อิศรญาณภาษิต

กิ่งไม้เรียวหนามหนาศิลาหัก เห็นเสียบปักอยู่ที่ทางกลางสถาน หยิบทิ้งเสียบุญหนักหนาอย่าขี้คร้าน ทำไปนานแล้วก็ก้างไม่ค้างคอ ถือตำรามากนักขี้มักกรอบ มิเสียชอบขัดสนจนจอนจ่อ ออกชื่อบาปครางฮือทำมืองอ ไม่นึก

บทที่51 กิ่งไม้เรียวหนามหนาศิลาหัก เห็นเสียบปักอยู่ที่ทางกลางถนน หยิบทิ้งเสียบุญหนักหนาอย่าขี้คร้าน ทำไปนานแล้วก็ก้างไม่ค้างคอ ช่วยเราหน่อยนะเราคิดไม่ออกแล้วจริงๆ😭😭

กิ่งไม้เรียวหนามหนาศิลาหัก เห็นเสียบปักอยู่ที่ทางกลางสถาน หยิบทิ้งเสียบุญหนักหนาอย่าขี้คร้าน ทำไปนานแล้วก็ก้างไม่ค้างคอ ถือตำรามากนักขี้มักกรอบ มีเสียชอบขัดสนจนจอนจ่อ ออกชื่อบาปครางฮือทำมืองอ ไม่นึกฉ

หลายตำบลหลายแห่งแขวงป่าช้า อศุภพาเกิดพินิจพิศวง ป่าช้าใหญ่คือเตาไฟไยมิปลง สังเวชลงว่าเผาผีทุกวี่วัน สัตว์ผอมฤาษีพีนี้สองสิ่ง สามผู้หญิงรูปดีไม่มีถัน กับคนจนแต่งอินทรีย์นี้อีกอัน สี่ด้วยกันดูเป็นไม่

รบกวนช่วยแปลอิศรญาภาษิต บทนี้หน่อยครับ😭🙏 " กิ่งไม้เรียวหนามหนาศิลาหัก เห็นเสียบปักอยู่ที่ทางกลางสถาน หยิบทิ้งเสียบุญหนักหนาอย่าขี้คราน ทำไปนานแล้วก็ก้างไม่ค้างคอ ถือตำรามากนักขี้มักกรอบ มิเสียชอ

มิใช่เนื้อเอาเป็นเนื้อก็เหลือปล้ำ      แต่หนามคำเข้าสักนิดกรีดยังเจ็บ  อันโลภลาภบาปหนาตัณหาเย็บ          เมียรู้เก็บผัวรู้กำพาจำเร

เป็นวาจากรรมเปล่าไม่เข้าข้อ รู้แล้วก็นิ่งไว้อย่าได้แถลง แม้พลั้งปากเสียศีลพลาดตีนแพลง มักระแวงข้างเป็นโทษประโยชน์น้อย หนึ่งนักปราชญ์ผู้เขลากล่าวกำเนิด ว่ากระต่ายไปเกิดเป็นหิ่งห้อย เพราะอย่างนั้นรัศมีส

ตามหัวข้อเลยค่ะคือตอนนี้ตันไปหมดเลยอยากได้คนช่วยนะคะๆๆ ช่วยแปลตรงนี้หน่อยนะคะ อาวุธปากกล่าวดีมีคนเกรง    ยิงให้เป้งเดียวถูกทุกทุกคำ ของเข้าที่ออกที่ทางพิเศษ     ถ้ารู้เหตุก็คง

อยากให้ทุกคนลองถอดคำประพันธ์บทนี้ดูค่ะ ของเข้าที่ออกที่ทางพิเศษ ถ้ารู้เหตุก็คงเห็นเป็นยังค่ำ คว่ำหงายตำตอกบอกแล้วจำ กลางคืนกลางวันร่ำอยู่อัตรา เป็นสุภาษิตให้ข้อคิดค่ะแต่แปลไม่ออกในปู่เกิ้ลก็มีถึงแค่