ยุคนี้จะมีลูกทีต้องคิดหนัก

ไม่แน่ใจว่าเจ้าของกระทู้เป็นคนเดียวรึเปล่าที่คิดหนัก (ไม่ว่ากันเนาะ)

โอเค ก็ขอย้อนกลับไปเมื่อประมาณปีกว่า ๆ ตอนนั้นเจ้าของกระทู้เรียน มีครูคนนึงที่สอน เขาพูดมาว่า สมัยก่อนจะมีลูกไม่ต้องคิดหนักเลย สมัยนั้นเทคโนโลยียังไม่สูง (อาจจะไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้เท่าไหร่ แต่ก็มีส่วนนิดนึง) แต่ตัดมาที่ยุคสมัยนี้ จะมีลูกต้องคิดหนัก คิดแล้วคิดอีก ไม่ใช่แค่เรื่องค่าใช้จ่ายอย่างเดียวนะ หลายๆอย่าง บางทีเรามีลูก สอนลูกว่าอันนี้ไม่ควรทำนะ อันนี้ไม่ดีนะ + เจ้าของกระทู้ดูข่าวด้วย มันก็จริงอย่างที่ครูคนนั้นกล่าวไว้ บางครั้งเราสอนลูกในสิ่งที่ดีก็จริง แต่ตัวลูกดันเลือกทางผิด เช่น บอกลูกห้ามสูบบุหรี่นะ ห้ามกินเหล้านะ แต่..........นั่นแหละครับ จำข่าวนึงได้ มีชายคนนึงถูกจับเพราะกินน้ำใบกระท่อม ร้องเรียกแม่ตลอดทาง อ่านคอมเม้นท์แบบ คิดเหมือนกันเลย พ่อแม่สอนลูกไม่จำ สอนสิ่งดีๆไม่ทำ ไปทำตรงกันข้าม 

ส่วนนึงคือที่ต้องคิดหนักคือ กลัวว่าจะเลี้ยงจนเสียคน ตามใจลูกมากเกิน ขอบอกก่อนว่าเจ้าของกระทู้ยังไม่มีลูก แต่ตอนนี้อายุก็ใกล้เข้าเบญจเพศขึ้น จะเข้าวัยมีครอบครัว แต่ดีอย่างนึงคือพ่อแม่เขาไม่คาดหวังเรื่องนี้เท่าไหร่ แต่ก็อดคิดหนักไม่ได้อยู่ดี แต่เจ้าของกระทู้มีเพื่อนบางคนมีครอบครัวแล้ว ก็ถามว่าเลี้ยงลูกเหนื่อยมั้ย เพื่อนบอกมันก็เหนื่อยนะ (เป็นพ่อคนแม่คนก็เหนื่อยเหมือนกัน) แต่ถ้าลูกยอมฟังที่พ่อแม่สอนก็ดีไป เหนื่อยแต่ก็คุ้ม แต่ถ้าสอนดีแทบตาย แต่ไปทำตรงกันข้ามอันนี้ไม่คุ้ม

แม้แต่ที่ญี่ปุ่นก็เจอประสบปัญหานี้ด้วย เรื่องมีลูก แต่ที่นั้นน่าจะเป็นเพราะเรื่องค่าครองชีพสูง + คนญี่ปุ่นเขาค่อนข้างใจจดใจจ่อกับงานอยู่แล้ว เรื่องสอนลูกที่นั่นไม่มีปัญหาอยู่แล้ว เพราะญี่ปุ่นไม่ค่อยมีอาชญากรรม (มีก็น้อย) 

ไหน ๆ ก็ตั้งหัวข้อนี้แล้ว อยากถามคนที่มีครอบครัวมีลูกแล้ว รู้สึกยังไงบ้างครับ มันเหนื่อยอย่างที่เจ้าของกระทู้บอกจริงมั้ย อย่างที่บอก เจ้าของกระทู้ยังไม่มีลูก อาจจะยังไม่มีวันเข้าใจได้ 

สุดท้ายนี้ก็ได้แต่บอกว่า ถ้าคุณพร้อมหรือคิดว่าไหวก็มีลูกได้ แต่ส่วนตัวยังไม่พร้อม (ฮาาาา)

สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 21
ในมุมมองของผมนะครับ

่ช่วง 12ปีแรก ลูกเหมือนพรจากฟ้า มาเพื่อสร้างความสุขให้เราโดยเฉพาะ

ช่วง วัย 13 -​22ปี คือช่วงที่เราต้องเข้าใจว่าเขาเปลี่ยนไปแล้ว เขาโตแล้ว และมีทางเลือกของตนเอง อย่าไปยึดติดว่าเขาจะเป็นแบบช่วงแรก

ช่วง วัย 23 -​40ปี คือช่วงต่างคนต่างอยู่ ช่วงนี้เราจะเริ่มแก่มากต้องหนักแน่น

ช่วง วัย 40+ ถ้าชีวิตเขาดี เขาจะเริ่มกลับมาน่ารักเหมือนช่วงแรกอีกครั้ง และเรากำลังใกล้จะจากโลกนี้ไป

อย่าไปคาดหวังอะไรครับ เราได้ความสุขสุดๆถึง 12 ปีแล้วครับ ที่เหลือ ทำหน้าที่พ่อแม่ของเราให้เหมาะสมและเต็มที่ก็พอครับ
ความคิดเห็นที่ 1
ในฐานะที่เป็นครูสอนนักเรียน
ต้องยอมรับเลยค่ะว่าเด็กคนหนึ่งจะมีนิสัยอย่างไร ส่วนหนึ่งเป็นเพราะการเลี้ยงดูล้วน ๆ เด็กบางคนครอบครัวมีฐานะดีมาก พูดเพราะ แต่น้องอยู่กับคุณย่าที่เลี้ยงน้องมาเพียงคนเดียว(พ่อแม่แยกทาง) น้องเคยมาร้องไห้กับครูบอกว่า ถึงคุณย่าจะเลี้ยงดูมาดีเพียงใด ลึก ๆ อยากเจอพ่อกับแม่ เด็กบางคนก้าวร้าว ติดมือถือ ติดเกม เพราะพ่อแม่ตามใจ พอมีเพื่อนก็ใช้คำพูดแรง ๆ กับเพื่อน ชอบใช้กำลัง มาทราบภายหลังว่าอยู่ในครอบครัวที่พ่อมีภรรยาสองคน พ่อมักจะทำร้ายแม่ เป็นต้นค่ะ แต่นักเรียนอีกคนพ่อแม่แยกทางกัน แต่น้องมีสุขภาพจิตและสุขภาพกายที่ดีมาก เพราะพ่อแม่แยกทางกันด้วยดี ไม่บกพร่องหน้าที่ของพ่อและแม่ น้องบอกว่า ไม่เสียใจที่พ่อแม่เลิกกัน เพราะผู้ใหญ่มีเหตุผลที่ละเอียดอ่อน และจากการที่ครูมีโอกาสได้พูดคุยทั้งกับพ่อและแม่น้อง รู้เลยว่าพ่อแม่น้องรักน้องมาก และสอนน้องได้ดี น้องเลยรู้จักให้เกียรติผู้อื่นค่ะ ทั้งหมดที่พิมพ์มานี้ จะบอกแค่ว่าเด็กทุกคนเป็นอย่างไร อย่างแรกอยู่ที่ครอบครัวการเลี้ยงดู แล้วจึงจะเข้าโรงเรียนเพื่อขัดเกลาเขาเพิ่มเติม ปล.ดิฉันอายุ 25 ค่ะ มีแฟน(ยังไม่ได้แต่งงาน) ไม่พร้อมมีบุตรเช่นกันค่ะ ฮ่าาา เนื่องจากเจอนักเรียนมาหลายรูปแบบ ลึก ๆ แอบกลัวเหมือนเจ้าของกระทู้เหมือนกันค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่