สวัสดีค่ะ เราก็เป็นแค่เด็กตัวเล็กๆอายุ 11 ปีและเราก็มีเพื่อนคนนึงขอไม่ใช้ชื่อเพื่อนค่ะ ขอเรียกว่า เอ แทนค่ะ
วัน อังคาร/21/01/2563 ในเวลา 2 ทุ่มกว่าๆเอโทรหาเราให้ไปรับที่บ้าน พ่อของเราไม่โอเคกับเรื่องที่เอเนี่ยจะหนีออกจากบ้าน
เราจึงขอร้องพ่อว่าเราแค่จะไปคุยกันตัวต่อตัว พ่อเราก็อนุญาตให้ไป พอถึงบ้านเพื่อนเนี่ย เรากับเพื่อนคุยกันก็จริงแต่เอต้องการจะหนีออดจากบ้าน
เอรีบไปเอากระเป๋ามาไว้ที่รถเราพอเราคุยกันต่อสักพักพี่ชายของเอรีบวิ่งมาและพายายของเอมาด้วยพอหลังจากนั้นเขาเริ่มคุยกัน เราพยายามจะเอาเอ
ออกมาจากกลุ่มผู้ใหญ่เพื่อไม่ให้ฟังเรื่องพวกนั้นแต่เรากลับโดนพี่ชายของเอผลักออก ในความรู้สึกเราตอนนั้นคือกดดันมากๆ โกรธก็โกรธ เศร้าก็เศร้า มีหลายอารมณ์เลยล่ะค่ะ พอหลังจากนั้นน่ะ พวกผู้ใหญ่เขาคุยกันต่อตอนคุยกัน เขากลับชี้หน้าด่าเราเราหนีออกมาโทรหาเพื่อนที่อยู่ต่างจังหวัด
(ขอเรียกว่าบีค่ะ)บีก็ช่วยอะไรไม่ได้มากเท่าไหร่แต่ก็ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นอยู่ พอสักพักเนี่ยหนึ่งคนในกลุ่มผู้ใหญ่ที่คุยกันอยู่เขาตะโกนขี้หน้าเราว่า
"กลับบ้านไปเลย ไม่ต้องกลับมาอีก" จนตอนนั้นน้ำตาแตกเลยค่ะ😂 จะเสียใจก็เสียใจนะ แต่ในใจก็มีหัวเราะบ้างที่คิดอย่างนี่ก็เพราะเราจะมาเมื่อไหร่ก็ได้
ห้ามยังไงก็ไม่ได้หรอก แต่ที่แปลกๆคือ พอเราจะพูด เขากลับพูดตัดทันทีเลยค่ะ เขาถามเราว่า"มาทำอะไร"พอเราจะตอบก็ตัดบทเฉย เราจึงเงียบมาตลอเฃยค่ะ พ่อเราลองคุยกับผู้ปกครองของเอ แต่ผปค.ของเอไม่สนใจฟังอะไรเลย คนทั้งหมู่บ้านนั่นรู้ทั้งหมดเลยค่ะ รู้สึกผิดนะ แต่ก็ไม่อยากให้เพื่อนเราอยู่กะบยายที่ชอบทำร้ายหลานตัวเองนี่สิ เหตุผลที่เพื่อนเราอยากหนีออกมาคือการที่ยายของเอเนี่ยไม่ยอมรับฟังมักโดนไล่ออกจากบ้านแบบไม่มีเหตุผล ในนั้นเนี่ยคือเราโดนด่าอยู่คนเดียวที่มากับเพื่อนเนี่ย เราก็มาคุยกับเพื่อนนะ ไม่ได้ไปขอมีเพศสัมพันธ์กับใครนี่นา ้รารู้นะว่าความคิดนี้ผิดแต่ก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำทำไม พอหลังจากที่เราโดนไล่มาเรารีบกลับไปขึ้นรถ พอถึงบ้าน เอทักแชตมาหาเราว่า มารับหน่อย แล้วพอเราตอบไปอีก ทำอะไรอีก นางหายไปเลยทักยังไงก็ไม่ตอบ เราควรทำยังไงดีคะ
ทำยังไงดีคะ เพื่อนอายุ 11 ปีจะหนีออกจากบ้าน
วัน อังคาร/21/01/2563 ในเวลา 2 ทุ่มกว่าๆเอโทรหาเราให้ไปรับที่บ้าน พ่อของเราไม่โอเคกับเรื่องที่เอเนี่ยจะหนีออกจากบ้าน
เราจึงขอร้องพ่อว่าเราแค่จะไปคุยกันตัวต่อตัว พ่อเราก็อนุญาตให้ไป พอถึงบ้านเพื่อนเนี่ย เรากับเพื่อนคุยกันก็จริงแต่เอต้องการจะหนีออดจากบ้าน
เอรีบไปเอากระเป๋ามาไว้ที่รถเราพอเราคุยกันต่อสักพักพี่ชายของเอรีบวิ่งมาและพายายของเอมาด้วยพอหลังจากนั้นเขาเริ่มคุยกัน เราพยายามจะเอาเอ
ออกมาจากกลุ่มผู้ใหญ่เพื่อไม่ให้ฟังเรื่องพวกนั้นแต่เรากลับโดนพี่ชายของเอผลักออก ในความรู้สึกเราตอนนั้นคือกดดันมากๆ โกรธก็โกรธ เศร้าก็เศร้า มีหลายอารมณ์เลยล่ะค่ะ พอหลังจากนั้นน่ะ พวกผู้ใหญ่เขาคุยกันต่อตอนคุยกัน เขากลับชี้หน้าด่าเราเราหนีออกมาโทรหาเพื่อนที่อยู่ต่างจังหวัด
(ขอเรียกว่าบีค่ะ)บีก็ช่วยอะไรไม่ได้มากเท่าไหร่แต่ก็ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นอยู่ พอสักพักเนี่ยหนึ่งคนในกลุ่มผู้ใหญ่ที่คุยกันอยู่เขาตะโกนขี้หน้าเราว่า
"กลับบ้านไปเลย ไม่ต้องกลับมาอีก" จนตอนนั้นน้ำตาแตกเลยค่ะ😂 จะเสียใจก็เสียใจนะ แต่ในใจก็มีหัวเราะบ้างที่คิดอย่างนี่ก็เพราะเราจะมาเมื่อไหร่ก็ได้
ห้ามยังไงก็ไม่ได้หรอก แต่ที่แปลกๆคือ พอเราจะพูด เขากลับพูดตัดทันทีเลยค่ะ เขาถามเราว่า"มาทำอะไร"พอเราจะตอบก็ตัดบทเฉย เราจึงเงียบมาตลอเฃยค่ะ พ่อเราลองคุยกับผู้ปกครองของเอ แต่ผปค.ของเอไม่สนใจฟังอะไรเลย คนทั้งหมู่บ้านนั่นรู้ทั้งหมดเลยค่ะ รู้สึกผิดนะ แต่ก็ไม่อยากให้เพื่อนเราอยู่กะบยายที่ชอบทำร้ายหลานตัวเองนี่สิ เหตุผลที่เพื่อนเราอยากหนีออกมาคือการที่ยายของเอเนี่ยไม่ยอมรับฟังมักโดนไล่ออกจากบ้านแบบไม่มีเหตุผล ในนั้นเนี่ยคือเราโดนด่าอยู่คนเดียวที่มากับเพื่อนเนี่ย เราก็มาคุยกับเพื่อนนะ ไม่ได้ไปขอมีเพศสัมพันธ์กับใครนี่นา ้รารู้นะว่าความคิดนี้ผิดแต่ก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำทำไม พอหลังจากที่เราโดนไล่มาเรารีบกลับไปขึ้นรถ พอถึงบ้าน เอทักแชตมาหาเราว่า มารับหน่อย แล้วพอเราตอบไปอีก ทำอะไรอีก นางหายไปเลยทักยังไงก็ไม่ตอบ เราควรทำยังไงดีคะ