ขอคำพูดจึ้กๆให้ฉุกคิดได้หน่อยค่ะ

คือตอนนี้จขกท.อยู่ในช่วงจะสอบเข้าม.4 หวังห้องเรียนที่ดีๆไว้ค่ะ ด้วยความที่เราเองก็มาจากห้องดีๆเลยไม่อยากหล่นไปอยู่ห้องธรรมดา แต่สันดานเสีย ขี้เกียจอ่านหนังสือมากกกก แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่อ่านเลยนะคะก็อ่านจบไปเล่ม2เล่ม กับเรียนพิเศษ ทำสรุปเนื้อหาต่างๆบ้างไรบ้าง แต่ในทุกๆวันก็จะมีไอ้เวรที่เรียกว่าขี้เกียจเกาะรั้งไว้ตลอดเลย พยายามบอกตัวเองตลอดว่าถ้าไม่ติดห้องดีๆขึ้นมา อย่ามาร้องไห้เสียดายนะ ยิ่งมามีโควิดจนต้องเลื่อนสอบทุกอย่างไป ไอ้เราก็ยิ่งหมดไฟเพราะเหมือนอ่านไปแบบไร้จุดหมาย พยายามทำทุกวิถีทางให้ขยันก็ทำไม่ได้ซักที ทั้งโทรไปให้แม่แนะนำวิธีเอย ทั้งนึกภาพตัวเองไม่ติด(น้ำตาไหลอัตโนมัติเด้อ) ทั้งนึกถึงคำพูดที่ญาติชอบพูดใส่เวลาผลงานออกมาไม่ดีเท่าที่ควร คือจนปัญญากับตัวเองแล้ว เลยมาขอคำแนะนำว่าควรจัดการกับตัวเองยังไงดี หรือขอคำพูดที่ทำให้เราคิดได้หน่อยค่ะ 
                                                                                                 ปล.จะด่าก็ได้แต่อย่าแรงมากนะฮับ อ่อนไหวง่าย555