สวัสดีครับครั้งเเรกกะพันธิปะครับผิดพลาดอย่างไรขออภัยด้วยนะครับ ไม่คิดมาก่อนว่าจะได้มาโพสลงพันทิปนะครับ เมื่อก่อนเคยคิดว่าคงมีเเต่พวกเพ้อเจ้อเเต่ตอนนี้เข้าใจความรุสึกเลยครับ T^T ระบายหนักหน่อย อาจยาวเเละภาษาน่าเบื่อนิดหน่อยนะครับ
ก่อนอื่นเลยคือ ผมเป็นคนที่คนรอบข้างมองว่าเข้มเเข็งน่ะคับ เปนคนที่ทุกคนมองว่าร่าเริง มอบร้อยยิ้มให้คนอื่น เปนคนมุ่งมั่นเเน่วเเน่ ตรงๆ ทำนองนี้ครับ ช่วงมัธยม ครอบครัวผมเปนพวกซีเรียสนิสนึงครับ เเละ เวลาไปกลับบ้าน พ่อผมจะเปนคนไปรับส่งทุกวันครับเเละห้ามกลับบ้านเกิน18.00นประมานนี้ครับ กลับบ้านเรวก็นอนเรวครับ ตื่นก็จะเช้ามากๆครับ(มีผลกับปัจจุบันมากๆ)
เรื่องมันมีอยู่ว่า สมัยมัธยมนะครับ ผมได้เจอกับผญคนนึง(ให้เป็นAนะครับเพื่อความเข้าใจ) ที่ตอนเเรกผมมองเขาเป็นเเค่เดกน่ะครับเพราะตอนนั้นผมก็เปนเดกเหมือนกัน เคยเจอที่เรียนพิเศษเปนบางครั้งน่ะครับเเต่ก็ไม่ได้อะไรมาก ทีนี้ได้มีโอกาสได้อยู่ห้องเดียวกันในเวลาถัดมา ซึ่งด้วยความที่ผมกับA มาโรงเรียนเช้ามากก ทำให้เรามีโอกาสคุยกันบ่อยมาก(เเละผมก้ลอกการบ้านเธอเกือบทุกวัน)ทำให้เราสนิทกันพอสมควร ซึ่งในปีนั้น ผมมีเพื่อนผญอิกคน(Bนะครับ) Bเป็นคนที่เเรงพอสมควรน่ะครับเล้วผมก็บังเอิญเรียนพิเศษที่เดียวกันครับ ทีนี้ Bเนี่ยถูกรุ่นพี่ตามรังควานครับ เลยมาขอให้ผมเป็นเเฟนหลอกๆซึ่งผมตอบตกลงไปครับ ดังนั้นตอนนั้นคนส่วนใหญ่จะคิดว่าผมกับ Bนั้นเคยคบกันครับ เเน่นอนครับ Aก้ด้วย ผมไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมายเพราะตอนนั้นไม่คิดว่าจะมีปัญหาอะไรครับเพราะในเวลาถัดมาก็เลิกเป็นเเฟนหลอกกันครับ พอปีถัดมาครับผมกับAสนิทกันมากขึ้น ซึ่งตอนนั้นอาจเรียกได้ว่าเป็น "เพื่อนที่สนิทมาก" มั้งครับ ช่วงนี้ล่ะครับที่ทำให้ผมคิดทบทวนความรู้สึกของตัวเองอยู่บ่อยครั้งครับ เข้าใจบรรยากาศมั้ยครับ ผมเเละAสนิทกันมาก จนคนรอบข้างล้อว่าเป็นเเฟนกันอยู่บ่อยครั้ง เเต่ผมกับAก้ปฏิเสธกันทุกครั้ง หลังจากสนิทกันมากขึ้นกว่าเดิม ทำให้Aมาปรึกษาปัญหาหัวใจกับผมครับ Aชอบรุ่นพี่ครับ(ผญเเม้งชอบรุ่นพี่กันจังวะ!!) ซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่หล่อ รวย เก่งเรียนเก่งกีฬา เล่นดนตรีได้ (
โคตรรุ่นพี่) ผมก็เออออไปตามAครับ ทีนี้ตามประสาคนเเอบรักรุ่นพี่ Aก้จะมีอาการเขินอายเมื่อเจอรุ่นพี่ครับ ซึ่งนี่คือจุดเริ่มต้นของความทรมานครับ คือทุกครั้งที่Aอยากเจอรุ่นพี่ ผมจะต้องเป็นกำเเพงให้AเเละAจะอยุข้างหลังผมเพื่อเเอบดูรุ่นพี่ครับ(คิดภาพตามก็ รุ่นพี่นั่งอยุ่ ผมกะAเดินผ่าน รุ่นพี่จะไม่เหนAเเต่จะเหนผมน่ะครับ) ซึ่งเเรกๆผมก็ยินดีทำตามครับเพราะตอนนั้นคิดว่าถ้า Aมีความสุขก็พอครับ เเต่เเล้วก็มาเจอเหตุการณ์ทุเรดๆของรุ่นพี่ครับ คือรุ่นพี่เขาขี้ม่อครับ ม่อไม่เท่าไหร่ เเต่ปัญหาคือ บางวันผมเหนเดินจับมือกับผญคนนึง วันถัดมาเก็นกอดกับอิกคนนึง ถัดมา เห็นผญนอนตักอิกคนนึง เเน่นอนครับผมก็เลยมีอคติกับรุ่นพี่ตั้งเเต่นั้นมา ผมเลยไปเตือนAเเบบถนอมน้ำใจประมานว่า รุ่นพี่คนนั้นไม่ดีนะ เเต่Aก้ไม่ฟังครับ หลังจากนั้นผมก็ไม่เป็นกำเเพงให้เเล้วน่ะครับ เเต่ผมกับAยังคุยกันปกตินะครับเเค่ผมไม่ไปพบรุ่นพี่กับAอิกเท่านั้นเอง หลังจากนั้นก็มาถึงช่วงที่ผมมีความสุขเเละหงุดหงิดที่สุดครับ รุ่นพี่คนนั้นเรียนจบ(สะใจมาก)เเต่Aก้สารภาพรักกับรุ่นพี่ไปครับ(จะร้องไห้T^T)คำตอบของรุ่นพี่คืออะไรผมไม่รู้ครับ เเต่ผลลัพธ์คือ Aไม่ได้คบกับรุ่นพี่ครับ หลังจากนั้นผมกับAก็อยู่คนละห้องกันทำให้ห่างกันนิดนึงครับ ประกอบกับ ทะเลาะกับครอบครัวเรื่องค่าโทรศัพท์ครับ เลยทำให้การคุยกันน้อยลงกว่าเมื่อก่อนมาก เเต่ก็ยังได้คุยกันอยุครับ(เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมเริ่มทำพาร์ทไทม์เเบบจิงจังครับ) เเต่ก็เปนช่วงเวลาที่ดีครับ โรงเรียนมีกิจกรรม ทำให้ผมกับAเจอกันบ่อยๆครับ เเละมาถึงวันที่ผมกะจะสารภาพรักครั้งเเรกครับ ด้วยความที่ผมทุ่มเทเตรียมงานกิจกรรมของโรงเรียนทำให้พอถึงวันงานผมตายครับ!! อ่อนเพลียมากครับ ผมจึงไปนอนพักเเละเมื่อตื่นขึ้นมา Aก้นั่งอยุข้างหน้าผมครับพร้อมรอยยิ้มที่น่ารักมากครับ จึงทำให้ผมจะเอ่ยปากสารภาพรักไปครับเเต่ก็ต้องชะงักเเละกัดฟันเเน่น ด้วยคำประมานว่า "วันนี้เจอรุ่นพี่ด้วยล่ะ" เจ็บไหมละครับผมจึงกัดฟันทนเเล้วลุกไปที่อื่นน่ะครับ(พร้อมรอยยิ้ม555) ผมไม่รู้ว่าAได้เข้าไปทักรุ่นพี่ไหมเเต่สัมผัสได้ครับว่าAยังชอบอยู่ หลังจากที่เดินออกมา ผมออกมาเจอกับรุ่นพี่ครับ รุ่นพี่กำลังคุยกับเพื่อนว่า"จำเด็กที่มาสารภาพรักกุวันนั้นได้ปะวะ กุจีบดีมั้ย ช่วงนี้กุว่างๆด้วย" หลังจากได้ยิน จะรออะไรล่ะครับ กำปั้นนี่พุ่งเข้าหน้ารุ่นพี่ครับ!!เเต่พวกมันเยอะกว่า หลังจากชกเสด ผมก็วิ่งหนีสุดเเรงเกิดครับ เเละจบวันนั้นไปการสนทนากับAก็มีเรื่องรุ่นพี่เป็นบางครั้งครับ ทำให้ผมตัดสินใจขั้นเด็ดขาดน่ะครับ เป็นเพื่อนเเล้วเตือนไม่ฟัง ผมก็ยอมเปนคนเเปลกหน้าดีกว่าครับ(เมื่อก่อนคิดว่าหล่อมากครับตอนนั้นเเต่มองกลับไปโคตรเด็กน้อยเลยครับ) หลังจากนั้นAก้เริ่มคะยั้นคะยอ ถามว่าผมชอบใครอยู่ครับ Aบอกมันไม่เเฟร์ที่Aบอกหมดเปลือกเเต่ผมไม่บอกอะไรเลย ผมจึงวางเเผนสารภาพรักน่ะครับซึ่งผิดจากที่คาดไว้มากเพราะเพื่อนผมมัน ยุยง หนักมาก ตอนนั้นหัวผมก็ตื้อไปหมดทำไรไม่ถูก ทำให้การสารภาพรักครั้งนั้น น่าขายหน้า น่าอาย เเละ พังยับเยินครับ วันถัดมาได้คำตอบครับว่า No คับ ซึ่งผมก็เข้าใจครับว่าAไม่ได้ชอบผม หรืออาจเป็นเพราะเนื้อความที่สารภาพรักน่ะครับประมานว่า "เป็นรักเเรก(ทั้งที่เคยคบหลอกๆกับB) Xปี(ทั้งที่เจอกันเเค่X-1ปีจิงๆเเล้วผมเจอเธอตั้งเเต่ที่เรียนพิเศษน่ะครับไม่ใช่ที่ รร)" Aอาจจะเข้าใจผิด?ผมก็ไม่รู้ครับ เพราะสิ่งที่ผมเล่ามาทั้งหมดนี่ A ไม่น่าจะรู้นะครับ หลังจากนั้นเป็นต้นมา Aก้เลี่ยงผมตลอดจนเรียนจบ(เเค่มองหน้าชัดๆยังไม่มีโอกาสเลยครับ) เเละมีเพื่อนสนิทมากๆใหม่ครับ(ใจนึงก็อิจฉาครับ อิกใจนึงก็โล่งอกที่มีคนดูเเลครับ)
ปัจจุบันครับ หลังจากจบช่วงมัธยมเข้าสู่รั้วมหาลัยผมเข้าเรียนมหาลัยครับ Aก้เรียนมหาลัยสักพักเเละไปต่อที่ๆไกลมากๆครับ ผมทำทุกอย่างครับเพื่อให้ลืมAครับ ชุมนุม งานพาทไทม์ กิจการที่บ้าน เเละผมก็เปลี่ยนตัวเองครับ(เมื่อก่อนผมไม่ฟังเพลงเลยครับ ต้องมานั่งฟังเพลงกรอกหู ผญชอบเกาหลีไช่มั้ยครับ ผมก็ไปดูซีรี่ย์ วาไรตี้) เเต่มันไม่ช่วยอะไรเลยครับ คือทุกวันนี้ Facebook Instragram มีบทบาทอย่างมากครับ55 เเค่เห็นรูปสักรูปก็พังเเล้วครับสิ่งที่พยายามทำมาเนี่ย ยิ่งเหนรูปที่Aถ่ายกับเพื่อนสนิท ตอนกลับมานี่ โคตรเจ็บใจ!! 55 เป็นอย่างนี้เรื่อยๆครับจิงๆก็ไม่ได้อะไรเท่าไหร่ครับเจ็บใจก้ส่วนนึงเเต่ได้เห็นรูปก้ดีเเล้วคับ ช่วยให้หายคิดถึงเยอะ
มาถึงปัญหาหลักครับ คือ ผมพยายามลืมครับ พยายามมานานมาก ก็ไม่เป็นผลสักทีครับ เพื่อนบอกว่าถ้าเปิดใจกับผญอื่นก็อาจจะหายก็ได้ ผมก็คิดงั้นเเต่จะให้คบกับคนอื่นทั้งๆที่ใจยังรักเเละคิดถึงAนี่คงไม่ดี เพื่อนผมก็บอกว่ามันไม่มีทางเลือกครับ ผมจึงลองคุยกับคนที่เข้ามาครับ คุยไปสักพักเเต่ก็ไม่ต่างจากเดิมครับหลังจากที่รุสึกตัวว่าถ้าคุยต่อไป อาจทำให้คนที่เข้ามาเสียใจเเน่นอนครับ ผมจึงเบรคเอี๊ยดดครับ สาเหตุเป็นเพราะผมยังคิดถึงคนนั้นทุกวันครับ พยายามไม่คิดมันก็คิดอยุดี เเละFacebook ครับตัวดีเลย ในทุกๆปี ผมจะมีโอกาสคุยกับAประมาน 2ครั้งต่อปีครับ (เดากันเอาเองนะครับถ้าพูดนี่Aรู้เเน่นอนว่าใคร) ช่วงเวลานั้นมันทำให้ผมตกหลุมรักAครั้งเเล้วครั้งเล่าครับ จนมาถึงปัจจุบันครับ บังเอิญว่าผมตื่นเช้ามากๆๆๆๆๆ ทำให้ผมมีโอกาสคุยกับAอิกครั้งครับ
เเต่มันยากเหลือเกินครับ ผมไม่ได้เจอAเลย Aไปอยุในที่ๆผมไม่รุจัก Aเรียนหนักมาก ผมอยากรู้ความเป็นไปของAน่ะครับเเต่จะถามทุกอย่างที่ผมอย่างรู้ผมก็กลัวว่าเธอจะรำคาญ เเละจะให้บอกสิ่งที่ผมอยากบอกก็กลัวว่าAจะไม่อยากรู้น่ะครับ ผมอยากจะคุยกับAเรื่อยๆน่ะครับอย่างน้อยๆก็เเค่ตอนนี้ เเต่ว่าตอนนี้ผมเเละAก้เริ่มห่างกันอิกเเล้วครับ ผมไม่อยากให้เธอหายไปเลยครับ ผมควรทำยังไงดี?
ปล.ผมว่าผมอธิบายละเอียดเกินไป ถ้า A ได้อ่าน อาจจะรู้ก็ได้ว่าเราเปนใครเเต่อย่ารู้ดีกว่า555 ขออย่าหายไปเลยนะ ผมไม่ได้หวังอะไรมากเเค่อย่าหายไปเลยนะT^T ผมไม่ได้ชวนคุยไม่ใช่ไม่อยากเเต่ไม่รู้เเละกลัวตะหาก ขอโทดนะถ้าเป็นการรบกวน
มีผญคนนึงที่ผมรักมากๆเเต่ผมไม่รู้ว่าต้องทำยังไง เธอทำให้ผมหลงรักอิกครั้งในทุกๆปีครับ ผมยึดติดหรือเปล่าไม่รู้ครับ
ก่อนอื่นเลยคือ ผมเป็นคนที่คนรอบข้างมองว่าเข้มเเข็งน่ะคับ เปนคนที่ทุกคนมองว่าร่าเริง มอบร้อยยิ้มให้คนอื่น เปนคนมุ่งมั่นเเน่วเเน่ ตรงๆ ทำนองนี้ครับ ช่วงมัธยม ครอบครัวผมเปนพวกซีเรียสนิสนึงครับ เเละ เวลาไปกลับบ้าน พ่อผมจะเปนคนไปรับส่งทุกวันครับเเละห้ามกลับบ้านเกิน18.00นประมานนี้ครับ กลับบ้านเรวก็นอนเรวครับ ตื่นก็จะเช้ามากๆครับ(มีผลกับปัจจุบันมากๆ)
เรื่องมันมีอยู่ว่า สมัยมัธยมนะครับ ผมได้เจอกับผญคนนึง(ให้เป็นAนะครับเพื่อความเข้าใจ) ที่ตอนเเรกผมมองเขาเป็นเเค่เดกน่ะครับเพราะตอนนั้นผมก็เปนเดกเหมือนกัน เคยเจอที่เรียนพิเศษเปนบางครั้งน่ะครับเเต่ก็ไม่ได้อะไรมาก ทีนี้ได้มีโอกาสได้อยู่ห้องเดียวกันในเวลาถัดมา ซึ่งด้วยความที่ผมกับA มาโรงเรียนเช้ามากก ทำให้เรามีโอกาสคุยกันบ่อยมาก(เเละผมก้ลอกการบ้านเธอเกือบทุกวัน)ทำให้เราสนิทกันพอสมควร ซึ่งในปีนั้น ผมมีเพื่อนผญอิกคน(Bนะครับ) Bเป็นคนที่เเรงพอสมควรน่ะครับเล้วผมก็บังเอิญเรียนพิเศษที่เดียวกันครับ ทีนี้ Bเนี่ยถูกรุ่นพี่ตามรังควานครับ เลยมาขอให้ผมเป็นเเฟนหลอกๆซึ่งผมตอบตกลงไปครับ ดังนั้นตอนนั้นคนส่วนใหญ่จะคิดว่าผมกับ Bนั้นเคยคบกันครับ เเน่นอนครับ Aก้ด้วย ผมไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมายเพราะตอนนั้นไม่คิดว่าจะมีปัญหาอะไรครับเพราะในเวลาถัดมาก็เลิกเป็นเเฟนหลอกกันครับ พอปีถัดมาครับผมกับAสนิทกันมากขึ้น ซึ่งตอนนั้นอาจเรียกได้ว่าเป็น "เพื่อนที่สนิทมาก" มั้งครับ ช่วงนี้ล่ะครับที่ทำให้ผมคิดทบทวนความรู้สึกของตัวเองอยู่บ่อยครั้งครับ เข้าใจบรรยากาศมั้ยครับ ผมเเละAสนิทกันมาก จนคนรอบข้างล้อว่าเป็นเเฟนกันอยู่บ่อยครั้ง เเต่ผมกับAก้ปฏิเสธกันทุกครั้ง หลังจากสนิทกันมากขึ้นกว่าเดิม ทำให้Aมาปรึกษาปัญหาหัวใจกับผมครับ Aชอบรุ่นพี่ครับ(ผญเเม้งชอบรุ่นพี่กันจังวะ!!) ซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่หล่อ รวย เก่งเรียนเก่งกีฬา เล่นดนตรีได้ (
ปัจจุบันครับ หลังจากจบช่วงมัธยมเข้าสู่รั้วมหาลัยผมเข้าเรียนมหาลัยครับ Aก้เรียนมหาลัยสักพักเเละไปต่อที่ๆไกลมากๆครับ ผมทำทุกอย่างครับเพื่อให้ลืมAครับ ชุมนุม งานพาทไทม์ กิจการที่บ้าน เเละผมก็เปลี่ยนตัวเองครับ(เมื่อก่อนผมไม่ฟังเพลงเลยครับ ต้องมานั่งฟังเพลงกรอกหู ผญชอบเกาหลีไช่มั้ยครับ ผมก็ไปดูซีรี่ย์ วาไรตี้) เเต่มันไม่ช่วยอะไรเลยครับ คือทุกวันนี้ Facebook Instragram มีบทบาทอย่างมากครับ55 เเค่เห็นรูปสักรูปก็พังเเล้วครับสิ่งที่พยายามทำมาเนี่ย ยิ่งเหนรูปที่Aถ่ายกับเพื่อนสนิท ตอนกลับมานี่ โคตรเจ็บใจ!! 55 เป็นอย่างนี้เรื่อยๆครับจิงๆก็ไม่ได้อะไรเท่าไหร่ครับเจ็บใจก้ส่วนนึงเเต่ได้เห็นรูปก้ดีเเล้วคับ ช่วยให้หายคิดถึงเยอะ
มาถึงปัญหาหลักครับ คือ ผมพยายามลืมครับ พยายามมานานมาก ก็ไม่เป็นผลสักทีครับ เพื่อนบอกว่าถ้าเปิดใจกับผญอื่นก็อาจจะหายก็ได้ ผมก็คิดงั้นเเต่จะให้คบกับคนอื่นทั้งๆที่ใจยังรักเเละคิดถึงAนี่คงไม่ดี เพื่อนผมก็บอกว่ามันไม่มีทางเลือกครับ ผมจึงลองคุยกับคนที่เข้ามาครับ คุยไปสักพักเเต่ก็ไม่ต่างจากเดิมครับหลังจากที่รุสึกตัวว่าถ้าคุยต่อไป อาจทำให้คนที่เข้ามาเสียใจเเน่นอนครับ ผมจึงเบรคเอี๊ยดดครับ สาเหตุเป็นเพราะผมยังคิดถึงคนนั้นทุกวันครับ พยายามไม่คิดมันก็คิดอยุดี เเละFacebook ครับตัวดีเลย ในทุกๆปี ผมจะมีโอกาสคุยกับAประมาน 2ครั้งต่อปีครับ (เดากันเอาเองนะครับถ้าพูดนี่Aรู้เเน่นอนว่าใคร) ช่วงเวลานั้นมันทำให้ผมตกหลุมรักAครั้งเเล้วครั้งเล่าครับ จนมาถึงปัจจุบันครับ บังเอิญว่าผมตื่นเช้ามากๆๆๆๆๆ ทำให้ผมมีโอกาสคุยกับAอิกครั้งครับ
เเต่มันยากเหลือเกินครับ ผมไม่ได้เจอAเลย Aไปอยุในที่ๆผมไม่รุจัก Aเรียนหนักมาก ผมอยากรู้ความเป็นไปของAน่ะครับเเต่จะถามทุกอย่างที่ผมอย่างรู้ผมก็กลัวว่าเธอจะรำคาญ เเละจะให้บอกสิ่งที่ผมอยากบอกก็กลัวว่าAจะไม่อยากรู้น่ะครับ ผมอยากจะคุยกับAเรื่อยๆน่ะครับอย่างน้อยๆก็เเค่ตอนนี้ เเต่ว่าตอนนี้ผมเเละAก้เริ่มห่างกันอิกเเล้วครับ ผมไม่อยากให้เธอหายไปเลยครับ ผมควรทำยังไงดี?
ปล.ผมว่าผมอธิบายละเอียดเกินไป ถ้า A ได้อ่าน อาจจะรู้ก็ได้ว่าเราเปนใครเเต่อย่ารู้ดีกว่า555 ขออย่าหายไปเลยนะ ผมไม่ได้หวังอะไรมากเเค่อย่าหายไปเลยนะT^T ผมไม่ได้ชวนคุยไม่ใช่ไม่อยากเเต่ไม่รู้เเละกลัวตะหาก ขอโทดนะถ้าเป็นการรบกวน