คือเราอยากรู้ว่าตัวเองเป็นมั้ย.. เพราะมันมีความคิดอยู่ในหัวตลอดเวลาทะเลาะกับครอบครัว แบบทำไมต้องมาเกิดในครอบครัวนี้ ถ้าไปเกิดที่คนอื่นน่าจะดีกว่า ทำไมต้องเกิดมา ครอบครัวที่มีพ่อแม่ลูกอยู่ด้วยกันแบบอบอุ่นมันเป็นยังไง อยากตาย ไม่อยากอยู่แล้วครอบครัวแบบนี้ พอคิดเรื่องแบบนี้ทีไรน้ำตาเราไหลง่ายมากๆเลยค่ะ พอช่วงอารมณ์เป็นแบบนี้จะกลายเป็นคนกินน้อย พูดน้อยไปเลย
คือมันเป็นอะไรมากมั้ยคะ หรือว่าเป็นปกติกัน บางทีถ้าเราไม่อยู่มันน่าจะดีกว่านี้รึป่าว เพราะพ่อกับแม่เราก็แยกทางกันทั้งคู่แล้วก็ต่างมีใหม่กันหมด เราอาจจะเอาเรื่องนี้มาฝังใจอะไรรึป่าว
เราต้องทำยังไงบ้างคะกับความรู้สึกนี้ คือเราเป็นอะไรทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ คืออารมณ์แบบนี้เราเป็นได้ 2-3 ปีแล้วค่ะ แต่รู้สึกว่าไม่โอเคมากๆ
จะรู้ได้ยังไงว่าตัวเองเป็นซึมเศร้าคะ
คือมันเป็นอะไรมากมั้ยคะ หรือว่าเป็นปกติกัน บางทีถ้าเราไม่อยู่มันน่าจะดีกว่านี้รึป่าว เพราะพ่อกับแม่เราก็แยกทางกันทั้งคู่แล้วก็ต่างมีใหม่กันหมด เราอาจจะเอาเรื่องนี้มาฝังใจอะไรรึป่าว
เราต้องทำยังไงบ้างคะกับความรู้สึกนี้ คือเราเป็นอะไรทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ คืออารมณ์แบบนี้เราเป็นได้ 2-3 ปีแล้วค่ะ แต่รู้สึกว่าไม่โอเคมากๆ