**โรคซึมเศร้า** อยากไปปรึกษาและพบจิตแพทย์ สอบถามผู้รู้: ควรทำอย่างไร ค่าใช้จ่ายเท่าไหร่?

รู้สึกว่าเหมือนตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า

(เหมือนเป็นมานานแล้วแต่พึ่งรู้ตัว)

อาการของเราเริ่มค่อนข้างหนักพอสมควร

เลยอยากลองไปปรึกษาหมอ เผื่ออะไรจะดีขึ้นบ้าง

อาจจะยาวหน่อยแต่มันคือความรู้สึกจริงๆจากใจ

อยากให้ทุกคนได้อ่าน อยากให้ทุกคนเข้าใจ

**ไม่อยากได้คำซ้ำเติมแต่อยากได้กำลังใจ**

เราอายุ 19 จะ 20 แล้วในเดือนก.พ.นี้

ตอนนี้เราอาศัยอยู่คนเดียว โดยเช่าห้องอยู่ (ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่)

ก็เป็นมนุษย์ที่ทั้งเรียนด้วย ทำงานไปด้วย (ตอนนี้ศึกษาอยู่ที่ม.ราม)

เราต้องหาเงินใช้ด้วยตัวเอง บริหารทุกอย่างเอง

แม่ก็จะคอยช่วยในเรื่องค่าเทอม คอยให้ตังเวลายามเราไม่มีเงินใช้ เพราะงานเราก็แค่พาร์ททาม เงินมันไม่พอใช้อยู่แล้ว

ด้วยความที่ว่าในชีวิตเราเจอปัญหาอะไรหลายอย่าง

ไม่ว่าจะเรื่องครอบครัว การงาน การเงิน การเรียน การใช้ชีวิตประจำวัน ความเป็นอยู่ ปัญหาทุกๆอย่างทำให้เรารู้สึกสิ้นหวังในชีวิต

นิสัยส่วนตัวจะเป็นคนที่เก็บกด คิดมากที่สุด เก็บทุกๆอย่างมาคิด คิดจนปวดหัว เป็นมาตั้งแต่เด็กๆ เป็นอะไรไม่เคยบอกใครอยู่แล้ว จะเงียบตลอด ไม่พอใจหรือเป็นอะไรมาใครถามจะเงียบ ไม่พูดอะไรกับใคร และเป็นคนที่เซ้นซิทีฟมากๆ **ย้ำว่ามากๆ อะไรนิดหน่อยก็ร้องไห้ จนคนอื่นมองว่าเราสำออยบ้างแหละ ขี้แงบ้างแหละ มองเราเป็นคนอ่อนแอ ซึ่งเราเองก็ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้ ตอนเด็กโดนแกล้งบ่อยจนเราเองก็รู้สึกไม่แฮปปี้ ล้อปมด้อย อะไรหลายๆอย่าง มันเลยกลายเป็นปมฝังใจจนถึงทุกวันนี้

เรื่องครอบครัวก็ไม่โอเค เพราะพ่อแม่แยกทางกัน

เรื่องงานก็ไม่โอเค ตอนนี้ที่ทำงานเหนื่อยต้องทำโอทีตลอด พนง.ก็น้อย เงินก็น้อย ชม.ละ 42 บาท จนส่งผลกระทบมาในเรื่องเงิน เครียดเพราะเงินน้อย ก็ส่งผลมาในเรื่องความเป็นอยู่ จ่ายค่าห้องไปก็เหลือไม่กี่บาทแล้ว ค่าน้ำค่าไฟค่าส่วนกลาง เก็บแพงมาก เหลือเงินกินข้าวไม่กี่บาท ทุกวันนี้ใช้ชีวิตก็ลำบากแล้ว บางวันก็อดข้าวอดน้ำไป ไม่ก็กินมาม่าประทังชีวิตไปก่อน กินได้ทุกวัน จนทุกวันนี้สุขภาพเราก็ไม่ค่อยแข็งแรง ป่วยง่าย เป็นนู่นเป็นนี่ต้องเข้ารพ.บ่อย ส่วนเรื่องเรียน ไม่ค่อยได้ไปเรียน เพราะก็ทำงานตลอด ก็เครียดที่ว่าได้เกรดไม่ดี กลัวเรียนไม่จบ เครียดไปหมดเลย

แต่ชีวิตตอนนี้เหนื่อยกับการทำงานและเรียนไปด้วย

ทำงานบางวันต้องทำโอ (สมมติว่าวันนี้ปิดร้าน พรุ่งนี้ก็เข้าเช้าละปิดร้าน) มันดีที่ได้ตังเพิ่ม แต่มันเหนื่อยอะ เหนื่อยมาก ทำจนตอนนี้แทบไม่มีเวลานอนเพียงพอ

เคยลองปรึกษาคนอื่น บอกทุกๆอย่างที่เราเป็น คนรอบข้างไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกเราเลยแม้แต่นิด มีแต่เราที่เข้าใจตัวเอง

"จะคิดมากทำไมวะ อย่าคิดมาก"

"ก็ไม่ต้องไปสนใจดิ แคร์ทำไม?"

"คนอื่นเขาลำบากกว่าเราตั้งเยอะ"

นี่คือคำพูดที่ทุกคนรอบข้างพูดกับเรา เป็นอะไรที่เกลียดมาก และไม่อยากได้ยิน เหมือนเราฟังละมันทำให้เรารู้สึกแย่ลงกว่าเดิมซะงั้น..

เราเลยรู้สึกว่า จะบอกไปทำไมว่าเราเป็นอะไร ในเมื่อไม่มีใครเข้าใจเราอยู่แล้ว

ถ้าลองมองย้อนมาในความคิดของเรา

ทุกๆวันนี้ตื่นขึ้นมา ในทุกๆวันมันดูไม่มีความสุขเลย..

ที่เราหัวเราะ และยิ้มในทุกๆวัน จริงๆเราแค่ฝืน..

ตื่นมาเราต้องมาเจออะไรแบบเดิมๆ วนลูปไปแบบนั้น

มันเลยทำให้เรารู้สึกไม่แฮปปี้กับการใช้ชีวิตอยู่บนโลกนี้

ทุกวันนี้เราร้องไห้หนักทุกวัน ร้องจนตาบวม มันอยากร้องไห้ ปนกับความรู้สึกทุกๆอย่าง มันเหนื่อยอะ เหนื่อยแบบบอกไม่ถูก

เคยมีครั้งนึง วันนั้นเครียดมาก ก็นั่งร้องไห้ในห้อง แล้วจู่ๆความคิดนั้นก็แวบเข้ามา จากนั้นก็ไปหยิบมีดโกนที่โต๊ะเครื่องแป้ง กรีดข้อมือตัวเอง กรีดจนเลือดนอง ไม่มีความรู้สึกเจ็บแต่อย่างใด มันรู้สึกชาๆบอกไม่ถูก

แล้วจู่ๆเราก็เดินไปที่ด้านนอกห้อง จะเป็นระเบียง เรากำลังจะก้าวขากระโดด เพื่อนมาที่ห้อง และมาช่วยเราได้ทัน

"ทำไม.. จะมาช่วยทำไมวะ ปล่อยให้ตายๆไปก็จบ"

"เหนื่อยว่ะ ทำอะไรชีวิตก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย"

"อยู่ไปก็ไร้ค่า อยู่ไปทำไม?"

"เหมือนเกิดมาสร้างปัญหาและความลำบากใจให้คนอื่น"

"ตายๆไปก็ดีทุกอย่างก็คงจะดี ไม่อยากรู้สึกทรมานแบบนี้อีกแล้ว.."

นี่คือสิ่งที่เราคิดในตอนนี้..

มีคืนนึงเรานอนไม่หลับ มีช่วงจังหวะนึงกำลังจะหลับตา เราก็เห็นเป็นเหมือนภาพหลอน ไม่รู้เห็นเป็นอะไร แต่กลัวมาก หลับตาก็เจอ ลืมตาก็เจอ ตอนนั้นรู้สึกทรมานมาก เพราะภาพมันวนเวียนอยู่ในหัวเราตลอดเวลา เราร้องกรี๊ดสุดเสียงจนสุดท้ายภาพนั้นก็หายไป แต่เคยเห็นเป็นภาพๆนึง ความรู้สึกประมาณว่าเราอยู่ในห้องมืดๆ แคบๆ หาทางออกไม่เจอ เราก็ไม่รู้ว่าทำไมภาพพวกนี้ถึงมาอยู่ในความคิดของเราได้

ใครไม่เป็นก็ไม่รู้หรอกว่ารู้สึกยังไง

มันเป็นความรู้สึกที่ทรมานมาก ไม่มีความสุขเลย..

มันใช้ชีวิตต่อไปไม่ได้เลยถ้าขาดกำลังใจและกำลังซัพพอร์ตจากคนรอบข้าง

อยากสอบถามผู้มาอ่านกระทู้ว่าควรทำยังไงต่อไป

ต้องทำยังไงบ้างถ้าจะไปพบแพทย์ อยากรู้ยาแต่ละตัวว่าเป็นยังไง การรักษาเป็นยังไงบ้างอยากรู้รายละเอียด

**ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับการอ่านและความคิดเห็นค่ะ**

*มีอะไรก็เล่าสู่กันฟังได้นะคะ*