ฉันกลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวตั้งแต่ ตั้งท้องได้ 4วีค ระหว่างท้องเกิดปัญหามากมาย ฉันเอาแต่ร้องไห้และไม่ดูแลตัวเอง บอกอย่างไม่อายฉันเคยขอเงินแม่อดีตสามีไปทำแท้ง คำตอบที่ได้คือไม่มี ไม่หา ไม่ให้ เพราะกลัวบาป แต่จะให้รับผิดชอบก็ไม่รับ แถมพูดอีกว่า ไม่มีเรื่องนี่ในสมองแล้ว แถมฝั่งญาติเขายังดูถูกว่าเราไม่มีการศึกษา ว่าเราโง่ เราเคยถามอดีตสามีนะว่าจะให้เราเลี่ยงลูกยังไง เราอายคน คำตอบที่ได้คือ เลี้ยงไว้เหมือนหมานั้นแหล่ะ ในวันที่จะผ่าคลอด แม่เราโทรหา ผช.คนนั้น เพื่อที่จะบอกว่า เราคลอดวันนี้นะ แต่ก็เหมือนเดิม คือไม่รับสาย
ย้อนไปตอนตั้งท้อง
1เดือนที่ตั้งท้อง เลือดออกจากช่องคลอด.....
4เดือน คือโดนพ่วงชน แต่ไม่แรง ...เด็กไม่ดิ้นประมาณสองอาทิตย์ แต่ก็ไม่ได้เอ่ะใจอะไร
ฉันกินกาแฟแทบจะทุกวันเลยก็ว่าได้
ทั้งหมดทั้งมวลที่ผ่านมา ฉันไม่เคยไปหาหมอ ฉันภาวนาให้เด็กคนนี้ตาย ฉันไม่เคยสัมผัสคำว่ารักตั้งแต่อยู่ในท้องเป็นยังไง
ฉันคลอดก่อนกำหนดด้วยอาการ ครรภ์เป็นพิษ
ทันทีที่เห็นหน้าลูก ความรู้สึกมันมึนและงง ไปหมด เขาเกิดมาตัวเล็กมาก แต่ใจเขาสู้เหลือเกิน...
ตัดมาที่ฝั่งอดีตแม่ผัวที่เคยดูถูกดูแคลนฉันไว้มากมาย ก็พยายามถามคนแถวบ้านว่า ฉันคลอดรึยัง คลอดเมื่อไหร่ อยากเห็นหน้าหลาน เหลือเกิน ทุกทีแม่ของฉันที่เห็นฉันร้องไห้จะโทรหาฝ่าย ผช.ตลอด เหมือนง้อฝั่งนั้นตลอด ฝั่งแม่ ผช.เลยประมาณโยนหินถามทางดู เผื่อแม่ของฉันจะโทรให้เขามาดูหลาน
ส่วนพ่อของลูกก็แอดเฟสบุ๊คมาหาฉัน เพราะต้องการเห็นหน้าลูก เขาทำได้แค่ ขโมยรูปลูกไปส่งให้เครือญาติและเพื่อนของเขาดู
หลังจากลูกได้5เดือน คนที่มีศักดิ์เป็นย่า คนที่พูดคำว่าไม่มีเรื่องนี้ในสมองแล้ว มาหาหลานพร้อมเงินสองพันบาท
คนที่ด่าฉัน ดูถูกฉันวันนี้มันหายไปไหน มาดูหลาน มาอุ้มหลาน รีบถ่ายรูปส่งให้ญาติๆเขาดู แถมยังนั่งก้มหน้าให้ฉันระบายในสิ่งที่ฉันเจอระหว่างตั้งท้อง แบบไม่มีปากมีเสียง และสรรพนามในการเรียกฉันก็เปลี่ยนไปจาก อี เป็น ลูก
ฉันไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่แต่ฉันเกลียดพวกเขาเหลือเกิน ฉันไม่สามารถให้อภัยเขาได้จริงๆ ความรู้สึกอาฆาตแค้นมันเป็นยังไง วันนี้ฉันอธิบายได้อย่างหมดสิ้น ฉันไม่สามารถอโหสิกรรมให้พวกเขาได้จริงๆ
**ลูกไม่เคยตัดพ่อ ตัดย่า มีแต่ พ่อกับย่าที่ตัดเขา**
ในวันที่ฉันเป็นแม่เต็มตัวฉันไม่กลัวอะไรทั้งสิ้น ตอนท้องมันกังวลไปหมด กลัวไปหมด แต่วันนี้มันทำให้ฉันเห็นว่า เราเลี้ยงได้ เราเลี้ยงได้ดีด้วย....
ในวันที่ฉันเป็นแม่
ย้อนไปตอนตั้งท้อง
1เดือนที่ตั้งท้อง เลือดออกจากช่องคลอด.....
4เดือน คือโดนพ่วงชน แต่ไม่แรง ...เด็กไม่ดิ้นประมาณสองอาทิตย์ แต่ก็ไม่ได้เอ่ะใจอะไร
ฉันกินกาแฟแทบจะทุกวันเลยก็ว่าได้
ทั้งหมดทั้งมวลที่ผ่านมา ฉันไม่เคยไปหาหมอ ฉันภาวนาให้เด็กคนนี้ตาย ฉันไม่เคยสัมผัสคำว่ารักตั้งแต่อยู่ในท้องเป็นยังไง
ฉันคลอดก่อนกำหนดด้วยอาการ ครรภ์เป็นพิษ
ทันทีที่เห็นหน้าลูก ความรู้สึกมันมึนและงง ไปหมด เขาเกิดมาตัวเล็กมาก แต่ใจเขาสู้เหลือเกิน...
ตัดมาที่ฝั่งอดีตแม่ผัวที่เคยดูถูกดูแคลนฉันไว้มากมาย ก็พยายามถามคนแถวบ้านว่า ฉันคลอดรึยัง คลอดเมื่อไหร่ อยากเห็นหน้าหลาน เหลือเกิน ทุกทีแม่ของฉันที่เห็นฉันร้องไห้จะโทรหาฝ่าย ผช.ตลอด เหมือนง้อฝั่งนั้นตลอด ฝั่งแม่ ผช.เลยประมาณโยนหินถามทางดู เผื่อแม่ของฉันจะโทรให้เขามาดูหลาน
ส่วนพ่อของลูกก็แอดเฟสบุ๊คมาหาฉัน เพราะต้องการเห็นหน้าลูก เขาทำได้แค่ ขโมยรูปลูกไปส่งให้เครือญาติและเพื่อนของเขาดู
หลังจากลูกได้5เดือน คนที่มีศักดิ์เป็นย่า คนที่พูดคำว่าไม่มีเรื่องนี้ในสมองแล้ว มาหาหลานพร้อมเงินสองพันบาท
คนที่ด่าฉัน ดูถูกฉันวันนี้มันหายไปไหน มาดูหลาน มาอุ้มหลาน รีบถ่ายรูปส่งให้ญาติๆเขาดู แถมยังนั่งก้มหน้าให้ฉันระบายในสิ่งที่ฉันเจอระหว่างตั้งท้อง แบบไม่มีปากมีเสียง และสรรพนามในการเรียกฉันก็เปลี่ยนไปจาก อี เป็น ลูก
ฉันไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่แต่ฉันเกลียดพวกเขาเหลือเกิน ฉันไม่สามารถให้อภัยเขาได้จริงๆ ความรู้สึกอาฆาตแค้นมันเป็นยังไง วันนี้ฉันอธิบายได้อย่างหมดสิ้น ฉันไม่สามารถอโหสิกรรมให้พวกเขาได้จริงๆ
**ลูกไม่เคยตัดพ่อ ตัดย่า มีแต่ พ่อกับย่าที่ตัดเขา**
ในวันที่ฉันเป็นแม่เต็มตัวฉันไม่กลัวอะไรทั้งสิ้น ตอนท้องมันกังวลไปหมด กลัวไปหมด แต่วันนี้มันทำให้ฉันเห็นว่า เราเลี้ยงได้ เราเลี้ยงได้ดีด้วย....