คนที่รู้ว่าเกิดมาจริงๆแล้วชีวิตมีแต่ทุกข์สุขไม่จีรังจะใช้ชีวิตได้ดีกว่าคนที่ไม่รู้ได้ยังไงคะ???

สงสัยค่ะ

ทุกวันนี้มองทุกอย่างว่ามันมีแต่ทุกข์ ไม่มีอะไรที่เป็นสุขที่แท้จริงทุกข์ก็เช่นกัน ทั้งสองสิ่งเดี๋ยวก็ไปๆมาๆ จนเบื่อๆชีวิต
แก้โดนการหาอะไรที่มันพาไปหลงๆเพื่อลืมๆความรู้สึก (มีนั่งสมาธิบ้างแต่ไม่บ่อยเดือนละสี่ครั้ง)


ส่วนคนที่ไม่เห็นเรากลับมองว่าเค้าไม่ได้ทุกข์แบบเรา (โอเคเค้าอาจมีเรื่องทุกข์แต่เราอาจไม่เห็น) มันก็กลายเป็นว่า

ใช้ชีวิตแบบเห็นว่าเป็นทุกข์มันดีกว่าคนที่มองไม่เห็นจริงๆหรอคะ?
แล้วเราจะพ้นจากความรู้สึกนี้ได้อย่างไร?

ขอคำชี้แนะด้วยค่ะ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 4
การปฏิบัติกับ ทุกข์ ที่ถูกต้อง คือ ต้องกำหนดรู้

จากที่ จขกท บรรยายมา ดูเหมือนว่า จขกท  ปฏิบัติกับ ทุกข์ โดยการคิด ครุ่นคิด หมกกับความคิด วุ่นวายอยู่กับความคิด ว่าทุกๆสิ่งมันเป็นทุกข์ ใจจะหมองลงไปเรื่อยๆ หดหู่ ลงไปเรื่อยๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำอย่างยิ่ง
การสร้างเหตุแบบนี้ มีแต่จะ ทำให้เกิดความเสี่ยงเป็นโรคซึมเศร้าได้

การกำหนดรู้ ทุกข์ นั้นเป็นผลที่ได้จากการปฏิบัติ ลองปฏิบัติแบบฝึกสติรู้ตัวบ่อยๆ กับอาการทางใจ ทางความคิด ที่เกิดขึ้น รู้ว่ากำลังคิด ไม่ไปอยู่ในความคิด หรือไม่ก็นั่งสมาธิ โดยให้มีสติสัมปชัญญะครอง ในขณะทำสมาธิเนืองๆ เพื่อ ให้จิตผู้รู้ เกิดขึ้น

คราวนี้ เมื่อทุกข์ หรือ อะไรๆ อื่นๆ เข้ามา ก็กำหนดรู้ มันให้หมด พอทำได้ และเมื่อบ่อยๆเข้า สติสัมปชัญญะ จะเกิดมากำหนด ทุกข์ เอง เป็น อัตโนมัติ ทัศนคติเดิมที่มีจะถูก เปลี่ยนไป ความเบื่อ ความหดหู่ ไม่มีทางย่างกรายเข้ามาได้ เมื่อเรากำหนดรู้ ถูก เพราะมันจะ ดับให้เห็นทันที
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่