ตามด้านบนเลยนะครับ ผมเป็นคนที่ดูเฟลนลี่ครับพูดเก่ง แต่กลับไม่มีเพื่อนเลย (ผมเรียนมหาลัยนะครับ ไม่มีเพื่อนที่สนิทหรือก๊กที่สนิทเลย)
ผมพูดคุยได้หมดครับ แต่พอถึงจังหวะนึงที่ต้องให้เข้าหาเพื่อนเพื่อพูดคุยเล่นกัน ผมยิ่งรู้สึกแปลกแยก แตกต่างทำให้คุยกับใครแล้วผมเริ่มไม่สนุก ผมเหมือนมีอาการเป็นซึมเศร้าอ่อนๆ ทำให้ผมไม่อยากคุยกับใครได้นานแล้วจะเฟดออกไป ผมรู้สึกว่าทุกคนมองไม่เห็นผมเลย ไม่มีใครทัก ไม่มีใครคุยด้วย ทำให้รู้สึกดาวน์มากเลยครับ แล้วยิ่งเห็นเพื่อนหรือใครเริ่มสนุกสนานกัน ผมกลับรู้สึกแย่ รู้สึกเฟลจากข้างใน ทำให้ไม่สนุกกับเรื่องอะไรเลย มีใครเป็นแบบผมบ้างครับ
ปล.กระทู้แรกนะครับ อาจพิมพ์ไม่รู้เรื่องบ้างครับ
ใครเป็นคนพูดเก่ง ดูเหมือนเข้ากับคนอื่นง่ายแต่รู้สึกไม่มีเพื่อนเหมือนผมบ้างไหมครับ
ผมพูดคุยได้หมดครับ แต่พอถึงจังหวะนึงที่ต้องให้เข้าหาเพื่อนเพื่อพูดคุยเล่นกัน ผมยิ่งรู้สึกแปลกแยก แตกต่างทำให้คุยกับใครแล้วผมเริ่มไม่สนุก ผมเหมือนมีอาการเป็นซึมเศร้าอ่อนๆ ทำให้ผมไม่อยากคุยกับใครได้นานแล้วจะเฟดออกไป ผมรู้สึกว่าทุกคนมองไม่เห็นผมเลย ไม่มีใครทัก ไม่มีใครคุยด้วย ทำให้รู้สึกดาวน์มากเลยครับ แล้วยิ่งเห็นเพื่อนหรือใครเริ่มสนุกสนานกัน ผมกลับรู้สึกแย่ รู้สึกเฟลจากข้างใน ทำให้ไม่สนุกกับเรื่องอะไรเลย มีใครเป็นแบบผมบ้างครับ
ปล.กระทู้แรกนะครับ อาจพิมพ์ไม่รู้เรื่องบ้างครับ