อยากระบาย ไม่เข้าใจตัวเอง ไม่มีความสุข

รู้สึกว่าตัวเองไม่มีความสุขเลยตั้งแต่ช่วงชีวิตมัธยม ตอนมัธยมจะพูดน้อย หัวเราะ ยิ้ม ไม่บ่อยจนหลายคนบอกว่ายิ้มเยอะนะ หัดยิ้มบ้าง  เพราะรู้สึกชีวิตไม่มีความสุขเลย ความสุขคืออะไร อยู่ไปวันๆ พอเข้ามหาลัย เริ่มหัดยิ้มเพราะต้องทำงานบริการ แต่ชีวิตก็ไม่มีความสุขเหมือนเดิม เรารู้สึกว่าเราตัวคนเดียวมาโดยตลอด(เรื่องครอบครัวขอไม่กล่าวถึง) รู้สึกเหงา รู้สึกเคว้ง ไม่มีใครคอยอยู่ข้างๆ แอบร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ น้อยใจในโชคชะตา ผ่านไปซักพักเรามีแฟน เรารู้สึกว่าเรารู้สึกดีที่มีคนคอยอยู่ข้างๆ เราไม่อยากให้เขาทิ้งเรา ทุกครั้งที่ทะเลาะหรือไม่เข้าใจกัน เขาจะบอกเลิกเราตลอด เพราะเขาไม่อยากมีปัญหา ไม่อยากทะเลาะ เลิกๆกันไปดีกว่า แต่เราก็ไม่ยอมเลิก ทั้งที่ตัวเองโกรธ/งอน ก็ต้องยอม ทุกครั้งที่เราเครียด มีปัญหาเรื่องงาน เพื่อน แฟน ครอบครัว เราจะรู้สึกเศร้ามาก เสียใจมาก ร้องไห้เยอะมาก และทุกครั้งจะรู้สึกว่าตัวเองแบกมันไม่ไหวแล้ว มันแย่จังเลย มันหนักจังเลย จะทนไม่ไหวแล้ว ให้ชั้นตายไปซะยังดีกว่ามารู้สึกดาวน์แบบนี้ ช่วงที่เศร้า เครียด จะนอนไม่หลับ กินข้าวไม่ลง คิดวนเวียนเรื่องเดิมๆ แล้วร้องไห้ อยากตาย แต่ไม่อยากให้คนอื่นเดือดร้อน อยากเอาร่งกายตัวเองไปบริจาคให้คนที่เขาอยากมีชีวิตอยู่ แต่จะต้องทำยังไง บางครั้งก็คิดว่าตัวเองเป็นโรคเครียดหรือโรคซึมเศร้าหรือเปล่า เราอยากมีความสุข อยากมีคนอยู่ข้างๆ แต่บางครั้งก้คิดว่าตายไปยังดีซะกว่า เราเริ่มรู้สึกอยากตายบ่อยขึ้น เสียใจง่าย ร้องไห้บ่อย และแฟนเราเองก็เริ่มทนไม่ไหว เขาขอเลิกกับเราบ่อยมาก ส่วนเราก็ได้แต่ร้องไห้เหมือนจะขาดใจตาย เพราะตอนนี้เรารู้สึกว่ามีเเค่เขาคนเดียวที่อยู่ข้างๆเรา ที่พอทำให้รู้สึกดีได้บ้าง เราขอให้เขาอยู่ทุกทาง ถ้าไม่มีเขาเราก็ไม่อยากอยุ่ต่อไปแล้ว มันเศร้าเหลือเกิน (เคยเลิกกันนานเกือบอาทิตย์ เราร้องไห้ทุกวันตั้งตื่นจนเข้านอน รู้สึกว่าอยู่ไม่ได้เลยกลับไปง้อเขา) เราไม่มีความสุข เรารู้สึกแย่กับตัวเอง ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่กับความเศร้าแบบนี้