ผมทำงานออฟฟิศตั้งแต่เรียนจบ ห้องแอร์เย็นสบาย งานได้ความรู้  ค่าตอบแทนดี แต่สังคมพนักงานขาย มันไม่ใช่ธรรมดา 

วันนี้จะมาเล่า ตอนที่ทำงานที่ผมเคยทำแห่งนึง ทุกคนเข้ากันได้ดี มีเซลส์อยู่ 9 ตน 

ผญ 6 คือ แอน โบว์ ดาว จอย มายด์ และ มล 

แอน เป็นคนช่างเมาท์ เข้ากับ จอยได้ดี ด่าคนแสบมาก ยิ่งนินทา จะกลายเป็นเรื่องฮาไปได้บ่อยมาก เขาสองคนชอบสนุกกับการนินทา เรียกว่าเฮฮากัน

มล เป็นคนแรง คบลำบาก ผมต้องคอยห่างๆไว้ ขณะที่ ดาว เป็นคนคบง่าย ใจดี ประนีประนอม มีแฟนแล้ว แฟนดุหน้าแก่ด้วย 555

โบว์ เป็นคนโก๊ะๆ ไม่ทันคน ก็เรียกว่า ตัวฮาฝั่ง ผญ เขา และสุดท้าย มายด์ เป็นคนสวย แต่ เธอจะคอยหาสังคมนอกบริษัทมากกว่า เพราะเธออาวุโสสุด แต่เราก็ไม่เรียกพี่กัน 

ผช 3 คน ปอ วอ และ ผม  ว่าไป ปอ เป็นเด็กสุดบ้านรวย และทำงานบางทีเหมือนใจลอย และ ของขึ้นง่าย คงจะตามอายุ 
ส่วน วอ เป็นคนดิ้นรน อย่าให้มีจังหวะ ถ้าเอาเปรียบได้ วอ จะไม่ลังเล
ผม เป็นคนดี 555่ ุ ทุกค้นเข้ากันได้ดี สนุกสนาน เฮฮา เป็นส่วนมาก มี แอดมิน 3 คน และ หัวหน้า หนึ่งคน

วันนึง ปอ ทำงานผิดพลาด ในงานไปเปิดบู้ท ขาย โน้ตบุ๊คที่ ห้างดังแห่งนึง ลูกค้าถามว่า แถมกระเป๋าไหม ทุกคนลังเล แต่ ปอ เดินมาบอก แถม ชัวร์ๆ ทุกคนก็ตอนนั้นยังเด็กๆกัน เชื่อ  ปอ และ มีบางคนขายไป พร้อมกระเป๋า ซึ่งราคา หลักพัน และมันไม่ได้แถมฟรี แบบที่ ปอ บอก 

ใครจะไปคิดว่า ทำงานกันระดับ อายุ 25 -26 แล้ว จะมีคนซี้ซั้วพูดเรื่อง ของแถมมีมูลค่าแบบนี้ พวกเราก็มีประสบการณ์ทำงานคนละ 3 - 4 ปี ไม่ใช่เด็กจบใหม่นะ 

สรุป หัวหน้าโทรศัพท์มาบอกว่า ไม่แถมครับ คนขายไปแล้ว ไม่เป็นไร แต่ หัวหน้าต้องไปคุยกับผู้ใหญ่ เรื่องส่วนที่ขายไป แต่ก็ไม่มีปัญหา เพราะพวกเราขายกันทะลุเป้า จนเรียกว่า ทะลุเป้ากันทุกคนในเวลานั้น ถึงกับ 8 คนทะลุแล้ว เหลือคนสุดท้าย มียกยอดให้กันด้วยก็มี เรียกว่า สามัคคีกันน่ารักเลยละ 

แต่แล้ว เมื่อเวลาเย็นหลังจากจบงานขาย พวกเราก็มานั่งเคลียร์งานกัน และ คุยแซว เรื่อยเปื่อยไป 8 คน โดยไม่มี ปอ 

แอน อาวุโสไม่แพ้ใคร อายุน้อยกว่า มายด์ สองเดือน เริ่มบทสนทนา 

แอน " ได้ ปอ นี่ มั่วใช้ได้เลยนะ แหม คนกำลังสับสน เดินมั่นใจมาเลย บอก ชัวร์ๆ อีนี่มั่นจริงๆ เลย
จอย " เออ ใช่พี่ ไม่รู้มันคิดอะไร ไม่มีใครบอก มันกล้ารับประกันได้ยังไง ดีนะ แถมไปสองใบ ไม่งั้นอด คอมมิชชั่นกันเลยเถิดแน่ 
จากนั้น วอ กับ มล โบว์ และ ผม ก็ร่วมกัน คนละนิดละหน่อย โดยมี  ดาว นั่งหัวเราะแบบสนุกสนาน 

ผ่านไปสัก 10 นาที ที่ เมาท์ ปอ กัน ผมเดินไป ห้องข้างๆ กะว่าจะไปถามช่างขอยืม ฮาร์ดดีส มาทดสอบ ปรากฎว่า ผมเจอ ปอ นั่งเล่นเกมส์อยู่ตรงนั้น โดยมี แค่ พาติชั่นกั้น และ ปอ ได้ยินทุกอย่างเต็มรูหู หันแสนจะใหญ่ของเขาแน่นอน ผมชะงัก แล้วอมยิ้ม เดินกลับไปยังส่วนของเซลส์อีกครั้ง 

ผม :  พี่แอน ไปด่า ปอ ลับหลังแบบนี้ จะดีเหรอ ? ผมว่า เขาอาจจะได้ยินมาแล้วก็หวังดีก็ได้นะ ( ผมชั่วมะ ) 555

แอน : โหย เธอไอ้นี่คิดได้ไง มองโลกแง่ดีไปไหม ไอ้ ปอ น่ะ @#$$$$$%@#@$@#$%@#$%@#cv  ( ด่าเช็ด )
ผมนนั่งหัวเราะ กับเพื่อนๆอีกหลายคน และบางคนก็ ยังจะซ้ำเติม ปอ อีก จนกระทั่วทุกคนเริ่มเห็นว่า เย็นมากแล้ว ก็เลิกคุย และ จะเก็บของกลับบ้าน ปรากฎว่า ปอ เดินมา แล้วเปิดลิ้นชัก และ จังหวะนั้นเอง มันคือจังหวะ นรกจริงๆ เพราะทุกคนคิดว่า ปอ กลับบ้านไปนานแล้ว  

ผมทำคะแนน ตีตื้น ช่วยพูดแก้ตัวให้ ปอ อยู่คนเดียว หลายนาที ดังนั้น ก่อนกลับบ้าน ปอ จึง แตะไหล่ผม แล้วบอกว่า กลับละ ส่วน คนที่เหลือ หางตา ปอ ยังไม่แล 

พอ ปอ เดินพ้นสายตา ลงลิฟท์ไปแน่ๆแล้ว ตอนนี้ละครับ คำว่า โกลาหล ก็เกิดขึ้น โอ๊ย ทุกคนถามกันว่า มันมาจากไหน ยังอยู่อีกเหรอ ได้ยินหรือเปล่า 
จนผมเฉลยออกไปว่า อ๋อ ผมเดินไปเจอ ปอ นั่งเล่นเกมส์ ฟังพวกเราตั้งนานแล้วครับ ...

พอผมพูดจบ เท่านั้นหล่ะ เสียงด่าระงม ระดมมาทางผมแบบกระหน่ำกันทีเดียว แต่สรุป ก็ทุกคนขำๆ เพราะทุกคนก็ยอมรับว่า ด่ากันเอง ผมไม่ได้บังคับเลย รวมถึง ปอ เอง ก็ไม่ได้ถูกเพื่อนๆ แคร์มากนัก และยิ่งมีพฤติกรรมไม่รับผิดชอบแบบ เสี่ยงเสียผลประโยชน์ทั้งบริษัทและพนักงานแบบนี้ มันก็เลย กลายเป็น ตั้งแต่นั้นมา ถ้ามีจังหวะ แซว หรือ อำกัน ให้หงายละก็ พวกเราจะหลอกกัน จนเด็กใหม่เข้ามา เห็นพฤติกรรมแล้ว ถึงกับบอกว่า ไว้ใจไม่ได้สักคน รุ่นพี่พวกนี้ ลับหลังก็โดนกันทุกคนละครับ 

แต่เวลามีใครเดือดร้อน เพื่อนๆก็จะมาช่วยกันนะครับ เท่าที่ทำกันได้ และบางครั้งถึงกับ ปรึกษากันจะช่วยให้ได้ก็บ่อย อาจจะไม่ทุกคนที่จะมีเืพือนแบบนั้น หรือจะได้มีช่วงเวลาแบบนั้น ท่ามกลางเพื่อนฝูงที่แม้จะ อำกันแสบๆบ้าง แต่เราก็มีความสุขในช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน แม้หลังจากนั้น เราก็แยกย้ายกันไปตามทาง ตามกาลเวลาก็ตาม