อยากได้คำชี้แนะ การป้องกันมิให้หลงความสุข จากสันโดษ

ส่วนตัวพยายามเป็นคนมีความสุขได้ง่าย พอใจจากสิ่งที่มี
ไม่ว่าจะมีน้อยมีมาก พอใจกับตัวเองเสมอมา
บางทีก็อิ่มใจสุดๆขึ้นมา  อดยิ้มน้อยยิ้มใหญ่พอใจว่า  
ทำไมเราช่างโชคดีมีความสุขจริงๆชีวิตนี้
ได้มีข้าวกิน มีงานทำ ได้นอนหลับ

แต่แล้วก็รู้สึกฉุกใจคิดว่า  
แม้ความสุขแบบนี้ จากความพอใจมักน้อย
มันก็ยังเสียงต่อความทุกข์  มันจีรังยั่งยืนหรือความสุขเช่นนี้
เรากลัวการหลงระเริงกับความสุขเช่นนี้มากๆค่ะ
ทำอย่างไรดี  เรากลายเป็นคนมีความสุขได้ง่ายเกินไป
และเรารู้สึกว่ามันน่ากลัว
ทำอย่างไรดี เราจึงจะไม่หลงระเริงกับ สุขเช่นนี้

ช่วยให้คำแนะนำทีค่ะ