Note1; ก่อนอื่นขอออกตัวก่อนเลยนะคะว่านี่เป็นกระทู้แรกที่ตั้ง และไม่เคยเล่นพันทิปแบบจริงๆจังๆมาก่อน เคยแต่อ่านจากญาติผ่านๆ ดังนั้นหากผิดพลาดประการใด หรือแท็กอะไรผิดต้องขออภัยด้วยนะคะ
Note2; ที่ตั้งกระทู้นี้ไม่ใช่เพื่อโจมตีพระพุทธศาสนา หรือ"วัดนาป่าพง" แต่เพื่อเล่าประสบการณ์ที่เราเจอจากอุบาสก อุบาสิกาที่ไปทำบุญที่วัดในวันมาฆบูชา(วันพุธที่ 4 มีนาคม)ที่ผ่านมาเท่านั้น เพื่อให้เป็นข้อคิด และเป็นข้อเตือนสติเพื่อนๆในการไปวัดในโอกาสต่อๆไปข้างหน้าค่ะ

เข้าเรื่องเลยนะคะ....เมื่อวันมาฆบูชาที่ผ่านมา เราได้ไปวัดนาป่าพงมา อยากไปวัดไกลๆ สงบๆ หลีกเลี่ยงพุทธพาณิชย์ พอดีกับ ญาติเรามาชวน เค้าอยากไปวัดนี้มานานแล้ว จึงจัดแจงไปทำบุญวันพระใหญ่กันค่ะ  ออกจากบ้านตั้งแต่ตีห้าครึ่ง ไปถึงวัดก็ประมาณหกโมงเช้า เมื่อเราไปถึงก็โอวว! วัดป่าร่มรื่นดีมาก ยังเช้าอยู่คนเลยยังไม่เยอะมาก กะว่าวันนี้จะได้ตั้งจิตสงบ หลีกความวุ่นวายจากในกทม.

ไปถึงก็ตั้งแถวรอตักบาตรค่ะ พอใกล้ๆถึงเวลาตักบาตร คนก็หลั่งไหลกันมา คนเยอะเลยค่ะ เรานึกว่าวัดไกลๆคนจะไม่มาก แต่คนเค้าก็ดั้นด้นกันมา(เหมือนเรา 555) พระท่านก็เริ่มทะยอยเดินมา....แต่..ขุ่นพระ!! ญาติโยมเซลฟี่กันอย่างเมามันส์!!!

คือถ้าแค่ถ่ายรูปเป็นพิธี เป็นที่ระลึกตามสมควร ตามโอกาสก็ยังไม่แปลกค่ะ เข้าใจได้  แต่เซลฟี่ตัวเองตามมุมต่างๆอย่างเมามันส์ เกะกะทั้งแถวพระเดินบิณฑบาตร เกะกะทั้งคนที่มาทำบุญ แล้วก็มีคนลากเก้าอี้พลาสติกไปมา เพื่อมาแทรกแถวตักบาตรใกล้ๆเรา และจัดแจงให้เค้าและญาติๆได้เข้ามาร่วมตักบาตรทำบุญด้วย อาจขี้เกียจไปต่อท้ายแถวยาวๆ(ปกติเราจะแอนตี้พวกแซงคิวมากค่ะ แต่วันนี้มาวัด ไม่อยากให้ใจมันขุ่น เลยปลงๆค่ะ)

แต่บังเอิญขาเก้าอี้ที่เค้ายกไปมา มาฟาด เกี่ยวมาที่ขาญาติเราหลายที(ญาติเรายืนเฉยๆอยู่ในแถวค่ะ ไม่ได้เกะกะประการใด)  แต่เราคิดว่าเค้าคงไม่เห็น อันนี้เข้าใจได้ คนเยอะเค้าคงไม่ทันระวัง เราเลยดึงตัวญาติหลบมา(พร้อมกับทำใจเย็นๆค่ะ ท่องไว้มาวัดๆ มาละจิตขุ่นมัว มาปลง 5555)

เสร็จจากตักบาตรมานั่งฟังเทศน์ค่ะ  อืม..กำลังตั้งสมาธิดิบดี ตั้งใจฟังพระอาจารย์คึกฤทธิ์เทศน์ ยังไม่ถึง 5 นาที ติ๊งหน่องๆๆๆ ขัดจังหวะให้ตกใจสะดุ้งเป็นระยะๆ นั่งเล่นไลน์กันค่าาา เสียงมือถือไม่ยอมปิด(ท่องยุบหนอพองหนอในใจ ปล่อยวางๆๆ ช่างเขาๆ) เงี่ยหูฟังเทศน์ต่อสักพักเสียงเรียกเข้ามือถือค่า ผลัดกันดังแทรกเสียงเทศน์

หลายคนรับแล้วคุยกับปลายสายอย่างคึกคักว่ามาวัด ฟังเทศน์อยู่ ทั้งเสียงโทรศัพท์ ทั้งเสียงคุย เสียงเล่นไลน์ มีตลอดการฟังเทศน์ ได้ยินพระอาจารย์บ้างไม่ได้ยินบ้าง แทนที่ฟัง 100 จะเอาเข้าหัวได้สัก 70-80% กลายเป็น 30% ก็ไม่รู้ถึงไหม?!?

เศร้าใจ! นี่เค้าจะมาวัดกันทำไม? มารยาทสังคมอยู่ที่ไหน? ตัดเรื่องละเลิก เรื่องปลงไปเลย ไม่เกิดแน่ๆ บุญจะเกิดมั้ยยังสงสัย? พอฟังเทศน์จบเค้าจะมีให้ทุกคนทานข้าว(อยู่เมืองไทยคงไม่ต้องพูดเรื่องต่อแถว)โดนทั้งผลัก กระแทก เหยียบเท้า โอย.. เลยคิดว่าโอเคไม่กินก็ได้  ไม่อยากให้ใจขุ่นมัว อุตส่าห์มาวัดทั้งที กลับเลยแลัวกัน  

พอไปถึงรถ รถถูกจอดปิดท้ายซ้อนดับเบิ้ลไว้ 2 คันเลย เข็นคันไหนก็ติดหมด เราก็ผู้หญิงตัวเล็กๆ กัน เลยต้องนั่งรอให้เจ้าของรถมาเคลื่อนรถ จริงๆจดทะเบียนรถไปประกาศให้เจ้าของรถมาเลื่อนรถให้ก็ได้ค่ะ  แต่เห็นว่าเค้าคงใกล้กลับกันแล้วมั้ง ไม่อยากไปเร่งไปกวนเค้า เลยนั่งรอก็ได้ รอไปครึ่งชั่วโมงกว่าๆถึงได้กลับบ้าน

ขับกลับมาจะถึงถนนแถวบ้านแล้ว.......นึกว่าจะจบแล้วเชียว!! ขับมาถึงถนนทางกลับเข้าแถวๆหมู่บ้าน รถติดพอสมควร ป้าดดด.... มีรถ 2 คันติดสติ๊กเกอร์หลังรถว่า"พุทธวจนะ"คงเพิ่งกลับจากวัดมาเหมือนเรา) เค้ากล้าหาญสร้างเลนถนนพิเศษมาเพื่อแทรก และปาดเสียบเข้าข้างหน้าหัวแถวเรียบร้อย....เฮ้อออออออออ T_____T  การไปวัดของช้านนนนน วันหลังฟัง CD พระเทศน์อยู่บ้านเถอะค่ะ T_____T