เราเป็นเด็ก ตจว.โตมาในครอบครัวยากจน
พ่อดิ้นรนทำงานทุกอย่างหาเลี้ยงครอบครัว แม่เลี้ยงน้องที่ยังเล็ก 1 ขวบ เราก็ 6 ขวบพอดี ส่วนใหญ่เราจะช่วยแม่เลี้ยงน้อง ไม่ค่อยได้เล่นสนุกตามวัย พอน้องโต 3 ขวบ เราก็ ขึ้น ป. 1 สามารถหุงข้าวล้างจาน ทำงานบ้านได้ทุกอย่าง แม่ก็เริ่มขายของ ลูกชิ้น น้ำอัดลม ขนมหวาน แรกๆเหมือนจะดี แม่เริ่มขายของตามงานศพ เริ่มรู้จักการพนัน จนแม่ติดการพนันแล้วเลิกขายของ ระหว่างทางการเติบโตของเรา ไม่ราบรื่น พ่อทำงาน กทม. เวลาพ่อส่งเงินมา แม่ก็จะเอาไปเล่นหมด เรากะน้องอดๆอยากๆ เวลาไหนแม่เล่นได้ ก็จะซื้อของมากมายให้เรา รถ สร้อยทอง สุดท้ายตอนไหนหมด แม่ก็มาขอคืนไปขาย จะวนอยู่อย่างนี้จนเราโต จบ ม. 6 เราเรียนจบตัดสินใจขอพ่อ มาเรียนต่อ กทม.ยืมทุนส่งตัวเองเรียน ผช.พยาบาล ทำงานที่ กทม.เลย เราได้เงินเดือนแรกเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว 6800 บาท เราจ่ายค่าห้อง จ่ายค่าทุนเรียน โอนส่งให้น้องเรียน ปวส. ผ่อนรถให้น้องขับไปเรียน เงินกินแทบไม่เหลือ สุดท้ายต้องกู้บัตรเครดิต วนอยู่อย่างนี้ ทำงาน รพ.ได้เกือบ 10 ปี พร้อมหนี้ 3 แสน สุดท้าย ย้ายงานสมัครที่ใหม่ ที่มีเงินออมกองทุน เราฝากออมเดือนละ 4000 จนได้เงินมา 1 แสน ได้เงิน สบทบอีกนิดหน่อย ขอพ่อ 3 หมื่น ปิด บัตรเครดิตจนหมด ชีวิตเหมือนจะกำลังเริ่มต้นใหม่เพราะหมดหนี้ พอเงินเริ่มมี เริ่มเที่ยว มีเพื่อนเยอะ เลี้ยงเพื่อน ส่งให้ทางบ้านเดือนล่ะ 1 หมื่น สุดท้ายมารู้จักซื้อหวย เราติดหวยหนักมาก ชอบเขียน 100×100 ฮ่าๆๆ ยิ่งให้เซ็นยิ่งเขียนเพลิน แรกๆซื้อแค่หวยไทย มีเจ้าแนะนำชวนซื้อหวยลาวอีก ไปกันใหญ่ สรุปค่าหวยเราเดือนล่ะหมื่นกว่า ตอนนี้กลายเป็นบุคคลล้มเหลว ติดค่าหวย ยืมเงินเพื่อน เพื่อนก็ยืมแบบจ่ายดอก 20-30 % ต่อ 15 วัน แพงมากๆ ก็ต้องยืม กลายเป็นดินพอกหางหมู เราไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งเราจะกลายเป็นคน ไม่มีเงิน และมีหนี้อีกครั้ง มันเหนื่อยมากนะคะ ทำงานแล้วจ่ายแต่หนี้ เงินไม่มีจะกินข้าว กลายเป็นอยากหนี้ปัญหา กลายเป็นอยากหายสาบสูญ ถ้าเราแก้ปัญหาไม่ได้ สักวันคงได้ตายเพราะหนีหนี้หนีปัญหาจริงๆ เราไม่ได้อยากตายนะคะ เราแค่เหนื่อย อยากจบวงจรชีวิตนี่
คนเราต้องการอะไรในชีวิตจริงๆ
พ่อดิ้นรนทำงานทุกอย่างหาเลี้ยงครอบครัว แม่เลี้ยงน้องที่ยังเล็ก 1 ขวบ เราก็ 6 ขวบพอดี ส่วนใหญ่เราจะช่วยแม่เลี้ยงน้อง ไม่ค่อยได้เล่นสนุกตามวัย พอน้องโต 3 ขวบ เราก็ ขึ้น ป. 1 สามารถหุงข้าวล้างจาน ทำงานบ้านได้ทุกอย่าง แม่ก็เริ่มขายของ ลูกชิ้น น้ำอัดลม ขนมหวาน แรกๆเหมือนจะดี แม่เริ่มขายของตามงานศพ เริ่มรู้จักการพนัน จนแม่ติดการพนันแล้วเลิกขายของ ระหว่างทางการเติบโตของเรา ไม่ราบรื่น พ่อทำงาน กทม. เวลาพ่อส่งเงินมา แม่ก็จะเอาไปเล่นหมด เรากะน้องอดๆอยากๆ เวลาไหนแม่เล่นได้ ก็จะซื้อของมากมายให้เรา รถ สร้อยทอง สุดท้ายตอนไหนหมด แม่ก็มาขอคืนไปขาย จะวนอยู่อย่างนี้จนเราโต จบ ม. 6 เราเรียนจบตัดสินใจขอพ่อ มาเรียนต่อ กทม.ยืมทุนส่งตัวเองเรียน ผช.พยาบาล ทำงานที่ กทม.เลย เราได้เงินเดือนแรกเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว 6800 บาท เราจ่ายค่าห้อง จ่ายค่าทุนเรียน โอนส่งให้น้องเรียน ปวส. ผ่อนรถให้น้องขับไปเรียน เงินกินแทบไม่เหลือ สุดท้ายต้องกู้บัตรเครดิต วนอยู่อย่างนี้ ทำงาน รพ.ได้เกือบ 10 ปี พร้อมหนี้ 3 แสน สุดท้าย ย้ายงานสมัครที่ใหม่ ที่มีเงินออมกองทุน เราฝากออมเดือนละ 4000 จนได้เงินมา 1 แสน ได้เงิน สบทบอีกนิดหน่อย ขอพ่อ 3 หมื่น ปิด บัตรเครดิตจนหมด ชีวิตเหมือนจะกำลังเริ่มต้นใหม่เพราะหมดหนี้ พอเงินเริ่มมี เริ่มเที่ยว มีเพื่อนเยอะ เลี้ยงเพื่อน ส่งให้ทางบ้านเดือนล่ะ 1 หมื่น สุดท้ายมารู้จักซื้อหวย เราติดหวยหนักมาก ชอบเขียน 100×100 ฮ่าๆๆ ยิ่งให้เซ็นยิ่งเขียนเพลิน แรกๆซื้อแค่หวยไทย มีเจ้าแนะนำชวนซื้อหวยลาวอีก ไปกันใหญ่ สรุปค่าหวยเราเดือนล่ะหมื่นกว่า ตอนนี้กลายเป็นบุคคลล้มเหลว ติดค่าหวย ยืมเงินเพื่อน เพื่อนก็ยืมแบบจ่ายดอก 20-30 % ต่อ 15 วัน แพงมากๆ ก็ต้องยืม กลายเป็นดินพอกหางหมู เราไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งเราจะกลายเป็นคน ไม่มีเงิน และมีหนี้อีกครั้ง มันเหนื่อยมากนะคะ ทำงานแล้วจ่ายแต่หนี้ เงินไม่มีจะกินข้าว กลายเป็นอยากหนี้ปัญหา กลายเป็นอยากหายสาบสูญ ถ้าเราแก้ปัญหาไม่ได้ สักวันคงได้ตายเพราะหนีหนี้หนีปัญหาจริงๆ เราไม่ได้อยากตายนะคะ เราแค่เหนื่อย อยากจบวงจรชีวิตนี่