คือเพื่อนเรามันเครียดเรื่องคนในครอบครัวเเล้วประเด็นพ่อนางก็คุยเม้ามันดันได้ยินพูดว่า"จะไปตายที่ไหนก็ไป"ส่วนเราก็มีเครียดอยู่เเล้วเเต่เดียวก็มีความทุกข์เข้ามาเรื่อยๆอีก บ้างคนบอกถ้าไม่ร้ายเเรงก็ทนๆไปเถอะซึ่งก็ทนทนทนทนจนความอดทนมันเริ่มท้อๆจนหมดเเรงบางคนบอกถ้าไม่ถึงทำร้ายร่างกายก็อยู่ไปอาจโดนว่านิดว่าหน่อยไม่เป็นไร เเต่การที่เขาว่าเรามันทำให้เราทำร้ายตัวเองเเละทรมานคิดจะฆ่าตัวตายอยู่เสมอ ทุกคนลองจินตนาการน่ะผู้หญิงคนหนึ่งที่มิว่าคุณจะเดินจะกินจะนอนคุณจะคิดเเต่เรื่องฆ่าตัาตาย มิว่าเวลาเขาจะข้ามถนนก็คิด ให้รถชนตายดีไหม เเต่ก็ไม่ได้เดี๋ยวเดือดร้อนคนที่ชนเราจะเสียใจฝังใจ หรือเราจะกินยาฆ่าตัวตาย เอ๋หรือจะโดนตึกร.ร6ชั้น หรือจะกระโดนลงน้ำดี ความคิดนี้วนเวียนไปมา ไม่ว่าคุณจะหายใจในเเต่ละวันมันชังเจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน มีคนเคยบอกว่า เราทุกคนรู้วันเกิดเเต่ไม่รู้วันตาย สำหรับเรา รู้สิ ก็วันที่เราฆ่าตัวตายคือวันที่เราเลือกวันตายไง 
เรากำลังคิดกลับเพื่อนในเมื่อพ่อมันบอกจะไปตายที่ไหนก็ไป ก็ให้เราหนีไปดีกว่าเขาจะได้รู้บ้าง(หรืออาจไม่รู้สึกเลย)