จะช่วยคนคนนึงที่กำลังเศร้าและคิดแต่แง่ลบยังไงดี ?

มันมีหลายปัจจัยครับ ค่อนข้างจะละเอียดอ่อนหน่อย
ปัจจัยเป็นไปได้หลายกรณีที่จะก่อให้เกิดทัศนะคติด้านลบจะมีหลักๆอยู่สองประเภท
1.โลกส่วนตัวสูง มีแนวโน่มที่จะสร้างความคิดต่อต้านสังคมสูง ผลกระทบไม่ว่าจะมาจากด้วยการถูก bully ถูกเลือกปฏิบัติ การโดนเอารัดเอาเปรียบเลยครอบแนวความคิดของตนเป็นส่วนใหญ่
2.ผลจะทบจากสังคม การถูกกดดันจากคนรอบตัว,ครอบครัว,เพื่อนฝูง,ที่ทำงาน ไม่ว่าจะด้วยคำพูดหรือการกระทำ บลาๆๆฯ ปัจจัยที่ก่อให้เกิดความเครียดค่อนข้างสูงสภาวะด้านอารมณ์ไม่แน่นอน

ส่วนของทางเยียวยามันแล้วแต่กรณีของแต่ละบุคคล อุปนิสัย/การปลูกฝัง/การใช้ชีวิต/สภาพแวดล้อม.ของแต่ละคน
บางกรณีใช้แค่ความเข้าใจโดยผิวเผิ่นไม่ได้เสมอไป
ยกตัวอย่างที่คล้ายๆกันเช่นข้อที่ 1
คนกลุ่มนี้จะเป็นคนที่ยึดหลักแนวคิดส่วนตนเป็นหลัก มีความคิดสร้างสรรจิตนาการสูงแทบทุกคนและหาความสุขเล็กๆน้อยตัวคนเดียวได้ไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง  มองโลกผ่านมุมแคบแต่ทัศนะวิสัยค่อนข้างไกล้มีเหตุมีผลอยู่ในตัว รักอิสระไม่ชอบการบีบบังคับหรือข้อฝูกมัดใดๆให้อึดอัด มีเส้นแบ่งให้เว้นระยะเพื่อความสบายของตน
ถ้ามองลึกพอความคิดด้านลบไม่ได้มาด้วยเจตนาโดยตรงแต่เป็นตะกอนความรู้สึกที่สะสมมานาน
บางคนก็ไม่ได้อยากจะให้ใครมาเข้าใจขนาดนั้น ขอแค่มีพื้นที่หนึ่งได้พูดอะไรบ้าง ไม่ใช่อะไรที่ระบายแบบนี้บ่อยๆและไม่ใช่ทุกคนที่จะเปิดเผยความรู้สึกลึกๆออกมา บางคนปล่อยไว้นานจนฟางเส้นสุดท้ายขาด
คนเหล่านี้มักจะถูกยกย่องให้เป็นไอคอนหลักาโรคซึมเศร้า ทั้งทีบางทีชีวิตก็ไม่ได้มีปมอะไรขนาดนั้น อะไรคือภาพจำให้คนส่วนใหญ่คิดว่าคนกลุ่มนี้ชอบเก็บตัวกรีดข้อไม้ข้อมืออยู่ในห้องมืดๆคนเดียว
นี่แหละครับพ้อยท์ของมัน "ความเข้าใจบางทีมันก็ไม่ได้ง่าย"
บางทีก็ไม่จำเป็นต้องเข้าใจในทุกๆเรื่อง ยิ่งเข้าใจยิ่งทำให้อีกฝ่ายดำผลุดดำไหว้กับความรู้สึกตัวเองเรื่อยๆไม่ทำให้อะไรดีขึ้น รับฟังได้แต่จะไปชี้แนะอะไรมากไปก็ไม่ควร
ทางเดียวที่จะเข้าใจคนเหล่านี้ให้ไม่ดูอึดอัดคือการเดินเข้าไปในขอบเขตของความไว้ใจ
คนมี safe zone ไม่ใช่คนที่จะเดินออกไปหาใครง่ายๆ จะทำให้อีกฝ่ายสบายใจต้องอยู่ในพื้นฐานเดียวกันของอีกฝ่ายไม่ใช่แค่ทำในแบบที่เราคิดเห็นว่าดีเราต้องคลุกคลีและรักษาระยะพอสมควร ไม่ว่าจะเรื่องความชอบหรือความคิดเห็นใดๆ ต้องเคารพการตัดสินใจอีกฝ่าย
จะไปเปลี่บนแปลงแนวคิดเขาได้ไม่ใช่ของกล้วยๆจะให้เขาคิดในแง่บวกเลยมันเหมือนเป็นการหักดิบ ยังไงเขาก็ไม่คิดตาม ต่อให้ไปร่าเริ่งใส่ยังไงเขาก็ดูออกว่าคุณแสร้งแค่ให้เขาสบายใจและทำได้แค่รองรับในบางเรื่องแค่นั้น
ถ้า จขกท.ใจเขาใจเรากับอีกฝ่ายมากพอก็น่าจะทราบดีว่าอะไรที่เขาทำแล้วมีความสุข ควรโฟกัสในจุดนี้จะดีกว่าครับ
มัวไปสนแต่เรื่องแย่ๆมันก็จะอยู่แบบนั้นทั้งสอง ทางเยียวยามันง่ายนิดเดียวแค่สนใจเรื่องที่ดีๆของอีกฝ่าย ยกตัวอย่าง ถ้าเขาชอบพวกครื่องสำอางแทนที่คุณจะชื้อไปให้ทำไมคุณไม่ลองแต่งหน้าแล้วเดินเขาไปหา อย่างน้อยๆก็น่าจะได้ซักฮาไม่ก็รอยยิ้มเล็กๆบ้างแหละ
อีกอย่างแทนที่จะให้คำปรึกษาคุณลองขอคำปรึกษาเรื่องที่เจ้าตัวถนัดดูบ้างสิ การที่คุณแสดงว่าเขาสามารถเป็นที่พึ่งพาได้ จากแห้งเหี่ยวเขาอาจรู้สึกใจชื้นขึ้นมาบ้างแล้วพูดกับคุณ พอที่รับฟังเบบเปิดใจได้มากขึ้น
ท้ายนี้ผมหวังว่าคงพอจะเอาไปปรับใช้ในข้อปฏิบัติไม่อย่างใดอย่างหนึ่งได้บ้าง
#ปล.ผมเคยดูแลผู้ป่วยโรคซึมเศร้ามาก่อน  ของพวกนี้มันละเอียดอ่อนพอจะทำให้เห็นว่าเราควรจะหาทางออกหรือควรจะหาทางเข้า สู้ๆครับ