ไม่มีใครจีบ โดนเทตลอด เหงา โดดเดี่ยว

สวัสดีค่ะ เราอายุ18 ปี เราเป็นผู้หญิงตัวสูง 171 แต่น้ำหนักมากกว่ามาตรฐานนิดหน่อย เราตัวใหญ่ แต่ผิวขาว หน้าตาหมวยๆ แต่รวมๆก็ได้ขี้เหร่อะไรขนาดนั้น (หรือเรามั่นใจในตัวเองมากไป?) วันนี้วันที่ 14 กุมภาพันธ์ เพื่อนต่างโพสต์อยู่กับแฟน ได้ดอกไม้แต่เราไม่มี รู้สึกนอยหน่อยๆนะในโชคชะตาของตัวเอง

ที่จริงเราเคยมีคนคุย โดนเทตลอดเลย คนที่เราเจ็บสุดก็คนสุดท้ายที่ได้คุยเมื่อ 3 ปีก่อน
เขาคุยกะเรา 1 ปี 4 เดือน (4 เดือน เขาแอบไปคบคนอื่น) ส่วนเองก็มองโลกดี คิดว่าเราไม่มีสิทธิ์ไปเรียกร้องอะไร เพราะสถานะเรา "แค่คนคุย"
เราแย่มากเลยช่วงนั้น จนถึงตอนนี้อยู่ปี1 ก็หวังว่าจะเจออะไรใหม่ๆที่ดีขึ้น แต่กลับแย่กว่าเดิมอีก 
ไม่มีใครเข้ามา ไม่มีใครสนใจ สรุปเหมือนตัวคนเดียว เพราะเพื่อนก็มีแฟนหมดแล้ว
เราพยายามคิดในแง่ดี แต่ทุกครั้งที่อยู่คนเดียวที่หอแล้วเลื่อนดูสตอรี่เพื่อนที่ไปไหนมาไหนกับแฟนตลอด เรากลับหดหู่ใจ (ฉันมันเกิดมาเพื่ออยู่คนเดียวสินะ)
เราอยากบอกว่าชีวิตทุกวันนี้เหมือนแค่ไปเรียนแล้วกลับห้องมานอนดูยูทูป ได้คุยได้สนทนากับเพื่อนก็แค่เฉพาะตอนไปเรียนแค่นั้น
มันมีอะไรจะแย่ไปกว่านี้หรอ?  หึ คือการที่คนรอบข้างมองว่าเรามีคนคุยเยอะน่ะสิ ทั้งๆที่ความจริง โบ๋เบ๋มาก!!!

เราอยากระบายมาก ความรักในชีวิตเราทำไมแย่แบบนี้  เราไม่ใช่คนเฟรนด์ลี่ขนาดนั้น แต่ก็ไม่ใช่ไม่คุยกับใครเลยนะ
เราไม่เคยได้สัมผัสคำว่ารักในช่วงวัยเรียนเลยในชีวิต เฮ้อ

เราย้ายมาเรียนต่างจังหวัดก็เพื่อมาเจออะไรใหม่ๆ และหวังว่าจะเจอคนดีดีสักคนเข้ามาในชีวิต แต่เปล่าเลย มันรู้สึกว่างเปล่ายิ่งกว่าตอนม.ปลายเสียอีก
เราเคยถามเพื่อน "กูขี้เหร่หรอว่ะ ทำไมถึงไม่ใครจีบกูเลย"
เพื่อนก็ตอบว่า "เอาตามตรง ดูเป็นคนเข้าถึงอยาก โลกส่วนตัวสูงเกินไป กูเป็นผู้ชายก็ไม่กล้าเข้าหาอ่ะ รูปโปรไฟล์ในเฟสนี้ดูแบบเข้าถึงย๊ากยาก"

เราก็แบบลองเปลี่ยนโปรไฟล์เฟส เผื่อช่วยได้จ้าาาา  แต่เปล่า!!! เหมือนเดิมค่ะ! 
ไม่ใช่คนยิ้มตลอดทั้งวัน อยากยิ้มก็ยิ้มบางเวลานะ 

เราเคยคิดวนแง่ดีว่า อืมอยู่คนเดียว มันก็ดีนะไปไหนก็ได้ บลาๆๆ
พอถึงเวลาจริงๆไปไหนคนเดียวก็ดีนะ ดูหนัง เดินห้าง ไปเที่ยว แต่ถ้ามีใครสักคนไปกับเราด้วย มันก็จะดีมากกว่านี้ป่ะ..

เราเหงานะ  เรารู้สึกตัวคนเดียวจริงๆ แม่เคยบอกเราตลอด " ถึงเวลาเดียวมันก็มาเอง"
รอมานานเหลือเกิน ถึงแม้จะแค่ 18 ย่าง 19 ก็เถอะนะ😹