กระทู้นี้ยาวหน่อยนะคะ ไม่แนะนำให้คนเป็นซึมเศร้าหรือคนที่ดาวน์มากๆเข้ามาอ่านค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าเราทำงานที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งย่านลาดพร้าวได้2เดือนแล้ว มีรุ่นพี่ที่ทำมาก่อนอยู่3คนรวมเราเป็น4 แรกๆก็ปกติดีค่ะ แฮปปี้กับงานและเพื่ออนๆ แต่สองเดือนต่อมาที่ทำงานเรารับคนไม่เต็มมา เป็นผู้ชายค่ะอายุ30กว่าแล้ว (ร้านกาแฟเราจะอยู่ติดกับออฟฟิศหลักค่ะ ออฟฟิศเลยรู้ความเป็นไปทุกอย่าง) ทีนี้พี่ออฟฟิศมาบอกจะมีคนใหม่มาเริ่มงาน เป็นโรคซึมเศร้า ให้เราช่วยดูแลเขาด้วย วันที่เริ่มงานเขาป่วนมากค่ะ ทำงานไม่ได้พูดแต่ว่าผมเป็นซึมเศร้า ผมมันบ้า พูดอยู่สิบกว่าหนจนคนในร้านรำคาญ ทำอะไรผิดพลาดนิดเดียวก็จะขอโทษซ้ำๆและพูดใส่พวกเราว่าอยากตาย เราเลยรายงายให้ออฟฟิศรู้ ออฟฟิศเรียกเขาไปคุย เขาร้องไห้ แต่ออฟฟิศบอกจะให้โอกาสเขา2วัน ถเาไม่ผ่านจะให้ออก ต่อมาก็ยังเหมือนเดิมค่ะ พี่เขายังจำสูตรไม่ได้ ทำงานไม่เป็น เวลาทำงานจะลนลาน เดินชนน้องในร้าน เทกาแฟหก มือสั่นมาก พูดพึมพำคนเดียว ไม่มั่นใจในตัวเองทแล้วชอบมาแย่งงานจากมือเราไปทำ เจอแบบนี้คืองงไปเลยมพวกเราเลยบอกออฟฟิศทแต่ออฟฟิศไม่สนอะไร บอกให้โอกาสคนป่วย ให้เราเปิดใจ พวกเราก็ทนกันมา พี่เขาก็ยิ่งแย่ค่ะ การอยู่ร่วมกับสังคมไม่พัฒนา พี่เขาได้อยู่ครบเดือนพอดีก็เกิดเรื่องเยอะแยะ ก็สงสารนะคะ แต่พอเจอหน้างานแล้วมันเหลืออดอะบางทีเขาชอบทำอะไรไม่ถาม คิดเองเออเอง ทำในสิ่งที่ทำไม่ได้ ไม่อณุญาตให้ทำ และทำได้แย่ด้วย มีอีกหลายอย่างเลยค่ะเล่าไปก็ไม่หมด พอหนักเข้าเข้าก็โดนพี่ในร้านดุ แล้วพี่เขาจะร้องไห้ไปฟ้องออฟฟิศว่าน้องไม่ชอบ แต่ขอทำงานต่อเรื่อยๆไม่อยากออก เป็นแบบนี้ประจำค่ะจนเราโดนออฟฟิศว่าใจแคบ ไม่ให้โอกาสคนป่วย คนในออฟฟิศบางคนไ่ม่ชอบพวกเรา จากสิ่งที่พี่คนนั้นเขาฟ้อง แค่เราหยอกล้อกันเล่นในกลุ่มตามประสาผู้หญิง พี่ออฟฟิศก็โยงว่าเราไปเหยียดเขา กลายเป็นว่าทุกวันนี้ทำงานด้วยความอึดอัด ไม่มีความสุข จะลาออกก็คิดหนัก เราไม่รู้พี่ออฟฟิศคิดอะไรอยู่ถึงไม่ฟังพวกเราเลย เขาเดินหนีเรานะคะเวลาเจอกัน เหมือนไม่อยากคุย เราควรทำยังไงดีคะ ประสาทจะกินมาก เครียดมาก
เมื่อต้องทำงานร่วมกับคนไม่ค่อยปติทางจิต(ที่อ้างว่าเป็นซึมเศร้า)เครียดมากทำไงดีคะ