านี้ พอคิดแบบนี้แล้วมองหน้าลูกทีไรก็เสียใจค่ะ ที่ตัวเองคิดอะไรแบบนี้ ทั้งๆที่รักเขา อยากมีเขาด้วยความตั้งใจ
เรารู้ตัวเลยว่าตอนนี้เราอยู่กับลูกลำพังสองคนไม่ได้ ต้องมห้มีคนอยู่ด้วยตลอดเวลา เรารู้สึกหดหู่ เหมือนจะตาย รู้สึกว่าเลี้ยงลูกเหนื่อยมากๆ ทั้งๆที่เพิ่งเลี้ยงไม่กี่วัน แต่อยากให้เขาโตไวๆ จากที่คนคิดจะมีลูกหลายคน กลับเป็นรู้สึกไม่อยากมีลูกอีกแล้ว
ตั้งแต่ออกจากรพ.มา เราก็กลับบ้านเลย และไม่ได้ออกไปไหนเลยค่ะ กลัวลูกและเราติดไวรัส
ไม่รู้ว่าต้องทำอะไร เราถึงจะดีขึ้น
เราควรทำอย่างไร ถึงจะขจัดความรู้สึกเหล่านี้ให้หมดไปได้คะ
ขอบคุณค่ะ
ช่วยด้วยค่ะ รู้สึกแย่มากๆ ไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว
บางทีก็รู้สึกว่าชีวิตก่อนหน้านี้มันดีกว่านี้ พอคิดแบบนี้แล้วมองหน้าลูกทีไรก็เสียใจค่ะ ที่ตัวเองคิดอะไรแบบนี้ ทั้งๆที่รักเขา อยากมีเขาด้วยความตั้งใจ
เรารู้ตัวเลยว่าตอนนี้เราอยู่กับลูกลำพังสองคนไม่ได้ ต้องมห้มีคนอยู่ด้วยตลอดเวลา เรารู้สึกหดหู่ เหมือนจะตาย รู้สึกว่าเลี้ยงลูกเหนื่อยมากๆ ทั้งๆที่เพิ่งเลี้ยงไม่กี่วัน แต่อยากให้เขาโตไวๆ จากที่คนคิดจะมีลูกหลายคน กลับเป็นรู้สึกไม่อยากมีลูกอีกแล้ว
ตั้งแต่ออกจากรพ.มา เราก็กลับบ้านเลย และไม่ได้ออกไปไหนเลยค่ะ กลัวลูกและเราติดไวรัส
ไม่รู้ว่าต้องทำอะไร เราถึงจะดีขึ้น
เราควรทำอย่างไร ถึงจะขจัดความรู้สึกเหล่านี้ให้หมดไปได้คะ
ขอบคุณค่ะ