รู้สึกอ่อนไหวง่ายมากค่ะ โดดเดี่ยว อ้างว้างไปหมด ทำอย่างไงดีคะ?

สวัสดีค่ะ มีเรื่องจะมาปรึกษาค่ะ ตอนนี้รู้สึกว่าร้องไห้ออกมาได้ง่ายมากๆ เจ็บใจไปหมดเลยค่ะ เจ็บแบบเจ็บมากๆเหมือนเสียอะไรไปสักอย่าง ตอนนี้อยู่มหาลัยค่ะ มีเพื่อนดีนะคะ แต่บางครั้งเราก็รู้สึกว่าเราเป็นส่วนเกิน ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเรา ไม่มีที่ของเราเลย เราเคว้งไปหมด อ้างว้างมากๆ รู้สึกว่าไม่มีใครเลย โดดเดี่ยว เรียนเสร็จก็กลับหอ เป็นแบบนี้ทุกๆวัน 
     แต่เคยเป็นแบบนี้ช่วงม.ปลายนะคะ แต่นึกว่าอาการนี้จะหายไปแล้ว ตอนนั้นคือมีอาการที่ไม่อยากไปโรงเรียน ไม่อยากเจอคนเยอะๆ วิตกกังวลไปหมด ถ้ามาโรงเรียนก็อยากรีบกลับบ้านเร็วๆ อยากกลับไปอยู่บ้าน แล้วก็จะไม่ค่อยออกไปไหนถ้าไม่จำเป็น ช่วงนั้นเพื่อนชวนไปไหนจะไม่อยากไปเลยค่ะ แต่ปฎิเสธไม่ได้ เหมือนตอนนั้นเราคิดกับตัวเองแค่ว่าทำไมไม่ปฎิเสธล่ะ ไม่อยากไปไม่ใช่หรอ ทำไมไม่ทำ ทำไมต้องเป็นแบบที่คนอื่นต้องการให้เป็น ทำไมถึงเป็นตัวของตัวเองไม่ได้ ทำไมทุกคนต้องกดเรา ซึ่งมีเพื่อนที่ทำแบบนี้กับเราจริงๆค่ะ แม้จะมีแค่คนเดียว แต่มันก็ทำให้เราดิ่งสุดๆไปเลย ได้แต่ก้มหน้าทำตามที่เพื่อนบอก ช่วงนั้นแอบร้องไห้บ่อยมากๆเลยค่ะ แต่ไม่กล้าบอกคนในครอบครัว ได้แต่ใช้ชีวิตให้ดูปกติที่สุด เคยคิดอยากตายนะคะ แต่เราคิดว่าแล้วพ่อแม่ล่ะจะอยู่อย่างไง พ่อแม่ต้องเจ็บกว่าเราเป็น10เท่าแน่ๆ ช่วงนั้นเราเลยใช้เวลากับครอบครัวเยอะมากๆไปเที่ยว ทำกิจกรรม จนเรารู้สึกว่าหายแล้ว แต่พอมาถึงตอนนี้มันไม่ใช่เลยค่ะ บางครั้งเราดาวน์มากๆดิ่งมากๆ ไม่กล้าปรึกษาใคร เรามองไม่เห็นว่าจะมีใครที่เราปรึกษาได้เลยค่ะ ควรทำอย่างไงดีคะ 🙏🏻 
ปล.เราไปทำแบบทดสอบของกรมสุขภาพจิตมา แต่ไม่รู้ว่าเชื่อถือได้ไหม ช่วยหน่อยนะคะทุกคน ตันมากจริงๆ