สมัยเป็นนศ. เคยต้องประหยัดอาหารถึงขั้นไหน เพื่อนเราถึงขั้นช้อนปลาหางนกยูงใส่มาม่ากิน!?

ไม่ขออนุญาตเจ้าของเรื่องนะ เพราะติดต่อไม่ได้แล้ว 555 เรื่องมันนานมากๆแล้ว สมัยเราเป็นนักศึกษา วันนี้นึกครึ้มใจคิดถึงขึ้นมา
เราไม่ต้องประหยัดอะไรมาก เพราะที่บ้านซับพอร์ตค่าขนมส่วนนึง งานเสร็จทันก็กลับหอใน เสร็จไม่ทันก็ต้องนอนคณะ เพราะหอกับคณะมันห่างกันมาก ไปกลับไม่สะดวก เพื่อนเราหลายคนต้องหอบถุงนอนมานอนคาโต๊ะ รวมทั้งอุปกรณ์ทำอาหาร เพราะ 7-11 อยู่นอกมหาลัย จะซื้ออะไรร้อนๆมากินก็ไม่สะดวกเพราะต้องขี่มอเตอร์ไซค์ เลยทำกินในแผนกไปเลย แต่ของเราก็แค่ตุนมาม่า โอวัลตินกับกาน้ำร้อนก็พอ
แต่เคยเห็นเพื่อนเราแบบจนมากๆ จนชนิดว่าต้องมาหลับนอนอยู่ที่แผนก ใช้โต๊ะเขียนแบบเป็นรังเป็นบ้านเลย อาบน้ำก็ต้องไปอาบที่ก๊อกสายยางในสวน ซักผ้าตากผ้าก็ตรงนั้นเสร็จสรรพ ประหยัดทุกทาง แม้กระทั่งเรื่องกิน
มีคืนนึง เขาทำมาม่ากินในช่วงเราทำโปรเจคส์ เขาก็บ่นว่าโปรตีนไม่มีใส่มาม่าเลยแฮะ
เขาก็เดินออกจากห้องไป ไอ่เราก็นึกว่าจะออกไป 7-11 ซื้ออาหารกระป๋องมาใส่มาม่ามั่ง (แต่เขาต้มไปแล้ว กลับมาไม่อืดเรอะ)
หายไปได้ 5 นาที (มาม่าอืดแน่) เขากลับมาพร้อมกับกระชอนที่เปียกน้ำ แล้วก็เคาะๆลงใส่มาม่า
ไอ่เรากับเพื่อนที่เหลือก็สงสัยว่าเขาไปเอาโปรตีนอะไรมา ไปก็แป็ปเดียวเกิน ก็ไปดูที่ชามมาม่าของเขา
ปรากฎมันคือ ปลาหางนกยูง! ตัวที่ไม่ได้มีหางสดใสอะไรมาก เป็นตัวเล็กตัวน้อย แบบตัวลูกไรเงี้ย
พวกเราก็ตกใจว่า เอ็งไปเอามาจากไหน!
เพื่อนตอบเฉยๆว่า ก็ไปช้อนที่บ่อปลาหน้าแผนกมานะดิ มีเป็นฝูงเลย

ยัง ยังไม่หมดแค่นั้น วันนึงเพื่อนคนเดิม นึกอยากหาอะไรกรอบๆมากิน แต่จะซื้อผักหรือเนื้อสัตว์มาชุบ ตลาดหน้ามหาลัยก็วายแล้ว
เขาเดินเข้าสวนเดิม และกลับมาพร้อมกับ...ใบเล็บครุฑ กองนึงที่เด็ดมาจากในคณะนั่นแหละ เอามาชุบแป้งทอดกิน โอเค อันนี้พอรับได้

แต่อีกวันนึงเขาก็เดินหายเข้าไปในป่าคณะอีก แล้วกลับมาพร้อมกับกระแตตัวนึง(ที่ตายแน่นอน) เอามาทำเป็นมื้อเย็นตามเคย
และท้ายสุด พีคกว่านั้น ไปทัศนศึกษาดำน้ำทางภาคใต้ อาหารก็มีพร้อมพูนแต่ แต่ตกดึก เพื่อนคนเดิม เอาปลิงทะเล! ที่จับมาได้ตอนเขาลงไปดำน้ำนั่นแหละ เอามาตัวสองตัวแอบใส่ในกระเป๋า แน่นอนว่าตายแล้ว ก็เอามาสับๆทำยำเนื้อกินกันในวงเหล้าผู้ชาย 

หมดแล้วครัช วีรกรรมสรรหาวัตถุดิบมาประหยัดของเขา นี่ถ้าไปแข่งมาสเตอร์เชฟหรือเชฟกะทะเหล็ก เขาชนะนี้ไม่แปลกแระ จับมาทำอะไรได้หมด
เราเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้พ่อฟังแบบขำ
แต่พ่อเล่าอีกเรื่อง ทำเราพีคกว่า
พ่อเคยเล่าให้ฟังว่า สมัยเป็น นศ. ทำงานดึกๆ เพื่อนหิว แน่นอนสมัยนั้น 7-11 ไม่มี ตลาดปิด เพื่อนก็บอกว่าจะออกไปหาวัตถุดิบมาทำอาหารมื้อดึก
หายไปราวชั่วโมงสองชั่วโมง หายไปชนิดเพื่อนหลับรอ ตื่นมาอีกที เพื่อนกลับมาพร้อม ยำเนื้อที่ปรุงเสร็จเรียบร้อยแล้ว
เพื่อนๆก็กินกันอร่อย กินไปได้ครึ่งทาง ถามว่าเนื้ออะไร ไปหาซื้อตลาดไหนได้ หรือมีร้านไหนเปิดขายเอาตอนดึกแบบนี้
เพื่อนบอกว่า...ไปตีหัวหมาข้างถนนมาทำกิน ประหยัดไง
เขร้ วงแตกทันที! ดีนะไม่ติดเชื้อพิษสุนัขบ้า ไม่งั้นคงไม่ได้มาเป็นพ่อเราแน่ๆ

แล้วนศ.สมัยนี้ มีวัตถุดิบอะไรที่คุณต้องประหยัดมาทำกินกันในสมัยที่อาหารการกินบริบูรณ์อยู่ไหมคะ หรือเอาเป็นสมัยก่อนก็ได้ มาเล่ากัน