ดิฉัน มีพี่น้อง 3 คน พี่ชายคนโต ฉัน เเละน้องสาว ฉันเป็นลูกสาวคนกลาง
ครอบครัวเรามี 5 คน พ่อ เเม่ พี่ชาย ฉัน เเละน้องสาว
พี่ชายฉันเป็นคนเรียนเก่งมาก จนสอบได้เรียนเเพทย์ที่มหาวิทยาลัยรัฐเเถวสามย่าน
น้องสาวก็เรียนเก่ง มากๆ เลย ม.เดียวกับพี่ชาย
ส่วนฉัน คิดว่าตัวฉันพอปานกลาง
ปล. เราสามคนไม่ถูกกันเลย
พ่อ ของฉัน มักใช้อารมณ์ ไม่ให้เกียรติฉัน เเต่กับพี่เเละน้องไม่เป็นอย่างนั้น ฉันรู้ว่า พ่อชอบคนเรียนเก่ง ชอบคนเก่ง เเต่ฉันไม่ได้ดั่งใจเขาเท่าไร ปากเขามักพูดเสมอว่า รักฉัน เพราะฉันเป็นลูกสาวคนเเรก เเต่ดูจากการกระทำที่มันสำคัญกว่าคำพูด ก็รู้ว่าไม่จริง พ่อสามารถด่าฉันหยาบคาย ใช้อารมณ์ เเละทำร้ายร่างกายฉันต่างๆ นานา โดยฉันมั่นใจว่า เขาไม่เคยทำกับพี่ชายเเละน้องสาว
โดยส่วนมาก พ่อเเละเเม่ จะใส่ใจ เอาใจใส่พี่ชายเเละน้องสาวของฉัน เป็นพิเศษ โดยเเทบไม่สนใจความต้องการของฉันเลย
ฉันก็พยายามคิดว่า ทำไมๆๆๆ ก็มาตกผลึกได้ว่า พ่อเเม่ชอบคนเก่ง คนที่สร้างหน้าตาให้กับตนเองได้ หรืออาจหวังพึ่งในอนาคต
ทำอะไรส่วนมากฉันก็ดูผิด ดูไม่มีค่า ดูโง่ ในสายตาเขา ดูไม่มีประโยชน์ เหมือนเลือกปฏิบัติชัดๆ ตัดสินคนว่าโง่ ฉลาด อยู่มหาลัยที่เรียน
เรื่องที่ฉันรู้สึกคับเเค้นใจจนอยากระบาย คือ
ฉันเเต่งงานเเล้ว ฉันเหมือนถูกรางวัลที่ 1 เลย สามีของฉัน พาฉันออกมาจากครอบครัวเเย่ๆ ที่กดฉัน ทำร้ายฉัน ก่อนงานวันเเต่ง ฉันพูดชัดเจนว่า พี่น้องใครจะมาก็มา ใครไม่มาก็ไม่เป็นไร ไม่ได้บังคับ ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ เพราะฉันนึกถึงว่า ถ้าใครมาบังคับฉันให้ทำอะไร ก็ไม่ชอบ ฉันก็ไม่ชอบบังคับใคร
ในงานวันเเต่ง พี่ชายฉัน (ที่เป็นหมอ) ก็มา โอเค ฉันไม่ได้ว่าอะไร เพราะ ฉันออกปากเชิญจริง เเต่ไม่มีซองนะ เเต่เขาพาเเฟน (ที่เป็นหมอ) มาด้วย ซึ่งอันนี้ผิดข้อตกลง เพราะก่อนหน้านี้เเม่มาถามฉันเเล้วว่า ให้เเฟนพี่ชายมาได้ไหม ซึ่งฉันตอบไปว่า "ไม่สะดวกใจ" ฉันไม่ชอบพี่ชายฉันเท่าไร พี่ชายฉันก็ไม่ชอบฉัน
ฉันเคยเเอบคุยกับเเฟนพี่ พี่ชายไม่พอใจหนักหน่วง จึงฟ้องพ่อ เเล้วฉันก็โดนทำร้ายร่างกายจนเขียวช้ำ ฉันจึงไม่อยากยุ่ง ไม่สนใจ เเละเกลียดทั้งพี่ชายเเละเเฟนพี่ไปเลย ก็เลยไม่ยุ่งกัน
มีคนเล่าให้ฟังว่า พี่ชายฉัน เข้ามาในงานเเสดงอาการหงุดหงิด เหมือนไม่เต็มใจ เหมือนตั้งใจจะใช้งานฉันเพื่อเปิดตัวเเฟนต่อหน้าญาติๆ ไม่สมกับว่าเป็นหมอเลย เพื่อนๆ เเม่ เเขกเหรือในงานต่างไม่ชอบอาการ เเละนิสัยของพี่ชาย ฉันมารู้ทีหลังว่าเขาเป็นยังงี้ ก็ไม่รู้สึกอะไร เพราะ คนที่ถูกมองไม่ดีก็คือตัวพี่ชายเอง
เป็นถึงหมอ มีการศึกษา เก่งกว่าใครเป็นไหนๆ มีอาชีพมีหน้ามีตาในสังคมเเต่ปฏิบัติตัวเเย่ยิ่งกว่าคนไม่มีการศึกษา
ต่อมา พ่อของฉันก็มากดดัน สามีฉันเรื่องผ่อนบ้านอีก (พ่อซื้อบ้านให้ฉันเเละสามี โดยที่ผ่อนพ่อรายเดือน) มาถึงตรงนี้ ฉันเริ่มรู้สึกไม่โอเคเลย ฉันรับสภาพนี้ ครอบครัวเเบบนี้มานาน ฉันทนได้ เเต่ฉันไม่ต้องการให้สามีฉันที่ไม่รู้เรื่องด้วยมาเจอเเบบนี้ การเอะอะ การใช้อารมณ์ การไม่ให้เกียรติฉันต่อหน้าคนอื่น
ฉันมานั่งนึกๆ ฉันไม่ได้อิจฉาที่พี่ชายหรือน้องสาวจะได้ดี มีความสุข หรือร่ำรวยจากการทำงาน เเต่ฉันรู้สึกน้อยใจว่า ทำไม พ่อเเม่ถึงทำกับฉันเเบบนี้ ซึ่งไม่ทำกับพี่หรือน้อง ฉันจึงตัดสินใจส่งข้อความไปที่รพ ที่เเฟนพี่ชายทำงาน ว่า ฉันไม่ได้เชิญนะ จะมางานเเต่งทำไม ฟังดูอาจจะว่าฉันพาล เเต่ฉันมานั่งคิดว่า ทำไม ฉันต้องโดนกดขี่คนเดียว ฉันอยากให้เขารู้บ้างว่าการโดนรังเเกมันเป็นยังไง พี่ชายฉันหัวเสัยใหญ่ สั่งให้ฉันขอโทษ โดยขู่ว่า "พี่ก็ทำกับสามีฉันได้ หนักกว่านี้อีก" ฉันจึงต้องจำยอมขอโทษไป ทั้งที่ในใจฉันอึดอัดมาก เเล้วในข้อความที่ส่งไป ฉันยืนยันได้ว่า "ฉันพูดความจริง" ฉันบอกตั้งเเต่เเรกเเล้วว่า "ใครจะมาก็มา ใครไม่สะดวกมาไม่เป็นไร" ไม่ใช่มางานเเต่งฉันเเล้วทำอาการทุเรศๆ เยี่ยงคนไม่มีการศึกษา เเล้วฉันก็ไม่ชอบทั้งพี่ชายเเละเเฟนเขา
เวลาที่ฉันไม่ชอบใคร ฉันจะไม่ยุ่ง ไม่สนใจ ต่างคนต่างอยู่ไป ไม่ต้องมาอยู่ร่วมกัน เจอหน้าให้อึดอัด เเล้วงานเเต่งนี้ เป็นงานของฉันเเละสามี เราจัดด้วยเงินของเรากันเอง ไม่ได้ขอพ่อขอเเม่ เพราะฉะนั้น ฉันก็อยากเชิญคนที่ฉันสะดวกใจจะเชิญ ส่วนพี่ชายนั้น ใจจริงฉันเฉยๆ เเต่เห็นว่าก็เป็นพี่น้อง ถ้าจะมาก็เรื่องของเขา
เรื่องนี้ผ่านมาเกือบปีเเล้ว เเต่ฉันยังรู้สึก ไม่ยุติธรรม อยู่ดี เราต้องขอโทษ ใช่ฉันผิดที่ส่งข้อความไปที่รพ.
เเต่ฉันก็ยืนยันจนถึงทุกวันนี้ว่า "ฉันไม่ได้เชิญเเฟนพี่ชาย(ที่เป็นหมอ)" เเต่ฉันต้องมาขอโทษ มายอมรับผิดหรือ ฉันพูดความจริงล้วนๆ
งานเเต่งฉัน เงินฉันเเละสามี อยากเชิญใครก็ เป็นสิทธิ์ของเรา
ดิฉันตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา ไม่ได้กล่าวหาว่าใคร เรื่องมันผ่านไปเเล้ว เเค่อยากระบายความอึดอัดใจค่ะ
อยากเล่าสู่กันฟัง เเละระบายความอึดอัดในใจค่ะ
ครอบครัวเรามี 5 คน พ่อ เเม่ พี่ชาย ฉัน เเละน้องสาว
พี่ชายฉันเป็นคนเรียนเก่งมาก จนสอบได้เรียนเเพทย์ที่มหาวิทยาลัยรัฐเเถวสามย่าน
น้องสาวก็เรียนเก่ง มากๆ เลย ม.เดียวกับพี่ชาย
ส่วนฉัน คิดว่าตัวฉันพอปานกลาง
ปล. เราสามคนไม่ถูกกันเลย
พ่อ ของฉัน มักใช้อารมณ์ ไม่ให้เกียรติฉัน เเต่กับพี่เเละน้องไม่เป็นอย่างนั้น ฉันรู้ว่า พ่อชอบคนเรียนเก่ง ชอบคนเก่ง เเต่ฉันไม่ได้ดั่งใจเขาเท่าไร ปากเขามักพูดเสมอว่า รักฉัน เพราะฉันเป็นลูกสาวคนเเรก เเต่ดูจากการกระทำที่มันสำคัญกว่าคำพูด ก็รู้ว่าไม่จริง พ่อสามารถด่าฉันหยาบคาย ใช้อารมณ์ เเละทำร้ายร่างกายฉันต่างๆ นานา โดยฉันมั่นใจว่า เขาไม่เคยทำกับพี่ชายเเละน้องสาว
โดยส่วนมาก พ่อเเละเเม่ จะใส่ใจ เอาใจใส่พี่ชายเเละน้องสาวของฉัน เป็นพิเศษ โดยเเทบไม่สนใจความต้องการของฉันเลย
ฉันก็พยายามคิดว่า ทำไมๆๆๆ ก็มาตกผลึกได้ว่า พ่อเเม่ชอบคนเก่ง คนที่สร้างหน้าตาให้กับตนเองได้ หรืออาจหวังพึ่งในอนาคต
ทำอะไรส่วนมากฉันก็ดูผิด ดูไม่มีค่า ดูโง่ ในสายตาเขา ดูไม่มีประโยชน์ เหมือนเลือกปฏิบัติชัดๆ ตัดสินคนว่าโง่ ฉลาด อยู่มหาลัยที่เรียน
เรื่องที่ฉันรู้สึกคับเเค้นใจจนอยากระบาย คือ
ฉันเเต่งงานเเล้ว ฉันเหมือนถูกรางวัลที่ 1 เลย สามีของฉัน พาฉันออกมาจากครอบครัวเเย่ๆ ที่กดฉัน ทำร้ายฉัน ก่อนงานวันเเต่ง ฉันพูดชัดเจนว่า พี่น้องใครจะมาก็มา ใครไม่มาก็ไม่เป็นไร ไม่ได้บังคับ ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ เพราะฉันนึกถึงว่า ถ้าใครมาบังคับฉันให้ทำอะไร ก็ไม่ชอบ ฉันก็ไม่ชอบบังคับใคร
ในงานวันเเต่ง พี่ชายฉัน (ที่เป็นหมอ) ก็มา โอเค ฉันไม่ได้ว่าอะไร เพราะ ฉันออกปากเชิญจริง เเต่ไม่มีซองนะ เเต่เขาพาเเฟน (ที่เป็นหมอ) มาด้วย ซึ่งอันนี้ผิดข้อตกลง เพราะก่อนหน้านี้เเม่มาถามฉันเเล้วว่า ให้เเฟนพี่ชายมาได้ไหม ซึ่งฉันตอบไปว่า "ไม่สะดวกใจ" ฉันไม่ชอบพี่ชายฉันเท่าไร พี่ชายฉันก็ไม่ชอบฉัน
ฉันเคยเเอบคุยกับเเฟนพี่ พี่ชายไม่พอใจหนักหน่วง จึงฟ้องพ่อ เเล้วฉันก็โดนทำร้ายร่างกายจนเขียวช้ำ ฉันจึงไม่อยากยุ่ง ไม่สนใจ เเละเกลียดทั้งพี่ชายเเละเเฟนพี่ไปเลย ก็เลยไม่ยุ่งกัน
มีคนเล่าให้ฟังว่า พี่ชายฉัน เข้ามาในงานเเสดงอาการหงุดหงิด เหมือนไม่เต็มใจ เหมือนตั้งใจจะใช้งานฉันเพื่อเปิดตัวเเฟนต่อหน้าญาติๆ ไม่สมกับว่าเป็นหมอเลย เพื่อนๆ เเม่ เเขกเหรือในงานต่างไม่ชอบอาการ เเละนิสัยของพี่ชาย ฉันมารู้ทีหลังว่าเขาเป็นยังงี้ ก็ไม่รู้สึกอะไร เพราะ คนที่ถูกมองไม่ดีก็คือตัวพี่ชายเอง
เป็นถึงหมอ มีการศึกษา เก่งกว่าใครเป็นไหนๆ มีอาชีพมีหน้ามีตาในสังคมเเต่ปฏิบัติตัวเเย่ยิ่งกว่าคนไม่มีการศึกษา
ต่อมา พ่อของฉันก็มากดดัน สามีฉันเรื่องผ่อนบ้านอีก (พ่อซื้อบ้านให้ฉันเเละสามี โดยที่ผ่อนพ่อรายเดือน) มาถึงตรงนี้ ฉันเริ่มรู้สึกไม่โอเคเลย ฉันรับสภาพนี้ ครอบครัวเเบบนี้มานาน ฉันทนได้ เเต่ฉันไม่ต้องการให้สามีฉันที่ไม่รู้เรื่องด้วยมาเจอเเบบนี้ การเอะอะ การใช้อารมณ์ การไม่ให้เกียรติฉันต่อหน้าคนอื่น
ฉันมานั่งนึกๆ ฉันไม่ได้อิจฉาที่พี่ชายหรือน้องสาวจะได้ดี มีความสุข หรือร่ำรวยจากการทำงาน เเต่ฉันรู้สึกน้อยใจว่า ทำไม พ่อเเม่ถึงทำกับฉันเเบบนี้ ซึ่งไม่ทำกับพี่หรือน้อง ฉันจึงตัดสินใจส่งข้อความไปที่รพ ที่เเฟนพี่ชายทำงาน ว่า ฉันไม่ได้เชิญนะ จะมางานเเต่งทำไม ฟังดูอาจจะว่าฉันพาล เเต่ฉันมานั่งคิดว่า ทำไม ฉันต้องโดนกดขี่คนเดียว ฉันอยากให้เขารู้บ้างว่าการโดนรังเเกมันเป็นยังไง พี่ชายฉันหัวเสัยใหญ่ สั่งให้ฉันขอโทษ โดยขู่ว่า "พี่ก็ทำกับสามีฉันได้ หนักกว่านี้อีก" ฉันจึงต้องจำยอมขอโทษไป ทั้งที่ในใจฉันอึดอัดมาก เเล้วในข้อความที่ส่งไป ฉันยืนยันได้ว่า "ฉันพูดความจริง" ฉันบอกตั้งเเต่เเรกเเล้วว่า "ใครจะมาก็มา ใครไม่สะดวกมาไม่เป็นไร" ไม่ใช่มางานเเต่งฉันเเล้วทำอาการทุเรศๆ เยี่ยงคนไม่มีการศึกษา เเล้วฉันก็ไม่ชอบทั้งพี่ชายเเละเเฟนเขา
เวลาที่ฉันไม่ชอบใคร ฉันจะไม่ยุ่ง ไม่สนใจ ต่างคนต่างอยู่ไป ไม่ต้องมาอยู่ร่วมกัน เจอหน้าให้อึดอัด เเล้วงานเเต่งนี้ เป็นงานของฉันเเละสามี เราจัดด้วยเงินของเรากันเอง ไม่ได้ขอพ่อขอเเม่ เพราะฉะนั้น ฉันก็อยากเชิญคนที่ฉันสะดวกใจจะเชิญ ส่วนพี่ชายนั้น ใจจริงฉันเฉยๆ เเต่เห็นว่าก็เป็นพี่น้อง ถ้าจะมาก็เรื่องของเขา
เรื่องนี้ผ่านมาเกือบปีเเล้ว เเต่ฉันยังรู้สึก ไม่ยุติธรรม อยู่ดี เราต้องขอโทษ ใช่ฉันผิดที่ส่งข้อความไปที่รพ.
เเต่ฉันก็ยืนยันจนถึงทุกวันนี้ว่า "ฉันไม่ได้เชิญเเฟนพี่ชาย(ที่เป็นหมอ)" เเต่ฉันต้องมาขอโทษ มายอมรับผิดหรือ ฉันพูดความจริงล้วนๆ
งานเเต่งฉัน เงินฉันเเละสามี อยากเชิญใครก็ เป็นสิทธิ์ของเรา
ดิฉันตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา ไม่ได้กล่าวหาว่าใคร เรื่องมันผ่านไปเเล้ว เเค่อยากระบายความอึดอัดใจค่ะ