ผมรักคนง่ายเเต่จิงจังชึ่งทำให้ผมสับสนกับความรัก

ผมเคยรักคนมาหลายคนมากๆเเต่ผมมาเจอน้องเพื่อนชึ่งอายุน้อยกว่าผม2-3ปีเขาเป็นเด็กในเมืองเเต่ผมยุต่างจังหวัดยุดีๆผมก็ดันไปหลงรักเขาเเบบงงๆเเต่ดันจิงจังเเละผมก็ไม่กล้าบอกรักเขาเพราะเขามีชีวิตสบายยุเเล้วเเต่ผมเป้นคนฐานะจนเลยรักเเบบเงียบๆเขาเป้นคนที่พิเศษมากๆสำหรับผมมีวันหนึ่งผมได้ไปเที่ยวกับเพื่อนเเละเขาชึ่งวันนั้นสนุกมากเวลาตอนกลับบ้านเขาหลับไปเพื่อนผมก็หลับเเต่มันหนาวมากผ้าห่มเขาก้เปิดขึ้นผมเลยปิดลงให้เขากลัวเขาหนาวเเต่ตอนนั้นผมลืมตัวเองว่าเพื่อนอีกคนยังไม่หลับชึ่งเขาหันมาผมก้ตกใจเลยตอนนั้นผมขับเตอร์ไซไปหาเพื่อนเเละเขาขอขึ้นด้วยชึ่งไม่เคยมีผ. ญ มาขึ้นรถกับผมวันนั้นยิ่งทำให้ผมรักเขามากขึ้น
เเต่ผมก็คงทำได้เเค่เพ้อไปเอง ตอนนี้เขาได้กับไปกรุงเทพเเล้วครับ ผมไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป😓😓