สวัสดีค่ะ เริ่มเลยนะคะ เรามีปัญหาเรื่องความสัมพันธ์ค่ะ เรามีแฟนและเค้ารับราชการทหารค่ะ เค้ายุ่งมากและแทบไม่มีเวลาให้กับเราเลยต้องเข้าเวรวันเว้นวัน ไม่นับมีคำสั่งให้ไปราชการต่างจังหวัด 1 อาทิตย์บ้าง 1 เดือนบ้าง หรืออาจจะ 3-6 เดือนบ้าง เราพักกันคนละที่นะคะแต่ห่างกันแค่กิโลเดียว แต่ด้วยงานที่ยุ่งมากของเค้าเราเลยเจอกันนับครั้งได้ในแต่ละเดือน เค้าให้เหตุผลว่าที่ทำงานตอนนี้กำลังพลเค้าน้อยค่ะ แต่งานเยอะ ทุกคนต้องหมุนเวียนกันทำ เราก็เข้าใจนะคะทั้งที่ใจจริงก็ไม่ค่อยอยากเข้าใจ เป็นแบบนี้มา 2-3 ปีแล้วค่ะ แต่เราก็ยังไม่ชินสักที ยิ่งช่วงหลังงอแงบ่อยมาก จนเรารู้สึกว่ามัน toxic กับชีวิตเราค่ะ เราไม่มีความสุข เรามักจะงอแง พูดจาน้อยเนื้อต่ำใจ หรือมองอะไรในแง่ที่มันลบ เค้าเป้นดีมากค่ะแต่สิ่งหนึ่งที่เค้าจะไม่ยอมเสียเลยคืองาน ลึกๆก็ภูมิใจในตัวเค้านะคะแต่ก็อดน้อยใจเรื่องเวลาไม่ได้ เราไม่อยากเลิกกับเค้าค่ะ อยากเดินไปข้างหน้ากับเค้า อยากเป็นกำลังสนับสนุนเค้า ถึงลึกๆแล้วอยากจะเลิกเพื่อหนีความทรมานนี้ เราพยายามเข้าใจในบทบาทหน้าที่ของเค้าแล้วแต่ก็ยังทำไม่ได้ อยากให้คนนอกที่มองเข้ามาในความสัมพันธ์นี้หรือเพื่อนๆพี่ๆที่มีประสบการณ์ ช่วยปรับมุมมองของเราให้อยู่กับเค้าในข้อจำกัดนี้อย่างเข้าใจ หรืออยู่ยังไงให้เราทั้งคู่มีความสุขแม้ไม่ค่อยได้เจอกันได้บ้างคะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ
ช่วยเป็น mindset ให้เราหน่อยนะคะ