จริงๆ มันมีหลายๆเรื่องที่ต้องทน ที่ถ้าพูดทุกเรื่อง คงเขียนหนังสือได้เป็นเล่มๆ
ก่อนอื่น บอกก่อนเลยว่าเราอยู่กันมา 5 ปี มีลูกด้วยกัน 2 คน ผช เป็นคนที่ไม่ยอมคน
เอาจริงๆ ต่างคนต่างก็เป็นคนไม่ยอมคน ผช. ชอบพูดจาไม่เพราะ (แม่เราบ่นเรื่อย)
ชอบตะคอกใส่เราแล้วพอเราพูดว่าเราไม่ชอบ ก็บอกเราว่าเขาก็พูดปกตินะ
คือมันไม่ใช่อ่ะ ใครได้ฟังก็รู้ เอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ ตัวเองถูกเสมอ
เราอาจจะผิดที่เรายอมมาโดยตลอด ที่ยอมเพราะเราไม่อยากมีปัญหาทะเลาะกัน
มีอะไรก็เลือกที่จะเงียบดีกว่า แต่สุดท้ายแล้ว ตัวเองนี่แหละที่เหมือนจะรับไม่ไหว
เหนื่อยและท้อ พูดกับใครก็ไม่ได้ ใจนึงนะก็อยากเลิกให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย
แต่ใจนึงก็รู้สึกกลัวการจากลา (จากเป็น) เราเคยผ่านการแต่งงานมาแล้วครั้งนึง
และล้มเหลว พอรักครั้งนี้เราก็เลยอยากพยายามพยุงและประคับประคองชีวิตคู่ครั้งนี้
เราควรจะเอายังไงกับชีวิตดี เครียดมากเลย
หมายเหตุ..ถ้ากระทู้นี้วกวนอาจแล้วเข้าใจยากขออภัยไว้ ณ ที่นี้นะคะ
นี่เป็นครั้งแรกของเจ้าของกระกู้คะ
รักที่ต้องทน มันเหนื่อยมาก แต่ก็ไม่อยากจบความสัมพันธ์ เอาไงดี?
ก่อนอื่น บอกก่อนเลยว่าเราอยู่กันมา 5 ปี มีลูกด้วยกัน 2 คน ผช เป็นคนที่ไม่ยอมคน
เอาจริงๆ ต่างคนต่างก็เป็นคนไม่ยอมคน ผช. ชอบพูดจาไม่เพราะ (แม่เราบ่นเรื่อย)
ชอบตะคอกใส่เราแล้วพอเราพูดว่าเราไม่ชอบ ก็บอกเราว่าเขาก็พูดปกตินะ
คือมันไม่ใช่อ่ะ ใครได้ฟังก็รู้ เอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ ตัวเองถูกเสมอ
เราอาจจะผิดที่เรายอมมาโดยตลอด ที่ยอมเพราะเราไม่อยากมีปัญหาทะเลาะกัน
มีอะไรก็เลือกที่จะเงียบดีกว่า แต่สุดท้ายแล้ว ตัวเองนี่แหละที่เหมือนจะรับไม่ไหว
เหนื่อยและท้อ พูดกับใครก็ไม่ได้ ใจนึงนะก็อยากเลิกให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย
แต่ใจนึงก็รู้สึกกลัวการจากลา (จากเป็น) เราเคยผ่านการแต่งงานมาแล้วครั้งนึง
และล้มเหลว พอรักครั้งนี้เราก็เลยอยากพยายามพยุงและประคับประคองชีวิตคู่ครั้งนี้
เราควรจะเอายังไงกับชีวิตดี เครียดมากเลย
หมายเหตุ..ถ้ากระทู้นี้วกวนอาจแล้วเข้าใจยากขออภัยไว้ ณ ที่นี้นะคะ
นี่เป็นครั้งแรกของเจ้าของกระกู้คะ