ระบายเรื่อง นิสัยพ่อ ลูกจะเป็นโรคประสาทแล้วเนี่ยกับนิสัยของพ่อตัวเอง

คือพ่อเราติดเหล้าค่ะ เหล้าขาวเพียวๆเลย ดื่มไปนิดนึงก็เมาแล้ว บางวันนั่งดื่มคนเดียวในบ้าน บางวันก็ไปบ้านคนโน้นคนนี้ชวนกันดื่ม สังคมต่างจังหวัดที่บ้านเราเป็นแบบนี้ค่ะ พ่อจะเลิกเหล้าเฉพาะเข้าพรรษา แค่สาม

เราไม่มีอาชีพ ได้รายได้จากแฟน แต่แม่กับพ่อมีพี่ชายส่งเสียทุกเดือน เราไม่ได้อยู่บ้านเดียวกับแม่พ่อ แต่ต้องคอยขึ้นไปดูวันเว้นวัน ระยะทางสามสิบกว่ากิโล เพราะแม่เป็นอัมพฤกษ์ครึ่งซีกแต่ยังเดินได้ ส่วนพ่อทำ

ขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมกำลังจะจบการศึกษาเกี่ยวกับด้านจิตวิทยาคลินิกและชุมชน ในปีนี้ครับ แต่ส่วนตัวไม่ได้สนใจไปทางสายคลินิกโดยตรงอยู่แล้ว แต่สนใจที่จะประยุกต์นำมาใช้เกี่ยวกับด้านผู้สูงอายุครับ แต่เดิ

ไอเราก็อายุไม่น้อยแล้วต้องมารองรับอารมณ์ผู้สูงอายุหูไม่ดี ฟังอะไรเข้าใจหมดแต่ผิดทุกอย่าง แม้แต่เพื่อนเขาไม่มีเขาอยู่ได้ก็จะให้เราไม่มีเพื่อน เราก็จัดให้ตัดเพื่อนที่ดีที่สุดออกไปจากชีวิต แล้วนี่สิทธิใน

เมื่อมีการคุยกันทั่วๆไป สัพเพเหระ ไม่ว่าในครอบครัว หรือกับเพื่อนๆ ซึ่งไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรนัก แล้วเกิดความคิดเห็นขัดแย้งกัน ไม่ตรงกัน จะแก้ปัญหากันอย่างไร จบเรื่อง ไม่คุยแล้ว(ไม่ได้โกรธอะไร ขี้เกียจเ

คือเรื่องของเรามีอยู่ว่า เราเข้าปี 1 แล้วมีเพื่อนผญ หอเดียวกัน คนละตึก ตั้งชื่อนามสมุติว่า พานนะคะ ทำให้สนิทกันแต่ไม่มาก แต่นิสัยของเพื่อนคือมีนิสัยพูดตะโกน ไม่เพราะ ไม่ให้เกียรติคนอื่น ด้วยความเป็นเพ

คือเราอายุ14ค่ะแม่เราน่าจะ42 คือแม่เราค่อนข้างควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เลยค่ะ แม่เราชอบคิดไปเองมากๆ วันนี้เรากลับมากเรียนพิเศษกับแฝดของเราแล้วพี่เราที่ไม่ได้กลับบ้านมานานมากๆแล้วเราอยากไปหามากๆพอถึงบ้า