สามารถเเจ้งจับพ่อตัวเองได้มั้ยคะ?

เรื่องมันมีอยู่ว่าพ่อเราเป็นคนอารมณ์ร้อนมากๆโดยเฉพาะหลังสูบยาเขาขู่ที่จะทำร้ายทุกคนพ่อเราเข้าออกคุกหลายต่อหลายครั้ง เราถูกญาติทิ้งไว้อยู่บ้านกับพ่อสองคนเราเครียดเเละกดดันมากเขาไม่เคยสั่งสอนเราดีๆเหมือนคนอื่น เขามักจะหาอะไรกินเองจนหมดตู้ เราก็ต้องหาอะไรกินเอง เเล้วบางวันเราไม่มีเงินก็คือไม่ได้กินต้องรอเงินจากย่าซึ่งเราเก็บมาจากค่าขนมที่เอาไปรร. ซึ่งมันก็ไม่พอ พ่อเราตอนเด็กๆเคยเอาปืนจ่อย่าเพื่อจะเอาเงินไปซื้อยาเสพติด เราโดนล้อตั้งเเต่เด็กว่าเป็นลูกขี้คุก พอเขาออกมาเขาก็ทำตัวเหมือนเดิมวันนี้เขาก็ออกไปซื้อยาเหมือนเดิมถ้าไม่มียาเสพติดเขาก็จะไม่ทำงาน ซึ่งพอทำงานได้เงินเขาก็เอาไปซื้อยาเสพติดกับของกินของเขาอยู่ดี พ่อไม่เคยทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่ใกล้ ฉันพึ่งอยู่กับเขาได้ไม่ถคงปีหลังเขาออกคุกล่าสุด ชีวิตฉันไม่มีความสุขอีกเลย เวลาอ่านหนังสือเขาก็จะทำเสียงดังจนฉันอ่านไม่ได้ เขามักจะเปิดทีวีเเทบทั้งคืน ทั้งที่ค่าไฟค่น้ำทั้งหมดย่าเป็นคนจ่ายเเละเขาก็มักจะโทษฉัน ว่าเพราะฉันเป่าผม ย่าก็ต้องเข้าข้างเขาเพราะย่าก็กลัวเขาทุกครั้งที่เขาติดคุกฉันจะรู้สึกสบายใจคนที่บ้านก็จะมีความสุขอีกครั้ง ฉันตั้งใจเรียนเพื่อจะหนีจากพ่อเเละญาติๆก็พูดว่ามันบาปๆ สรุปฉันก็คงเป็นคนเลวในสายตาทุกคนบนโลกที่คิดจะทิ้งพ่อเมื่อประสบความสำเร็จ เเต่ก็นั่นเเหละฉันอยากหนีออกไปไม่ว่าคนทั้งโลกจะมองว่าฉันเป็นอน่างไรก็ตาม ตอนเขาออกคุกครั้งก่อนฉันเเทบทิ้งเงินเเละของมีค่าไว้ในห้องไม่ได้เพราะเขาจะขโมยไปซื้อยาเสพติดเขาไม่เคยทำอะไรเพื่อฉันอย่างใจจริงเขาสูบยาเสร็จเเรกๆเท่านั้นถึงจะพูดดีๆได้พอเขาขาดยาเขาก็จะโมโหใส่คนอื่นไปทั่ว
พูดตรงๆคือ ฉันเกลียดพ่อ ฉ้นต้องทนอยู่กับคนที่ฉันไม่เคยรู้จักเลยในวัยเด็ก ฉันไม่เคยมีพ่อเเล้วอยู่ๆเขาก็โผล่ออกจากคุกมา ฉันอยากจะหนีออกไปเเต่ก็อยู่เพื่อย่าเเละคนที่เลี้ยงฉันมาเเละเพื่ออนาคตของฉัน พ่อไม่เคยเป็นคนดี ไม่เคยทำดีพ่อด่าย่าต่างๆนาๆลับหลังเสมอๆ เเม้เเต่คนที่หวังดีกับพ่อก็โดนพ่อตะคอกใส่เเละคิดร้าย ฉันไม่อยากอยู่กับพ่อฉันรู้สึกไม่ปลอดภัยสักวันที่เขาหลอนยาเขาอาจฆ่าฉันก็ได้เเละมันคงไม่ยากเลยสำหรับพ่อที่จะฆ่าฉันเพราะคนเดียวที่พ่อรักก็คือตัวพ่อเอง ไม่ ฉันไม่เคยต้องการความรักจากพ่อเเต่ฉันต้องการอยู่อย่างปลอดภัย หลายครั้งมีคนพูดว่าเขาคือผู้ให้ชีวิตเรา เราว่า ชีวิตเเบบนี้เราก็ไม่อยากมีหรอกอย่าให้ชีวิตเราเลยดีกว่า คำพูดทุกคนดูสวยหรูเเต่จริงๆเราก็คงเกิดจากความผิดพลาดของพวกเขาพ่อเเม่มีฉันเเม่ก็หนีไป พร้อมกับเงินส่วนนึงที่เป็นของฉัน คนเดียวที่ทำให้ฉันยังอยู่คือ ย่า ถ้าไม่มีย่าใครจะปกป้องฉัน เขาเสพยากับพวกทุกวันไม่มีใครทำอะไรเขาได้เลยเงินที่ควรจะเป็นต้นทุนการศึกษาของฉันถูกนำไปซื้อยา ขอบคุณทุกคนที่คอยบอกว่าคนอื่นลำบากกว่านี้อีก คอยบอกว่ามันบาปที่เกลียดพ่อ 
เเต่ช่างมันเถอะ ฉันฉันก็เป็นเเบบนี้เเหละ พอมองไปยังครอบครัวที่ปกติมันก็ยังอิจฉา เเต่ฉันอิจฉาคงที่ยืนอยู่ได้ด้วยตัวคนเดียวมากกว่า