เราเเอบผุ้ชอบคนนึงที่ รร ชื่อเเฟรง(นามมุติ)ตอนม.1 เเละเราก้อเลยบอกเเดง(นามสมมุติ)เพื่อนของเราว่าเราเเอบขอบผุ้ชายคนนี้นะ เเต่น่าไม่เชื่ออีก1อาทิตต่อมาเเดงเพื่อนสนิทของเราไปคบกะเเฟรงคนที่เราเเอบชอบ เราก้อไม่ว่าอะไรหรอกเเพราะอยู่ที่ผุ้ชายไม่ได่เพื่อนเรา เเละพอเวลาผ่านไป1เดือน เเดงคนนี้ก้อทนไหวกะเเฟรงของมัน พวกเพื่อนเเละเราก้อเลยบอกว่า ไม่ไหวก้อออกมา เพราะเราสงสาร
เเต่เพื่อนพอเเฟนของเเดงรู้ก้อบอกให้เลิกเล่นกะพวกคนนี้ส่ะ สรุปคือเเดงคนนี้เลือกผุ้ชาย เเละพอขึ้น ม.2เเฟรงก้อโทรไลน์ มาหาเรา เราก้อไม่คิดไรเพราะเลิกชอบไปเเล้ว มันบอกว่าจะชวนเล่นเกม
เราก้อเลยเล่นตามปกติ เเต่สิ่งที่เราคิดว่าไม่ปกติคือโทรมาทุกวัน จนเรียนถึงม.3เเละก้อเลยคิดเปนเรื่องปกติในชีวิตประจำวันไปเลย เเต่พอม.3 เเฟรงก้อห้ามเราพุดคำหยาบต่อหน้าเเฟรง เเละจากคำเเทนตัวว่ากะกุก้อเปลี่ยน้ปน เพิลกะเขา เเต่เราก้อยังคิดปกติยุเพราะเเฟรงยังไม่เลิกกะเเดง เเต่เเฟรงทำเหมือนเราเปนเเฟนเเฟรงทั่งวาจา คำพุด กระทำ เเละบางอย่างหวานเกินเพื่อน มันเล่นเกมเราไปนั่งตักมันไม่เคยว่ามีเเต่มันบอกว่านั้งเเบบนี้เเหละดีเเล้ว เราเลยตัดสินใจถามว่าเพิลคุยกะเขาเเบบนี้ ให้เขานั่งตัก จับมือ จับเเก้ม เเละอะไรอีกหลายๆอย่างไม่อายหรอเพราะเขาไม่ใช่ผุ้หญิงอ่ะ มะนตอบว่าไม่อายเพราะไม่ได้เพิลทำอะไรเสียหายเเละเพิลก้อเรียบร้อยด้วย
เเละจบ ม.3เเฟรงไปเรียนอาชีวะ เเละก้อไม่ติดต่อมาหาอีกเลย เเต่มีวันนึงเเฟรงมาหายุ รร เเล้วพุดว่าเวลาพุดไรก้อไม่สนใจอะไรประมานนี้ เราก้อเลยต้องไปง้อที่บาสว่าเปนไร เเฟรงโกธรอะไรมาไม่รุจะโยนลูกบาสใส่เรสเเต่ไม่โยน เเละก้อขาดการติดต่อทั่งเฟส ไลน์ เบอร์ ทั่งหมด ตอนเเรกที่เเฟรงไม่ติดต่อก้อเฉยๆเเต่พอผ่านเราก้อคิดถึงมันจนรเองไห้อ่ะ คือเเบบไม่ไหวเเล้วสิ่งที่มีตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่มีอีกเเล้วอ่ะ ร้องไห้จนเพื่อนสงสารอ่ะ
เเละเรามารุอีกทีว่าเเดงอ่ะ ตัดช่องทางการตัดของเรากะเเฟรง เรื่องทั้งหมดนี้เปนเรื่องจริงเกิดขึ้นกะเราเองเเละเปนประสบการณ์ของเราเอง
เราต้องทำยังไงให้เรากะเเฟรงกลับมาเปนเหมือนเดิมอะครับ
เขาจากไปโดยไม่บอกอะไรเลยต้องทำไงดีค่ะ
เเต่เพื่อนพอเเฟนของเเดงรู้ก้อบอกให้เลิกเล่นกะพวกคนนี้ส่ะ สรุปคือเเดงคนนี้เลือกผุ้ชาย เเละพอขึ้น ม.2เเฟรงก้อโทรไลน์ มาหาเรา เราก้อไม่คิดไรเพราะเลิกชอบไปเเล้ว มันบอกว่าจะชวนเล่นเกม
เราก้อเลยเล่นตามปกติ เเต่สิ่งที่เราคิดว่าไม่ปกติคือโทรมาทุกวัน จนเรียนถึงม.3เเละก้อเลยคิดเปนเรื่องปกติในชีวิตประจำวันไปเลย เเต่พอม.3 เเฟรงก้อห้ามเราพุดคำหยาบต่อหน้าเเฟรง เเละจากคำเเทนตัวว่ากะกุก้อเปลี่ยน้ปน เพิลกะเขา เเต่เราก้อยังคิดปกติยุเพราะเเฟรงยังไม่เลิกกะเเดง เเต่เเฟรงทำเหมือนเราเปนเเฟนเเฟรงทั่งวาจา คำพุด กระทำ เเละบางอย่างหวานเกินเพื่อน มันเล่นเกมเราไปนั่งตักมันไม่เคยว่ามีเเต่มันบอกว่านั้งเเบบนี้เเหละดีเเล้ว เราเลยตัดสินใจถามว่าเพิลคุยกะเขาเเบบนี้ ให้เขานั่งตัก จับมือ จับเเก้ม เเละอะไรอีกหลายๆอย่างไม่อายหรอเพราะเขาไม่ใช่ผุ้หญิงอ่ะ มะนตอบว่าไม่อายเพราะไม่ได้เพิลทำอะไรเสียหายเเละเพิลก้อเรียบร้อยด้วย
เเละจบ ม.3เเฟรงไปเรียนอาชีวะ เเละก้อไม่ติดต่อมาหาอีกเลย เเต่มีวันนึงเเฟรงมาหายุ รร เเล้วพุดว่าเวลาพุดไรก้อไม่สนใจอะไรประมานนี้ เราก้อเลยต้องไปง้อที่บาสว่าเปนไร เเฟรงโกธรอะไรมาไม่รุจะโยนลูกบาสใส่เรสเเต่ไม่โยน เเละก้อขาดการติดต่อทั่งเฟส ไลน์ เบอร์ ทั่งหมด ตอนเเรกที่เเฟรงไม่ติดต่อก้อเฉยๆเเต่พอผ่านเราก้อคิดถึงมันจนรเองไห้อ่ะ คือเเบบไม่ไหวเเล้วสิ่งที่มีตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่มีอีกเเล้วอ่ะ ร้องไห้จนเพื่อนสงสารอ่ะ
เเละเรามารุอีกทีว่าเเดงอ่ะ ตัดช่องทางการตัดของเรากะเเฟรง เรื่องทั้งหมดนี้เปนเรื่องจริงเกิดขึ้นกะเราเองเเละเปนประสบการณ์ของเราเอง
เราต้องทำยังไงให้เรากะเเฟรงกลับมาเปนเหมือนเดิมอะครับ