สวัสดีค่ะ คือเราอยากให้ทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ช่วยให้คำแนะนำเราหน่อยนะคะ เราไม่รู้จะทำยังไงจิงๆ T^T ก่อนจะเล่าถึงประเด็นล่าสุด เราขอท้าวความในอดีตก่อนนะ อาจจะยาวนิดนึง ทนๆอ่านกันหน่อยน้าา 😂😂 ... คือเรื่องของเรามีอยู่ว่า พ่อเราเลิกกับแม่ตอนเรา3ขวบและแต่งงานใหม่ พอเรา5ขวบ แม่เราก็เจอผู้ชายคนนึง แม่เราให้เรียกเขาว่า ป๊า.. จากนั้นป๊าก็ชวนเรากับแม่ไปอยู่ที่บ้านของเขา ป๊าใจดีกับเรามาก เผลอๆดูจะใจดีกับเรามากกว่าแม่ด้วยซ้ำ 😂 ป๊าชอบตามใจ ซื้อของเล่น ซื้อเสื้อผ้าดีๆ ซื้อขนมให้เรา คอยรับส่งเราไปโรงเรียน ตอนนั้นเราเหมือนลูกคุณหนูมาก จนแม่ต้องคอยเตือนว่าอาจจะทำให้เราเสียคน ช่วงนั้นจากที่เราเสียใจเรื่องพ่ออยู่ว่าทำไมพ่อต้องทิ้งเราไป ป๊าทำให้เราลืมพ่อไปเลย ชีวิตตอนนั้นเรามีความสุขมาก.. แต่มาวันนึง แม่เราไปเจอผู้ชายคนใหม่ ตอนนั้นเราเพิ่งเข้าม.1 เป็นช่วงมรสุมชีวิตสุดๆ เพราะอยู่ๆแม่ก็ไปแต่งงานใหม่กับผู้ชายคนนั้น ทำให้ป๊าเราเสียใจมาก จากที่ไม่เคยกินเหล้าก็กิน บ้านก็ไม่ค่อยกลับ กลับมาก็เอาแต่เพ้อถึงแม่เรา จากที่เคยสนใจเราก็ไม่สนใจอีกเลย งานการไม่ยอมทำ มีช่วงนึงที่ป๊าเอาแต่กินเหล้า ไม่ยอมกินข้าวจนต้องเข้าโรงบาล คือเราเครียดตามจนไม่เป็นอันเรียนหนังสือทำให้เรียนไม่รู้เรื่อง บางทีเครียดเรื่องป๊าจนไม่อยากไปโรงเรียน นึกเกลียดผู้ชายคนนั้นมากๆ แล้วช่วงนั้นแม่ก็โทรตามจิกเราจะให้ไปอยู่กับเขาที่กรุงเทพด้วย ถ้าไม่ไปก็บอกจะตัดแม่ตัดลูก ตอนนั้นอาซึ่งเป็นน้องชายป๊าก็เข้ามาอยู่ด้วยกันที่บ้าน เขาพยายามดึงป๊าให้กลับมาเป็นผู้เป็นคนเหมือนเดิมเพราะตอนนั้นป๊าเปลี่ยนไปมาก จากที่ไม่เคยพูดคำหยาบกับเราก็ชอบตะคอกเราจนเราหนีออกจากบ้านไปอยู่กับเพื่อนช่วงหนึ่ง ตอนนั้นเราเรียนหนังสือไม่ได้เลย เราคุยกับใครไม่ได้ เราไม่ติดต่อแม่ ไม่ติดต่อป๊า จนอาที่เป็นน้องชายป๊ามาตามเรากลับบ้าน พอเรากลับมา ป๊าก็ร้องไห้มากอดขอโทษเรา บอกว่าจะไม่เป็นแบบนี้อีก ตอนนี้ป๊าเหลือหนูคนเดียว หนูจะไม่ทิ้งป๊าไปอีกคนใช่มั้ย เราบอกไปว่าหนูไม่เคยทิ้งป๊า มีแต่ป๊าที่ทิ้งหนู แล้วป๊าก็เลิกเหล้าพยายามกลับมาเป็นคนที่ดีกับเราเหมือนเดิม ตอนนั้นเราต้องขอบคุณน้องชายป่ามากๆที่ช่วยดึงป๊ากลับมาก ตอนนั้นแม่เดินทางมาหาเราจากกรุงเทพเพื่อมารับตัวเราให้ไปอยู่กับเขา คือตอนนั้นแม่เราสวยขึ้นมาก แต่งตัวเหมือนคุณหญิงคุณนาย มีคนขับรถมาด้วย แม่มากระชากแขนเราจะเอาเราขึ้นรถตู้ แต่ป๊าเราไม่ยอมมากันตัวเราออก แม่ตะโกนด่าป่าเสียๆหายๆทั้งที่ป๊าไม่ได้ทำอะไรผิดจนป๊าหมดความอดทนตบหน้าแม่เราไปแรงมาก บอกมาทางไหนกลับไปทางนั้น แต่แม่เราขู่จะฟ้องเอาเรื่องป๊าว่าแกกักขังหน่วงเหนี่ยวเรา ข่มขืนเรา แม่ตะโกนต่อหน้าญาติๆป๊ากับคนงานแถวนั้นว่าป๊าข่มขืนเรา เรารู้ว่าแม่พยายามหาเรื่องเพื่อพาตัวเรากลับ แต่เราก็บอกแม่ไปว่าเราไม่กลับ เราจะอยู่กับป๊าที่นี่แล้วป๊าก็ไม่เคยทำแบบนั้นกับเราด้วย แม่เราตะคอกเราว่า นี่หลง _วยมันใช่มั้ยถึงพูดแบบนี้กับกู กูเป็นแม่แท้ๆสายเลือดเดียวกับ แต่มันไม่ใช่ มันจะเลี้ยงเอาไว้ทำเมีย อยากอยู่กับมันเหรอ อี*** เราบอกแม่ไปว่า แต่แม่ก็จะพาหนูไปอยู่กับผู้ชายคนนั้น เค้าก็ไม่ใช่พ่อแท้ๆของหนูเหมือนกัน แม่จะให้หนูมีพ่อใหม่อีกกี่คน ตอนนั้นเราร้องไห้หนักมาก แล้ววิ่งหนีเข้าบ้าน ยังได้ยินเสียงแม่ด่าตามหลังมา จนแกคงทนไม่ไหวขึ้นรถกลับไป ป๊าก็เข้ามากอดปลอบเราให้หยุดร้องไห้ ตอนนั้นเรารู้สึกแย่มาก ที่เราต้องเสียแม่ไปอีกคน ส่วนพ่อแท้ๆก็ไม่เคยมาสนใจเราเลย ชีวิตตอนนั้นเลยมีแต่ป๊าที่คอยดูแลเอาใจใส่เรา ป่าพยายามเป็นทั้งพ่อและแม่ให้เรา พยายามทำให้รู้สึกว่าเราไม่ได้ขาดอะไรไป เราอยากได้อะไรป๊าก็ซื้อให้ ตามใจทุกอย่าง แต่พอเราโตขึ้นเริ่มเข้า ม.ปลายมีคนมาจีบ ป๊าก็ยิ่งห่วงเรา พยายามกันเราออกจากผู้ชายทุกคนที่เข้ามา คอยเช็คโทรศัพท์ แอบอ่านข้อความในแชท บล็อคเฟซผู้ชายที่ทักมาหาเรา แม้กระทั่งเพื่อนผู้ชายที่เป็นเพื่อนในห้องเดียวกัน คือตอนนั้นเราก้ไม่ได้สงสัยอะไร คิดว่าป๊าคงห่วงเรา ตอนนั้นเราเริ่มแต่งหน้า แต่งตัวสวยๆตามวัย ซื้อกางเกง กระโปรงสั้นๆมาใส่ แต่โดนป๊าด่าแรงมากว่าเดี๋ยวนี้แรดอยากมีผัวเหรอ คือเราไม่เคยเห็นป๊าโกรธขนาดนี้ จนแกไม่คุยกับเราไปช่วงหนึ่ง คือเราก็เออไม่ใส่ก็ได้ แต่ในใจเราคือมันเป็นแค่อารมณ์แบบเห็นเพื่อนสวยก็อยากสวยมั่งอะไรงี้ ไม่ได้จะใส่ไปอ่อยอะไรใคร แต่มีช่วงนึงที่เราแอบหนีเที่ยวเพราะมันจะมีบางเดือนที่ป๊าไปทำงานต่างจังหวัด ไปทีนึงเป็นอาทิตยํ เราก็เลยไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อน เริ่มกินเหล้า เริ่มดูดบุหรี่ แต่ถ้ามีผู้ชายชวนไปไหนเราไม่เคยไป คือเที่ยวก็จริง แต่ระวังตัวเองสุดมากกก ตอนนั้นเรานึกว่าป๊าจะจับไม่ได้ แต่มีญาติคนนึงเสร่อไปบอกเพราะญาติคนนี้แกไม่ชอบหน้าเราอยู่แล้ว ป๊าโกรธเรามาก จับเราเฆี่ยนจนขาลาย แล้วขังเราไว้ในห้องมืดๆ (คือเราเป็นคนกลัวความมืดมากกก) ละตอนนั้นคือน้องชายป๊าก็ไม่อยู่บ้าน ลูกป๊าก็ไม่อยู่ เลยไม่มีใครช่วยเราเลยย เราอยู่ในนั้นเป็นอาทิตย์จนหายกลัวความมืด 😂 จนป๊าปล่อยเราออกมาก็มากอดเราแล้วร้องไห้บอกว่าไม่อยากทำอย่างนี้ แต่ถ้าไม่ทำเราก็จะดื้ออีก ตอนนั้นเราเข้าใจ ไม่โกรธป๊าเลยที่ลงโทษเรา เรายอมรับผิดแล้วไม่แอบหนีเที่ยวกลางคืนอีก ตอนนั้นเราเลยรู้ว่าป๊ารักแล้วก็ห่วงเรามาก.. มีอยู่ช่วงหนึ่งที่พ่อแท้ๆติดต่อเรามาทั้งที่ไม่เคยติดต่อเราเลยเป็น10ปี ตอนนั้นเราดีใจมาก แต่พอป๊ารู้เราก็สังเกตว่าเหมือนแกจะไม่ค่อยพอใจแต่ไม่ได้พูดอะไร ช่วงปิดเทอมพ่อมาเยี่ยมเราที่บ้านป๊า แต่พอป๊ารู้ว่าพ่อจะมา วันนั้นป๊าจะไม่อยู่บ้านเลย คือเราก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน ช่วงนั้นเราเลยห่างๆกับแกไป เพราะเราไปคุยกับพ่อเรามากกว่า แล้วป๊าก็ไม่ค่อยคุยกับเราด้วย แกเริ่มไม่กลับบ้าน เริ่มไปเที่ยวผู้หญิง(ทั้งที่แกไม่เที่ยว) เริ่มออกไปกินเหล้ากับเพื่อน ซึ่งตอนนั้นเราแค่คิดว่า แกดูแลเรามานานเลยอยากออกไปหาความสุขบ้าง ช่วงนั้นแกจะเมากลับมาบ้านแล้วอ้วกให้เราเช็ดทุกวัน 😑 จนเราทนไม่ไหวละมันเป็นช่วงใกล้สอบด้วย เราเริ่มไม่สนใจแก แกก็มาเคาะห้องตะโกนด่าเราเสียๆหายๆ เป็นแบบนี้ทุกคืนจนเราหนีไปอยู่บ้านเพื่อน แต่แกก็มาตามเรากลับบ้าน เราก็กลับมาเพราะคิดว่าแกจะทำตัวดีขึ้นก็ทำตัวเหมือนเดิม เรามารู้ทีหลังจากลูกชายแกว่าที่ป๊าเป็นแบบนี้เพราะเราไปคุยกับพ่อเรามากกว่า เราก็ งงว่า คือนี่พ่อเราป่าว มันไม่ใช่เรื่องที่น่าน้อยใจป่าว พอเรารู้เราก็พยายามเข้าไปคุยกับแกอ่ะ แต่แกดูเหมือนงอนๆเรา เราก็แบบเพิ่งรู้ว่าแกเป็นคนขี้น้อยใจขนาดนี้ เราก็ไม่รู้จะทำไง จนใกล้วันเกิดแก เราเลยบอกญาติๆแกว่าจะเตรียมเซอไพรส์วันเกิด วันนั้นตอนเย็นแกกลับมาบ้าน เราเลยถือโอกาสง้อแก ถือเค้กร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์ให้ แกน้ำตาไหลเลยบอกว่าเกิดมา50กว่าปีไม่เคยมีใครทำให้ เราก็โอเคแกกลับมาคุยดีกับเราเหมือนเดิม เลิกเที่ยว เลิกกินเหล้า แต่สิ่งที่เราสังเกตว่าแกเปลี่ยนไปก็คือ แกชอบมากอดเรา แต่ไม่ได้กอดแบบลวนลามนะคะ คือแบบกอดเบาๆก่อนไปโรงเรียน หอมแก้มเรา ละชอบบอกว่าป๊าหวงหนูมากนะ คือตอนนั้นเราก้ไม่คิดอะไรค่ะ จนเวลาผ่านไปเราสอบติดมหาลัยในกรุงเทพ ตอนนั้นเราเริ่มกลับมาคุยดีๆกับแม่แล้ว เราขอป๊าไปอยู่กับแม่ที่กรุงเทพเพื่อเรียนหนังสือแล้วกลับบ้านช่วงปิดเทอม แต่ก็อย่างที่คิดค่ะ ป๊าไม่ยอม เราต้องตื๊อต้องขออยู่นานมากกว่าจะให้ ถึงได้เข้ามาอยู่กรุงเทพกับแม่ เจอสามีใหม่แม่และญาติๆฝั่งนั้น ทุกคนในบ้านก็ดูรักและเอ็นดูเราดีค่ะ แม่ขอให้เราเรียกสามีแม่ว่า ป๊า ซึ่งเราก็ทำใจเรียกเขาได้แค่ลุงค่ะ ลุงจะแก่กว่าป๊าประมาณ10ปี (ป๊า56/ลุง66) ช่วงนั้นป๊าจะโทรหาเราตลอดละชอบถามเรื่องลุง ว่าลุงทำไรเรารึเปล่า ลวนลามเรารึเปล่า คือถามทุกวันค่ะ เราก็เข้าใจว่าแกเป็นห่วง แต่เราดูเหมือนคงโชคดีค่ะ 😂 เพราะลุงไม่เคยทำไม่ดีอะไรกับเราเลย ชอบให้เงินเราไว้ใช้ด้วย 🤣🤣 อนุญาตให้เราไปเที่ยวกลางคืนได้ด้วย.. แต่ต้องมีแม่กับลุงไปด้วยนะ เราก็แบบเฮ่ยยหวานกูล่ะ แต่เราไปครั้งเดียวก็ไม่ไปอีกเลยค่ะ เพราะกลับมาแล้วรู้สึกผิดกับป๊ามาก คือในใจก็ยังกลัวป่าจะรู้เหมือนเดิม ขอตัดมาช่วงประเด็นสำคัญเลยดีกว่า เล่าเยอะกว่านี้วันนึงคงไม่จบ 😂 ประเด็นคือ.. แม่ไม่ยอมให้เรากลับไปหาป๊าช่วงปิดเทอมค่ะ แล้วยังพยายามเกลี้ยกล่อมญาติๆของลุงในบ้านให้ช่วยกันเรา คือเราไม่รู้ว่าแม่ได้ใส่ร้ายอะไรป๊าลับหลังเราให้คนอื่นฟังรึเปล่าไม่รู้นะคะ แต่ทุกคนคือพยายามห้ามไม่ให้เรากลับไปหาป๊า โดยให้เหตุผลว่าเพราะป๊าเป็นพ่อเลี้ยง ไม่ใช่พ่อแท้ๆของเรา คือเราก็ให้เหตุผลไปว่า แต่ป๊าไม่เคยล่วงเกินหรือทำอะไรแบบนั้นกับเราเลย แล้วลุงก็สวนขึ้นมาว่าบ้านนั้นมีแต่ผู้ชาย หนูโตเป็นสาวแล้วจะกลับไปอยู่ได้ยังไง (คือบ้านป๊าจะมีอาที่เป็นน้องชาย ลูกชายป๊าสองคน แล้วก็พี่ชายป๊าค่ะ แต่ทุกคนในบ้านคือป๊าจะใหญ่สุดเพราะเป็นคนหาเงินเข้าบ้าน) เราก็บอกว่า แต่เขาเลี้ยงหนูมาแต่เด็กเขาก็เป็นเหมือนพ่อหนูคนหนึ่ง ญาติๆแกก็ไม่ยอมค่ะ คือยังไงก็ห้ามเรากลับจนเราเครียดมาก อยากจะหนีออกมาก็กลัวว่าจะต้องทะเลาะกับแม่อีก ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมาป๊าก็โทรมาหาตลอดว่าทำไมไม่กลับจนทะเลาะกัน สรุปว่าเราเป็นคนกลางไม่รู้จะทำยังไงเลย T^T เราพยายามจะทำให้ชีวิตเรามันดีแล้ว แต่ก็ยังมีปัญหาเดิมๆเข้ามาไม่หยุด เราควรจะทำยังไงดีคะ 😭😭
อยากกลับไปอยู่กับพ่อเลี้ยง ตอนนี้เครียดมาก ทำไงดีคะ T^T