-อยู่นิ่งๆไม่ได้ต้องลุกไปเดิน กลับมานั้ง เวลานั้นต้องกระดิกเท้าตลอด
-ร้อนกว่าคนอื่นเค้า (เพื่อนเค้าก็อยู่ได้ปกติแต่เรา-กระวนกระวาย)
-พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง ถ้าทีคนมาถามแบบเจาะจงต้องตอบตอนนั้นคือจะคิดไม่ออกเลย เหมือนมันลืมไปหมด แต่พอเค้าไปแล้ว เรากลับมาตั้งสติ มันก็นึกออกเอง เรื่องพูดไม่รู้เรื่องนี่ รู้สึกว่ามันจะเป็นหนักขึ้นกว่าเดิมเยอะ พูดไม่ออก ไม่รู้จะพูดคำไหน เรีนบเรียงคำไม่ถูก พูดซ่ำไปซ่ำมา. -เวลาพูดจะไม่สบตากับคนที่เราพูดด้วย อันนี้ก็ไม่เข้าใจตัวเอง เคยพยายามแล้วแต่ก็ทำไม่ได้
-หลีกเลี่ยงการอยู่ในที่ที่คนเยอะ อย่างที่รร.เวลาทำกิจกรรมก็จะแอบไปอยู่ในห้องน้ำตลอด อยู่ได้เป็นชม. บางวัน3ชม.ก็ไม่ออกไปไหน เพราะไม่อยากเจอใครจะออกมากทีตอนเลิกเรียนเท่านั้น
-อยู่ๆก็รู้สึกเบื่อๆเศร้า อะไรมากระทบจิตใจนิดหน่อยก็ ไม่อยากจะพูดกับใคร โกรธเค้าไปเฉยๆ
-รู้สึกโกรธง่ายกว่าเดิมเยอะ อารมร้อน
กลางวันก็ง่วงบ่อยขึ้น(เมือก่อนไม่เคยง่วงเวลาเรียนเลยตอนนี้นอนครบ8ชมก็ง่วง) กลางคืนนอนไม่หลับ หรือจะหลับก็ต้องนอนนับเลข ถึงจะหลับไปแต่ก็ใช้เวลานาน นอนตอน2ทุมมครึ่งหลับจิงๆ4ทุ่ม
-เข้ากับสังคมได้ยาก อันนี้เห็นชัดเจนมาก รู้สึกว่าเข้ากับเพื่อนได้ยาก ตอนนี้เสียเพื่อนสนิทไป1คนแล้ว เพราะเราเป็นอะไรก็ไม่รู้อยู่ๆก็ไม่อยากพูดกับเพื่อน เมือก่อนตอนอาการยังไม่เยอะขนาดนี้ เราจะโกรธเพื่อนแบบมีเหตุผลถึงจะเหตุผลแย่ๆบ้าๆบ้าง แต่ก็มี พอมาตอนนี้ไม่มีเหตุผลเลย รู้สึกแย่กับตัวเองมาก เราไม่คุยกับเพื่อนสนิทไม่คุยจนเพื่อนเลิกคบเราไปสนิทกับคนอื่นแล้ว เราเสียใจมากแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง เวลามีงานต้องเข้ากับคนอื่ยเรารู้สึกเข้ากับใครไม่ได้ ไม่รู้จะเริ่มพูดอะไร แต่คนรอบข้างเราเค้าสนิทกันเร็วมาก แต่เรานั้งเหงาคนเดียว เรื่องนี้มีผลกระทบกับชีวิตค่อนข้างมาก #งื้อมีทางแก้มั้ยคะอยากเข้ากับคนง่ายๆปรับตัวเข้ากับคนง่ายๆบ้าง
-จำอะไรไม่ค่อยได้ หลงๆลืมๆ จำอะไรได้ยาก เช่นบทเรียนต้องอ่านถึง3ครั้ง ถึงจะเข้าใจ ถ้าคุณครูมีให้ท่องอะไรถึงจะเป็นคำสั้นๆ แต่เราก็ต้องแอบจนใว้ เพราะมันจำไม่ได้ แต่เพื่อนๆเราที่ปกติเค้าอ่านแปบเดียวก็จำได้แล้วเพราะมันแค่ไม่กี่คำ
-กินเยอะขึ้น ไมากินก็หิว ถ้าอยู่บ้าาจะกินข้าว เช้า กลางวัน แล้วก็ก่อนเย็น แล้วค่อยกินตอนเย็นอีกที ระหว่างวันก็กินขนมจุกจิกไปด้วยซึ่งเมือก่อนไม่ใช่ขนาดนี้
-คิดแต่แง่ลบ เวลาเจอคนไหม่ๆที่ไม่รู้จีกเราจะมองเค้าแง่ลบใว้ก่อน แล้วจะไม่เข้าไปยุ่งหรือเกียจเค้าไปเลยด้วยซ้ำ
-เหนื่อยง่ายไม่ค่อยมีแรง ทำอะไรก็จะเหนื่อยบ่อยๆ แค่ขึ้นลงบันไดบ้านที่ขึ้นอยู่ทุกวันก็เหนื่อย
-ไม่มั่นใจในตัวเอง ไม่มั่นใจแม้กระทั่งจะซื้อของ แค่จะเดินเข้าร้านไหม่ๆก็กลัว ไม่กล้าซื้อ ไม่กล้าพูดกับคนขาย ชีวิตจึงวนอยู่กับร้านเก่าๆที่เคยทีคนพาไป เราไม่เข้าใจตัวเองเลยจิงๆได้แต่ถามตัวเองว่าทำไมๆ
-มีความรู้สึกอยากอยู่คนเดียว ความใฝ่ฝันของชีวิตคือมีบ้าน มีรถ ใว้อยู่คนเดียว ใว้ใช้คนเดียว อยากไปไหนมาไหนคนเดียว
-มีความคิดอยากฆ่าตัวตายอยากหนีออกจากบ้านตั้งแต่ ป.4 (แต่ตอนนี้ไม่ค่อยรู้สึกแล้วมีบ้างเวลาเครียด)
-รู้สึกว่าตัวเองหน้าตาไม่ดี รู้สึกว่าเพื่อนคงไม่อยากคบ รู้สึกว่าสังคมไม่ค้อนรับ
ช่วยอ่านหน่อยค่ะ คือเราอยากรู้ว่าอาการแบบเราเป็น "โรคซึมเศร้า" ไหม
-ร้อนกว่าคนอื่นเค้า (เพื่อนเค้าก็อยู่ได้ปกติแต่เรา-กระวนกระวาย)
-พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง ถ้าทีคนมาถามแบบเจาะจงต้องตอบตอนนั้นคือจะคิดไม่ออกเลย เหมือนมันลืมไปหมด แต่พอเค้าไปแล้ว เรากลับมาตั้งสติ มันก็นึกออกเอง เรื่องพูดไม่รู้เรื่องนี่ รู้สึกว่ามันจะเป็นหนักขึ้นกว่าเดิมเยอะ พูดไม่ออก ไม่รู้จะพูดคำไหน เรีนบเรียงคำไม่ถูก พูดซ่ำไปซ่ำมา. -เวลาพูดจะไม่สบตากับคนที่เราพูดด้วย อันนี้ก็ไม่เข้าใจตัวเอง เคยพยายามแล้วแต่ก็ทำไม่ได้
-หลีกเลี่ยงการอยู่ในที่ที่คนเยอะ อย่างที่รร.เวลาทำกิจกรรมก็จะแอบไปอยู่ในห้องน้ำตลอด อยู่ได้เป็นชม. บางวัน3ชม.ก็ไม่ออกไปไหน เพราะไม่อยากเจอใครจะออกมากทีตอนเลิกเรียนเท่านั้น
-อยู่ๆก็รู้สึกเบื่อๆเศร้า อะไรมากระทบจิตใจนิดหน่อยก็ ไม่อยากจะพูดกับใคร โกรธเค้าไปเฉยๆ
-รู้สึกโกรธง่ายกว่าเดิมเยอะ อารมร้อน
กลางวันก็ง่วงบ่อยขึ้น(เมือก่อนไม่เคยง่วงเวลาเรียนเลยตอนนี้นอนครบ8ชมก็ง่วง) กลางคืนนอนไม่หลับ หรือจะหลับก็ต้องนอนนับเลข ถึงจะหลับไปแต่ก็ใช้เวลานาน นอนตอน2ทุมมครึ่งหลับจิงๆ4ทุ่ม
-เข้ากับสังคมได้ยาก อันนี้เห็นชัดเจนมาก รู้สึกว่าเข้ากับเพื่อนได้ยาก ตอนนี้เสียเพื่อนสนิทไป1คนแล้ว เพราะเราเป็นอะไรก็ไม่รู้อยู่ๆก็ไม่อยากพูดกับเพื่อน เมือก่อนตอนอาการยังไม่เยอะขนาดนี้ เราจะโกรธเพื่อนแบบมีเหตุผลถึงจะเหตุผลแย่ๆบ้าๆบ้าง แต่ก็มี พอมาตอนนี้ไม่มีเหตุผลเลย รู้สึกแย่กับตัวเองมาก เราไม่คุยกับเพื่อนสนิทไม่คุยจนเพื่อนเลิกคบเราไปสนิทกับคนอื่นแล้ว เราเสียใจมากแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง เวลามีงานต้องเข้ากับคนอื่ยเรารู้สึกเข้ากับใครไม่ได้ ไม่รู้จะเริ่มพูดอะไร แต่คนรอบข้างเราเค้าสนิทกันเร็วมาก แต่เรานั้งเหงาคนเดียว เรื่องนี้มีผลกระทบกับชีวิตค่อนข้างมาก #งื้อมีทางแก้มั้ยคะอยากเข้ากับคนง่ายๆปรับตัวเข้ากับคนง่ายๆบ้าง
-จำอะไรไม่ค่อยได้ หลงๆลืมๆ จำอะไรได้ยาก เช่นบทเรียนต้องอ่านถึง3ครั้ง ถึงจะเข้าใจ ถ้าคุณครูมีให้ท่องอะไรถึงจะเป็นคำสั้นๆ แต่เราก็ต้องแอบจนใว้ เพราะมันจำไม่ได้ แต่เพื่อนๆเราที่ปกติเค้าอ่านแปบเดียวก็จำได้แล้วเพราะมันแค่ไม่กี่คำ
-กินเยอะขึ้น ไมากินก็หิว ถ้าอยู่บ้าาจะกินข้าว เช้า กลางวัน แล้วก็ก่อนเย็น แล้วค่อยกินตอนเย็นอีกที ระหว่างวันก็กินขนมจุกจิกไปด้วยซึ่งเมือก่อนไม่ใช่ขนาดนี้
-คิดแต่แง่ลบ เวลาเจอคนไหม่ๆที่ไม่รู้จีกเราจะมองเค้าแง่ลบใว้ก่อน แล้วจะไม่เข้าไปยุ่งหรือเกียจเค้าไปเลยด้วยซ้ำ
-เหนื่อยง่ายไม่ค่อยมีแรง ทำอะไรก็จะเหนื่อยบ่อยๆ แค่ขึ้นลงบันไดบ้านที่ขึ้นอยู่ทุกวันก็เหนื่อย
-ไม่มั่นใจในตัวเอง ไม่มั่นใจแม้กระทั่งจะซื้อของ แค่จะเดินเข้าร้านไหม่ๆก็กลัว ไม่กล้าซื้อ ไม่กล้าพูดกับคนขาย ชีวิตจึงวนอยู่กับร้านเก่าๆที่เคยทีคนพาไป เราไม่เข้าใจตัวเองเลยจิงๆได้แต่ถามตัวเองว่าทำไมๆ
-มีความรู้สึกอยากอยู่คนเดียว ความใฝ่ฝันของชีวิตคือมีบ้าน มีรถ ใว้อยู่คนเดียว ใว้ใช้คนเดียว อยากไปไหนมาไหนคนเดียว
-มีความคิดอยากฆ่าตัวตายอยากหนีออกจากบ้านตั้งแต่ ป.4 (แต่ตอนนี้ไม่ค่อยรู้สึกแล้วมีบ้างเวลาเครียด)
-รู้สึกว่าตัวเองหน้าตาไม่ดี รู้สึกว่าเพื่อนคงไม่อยากคบ รู้สึกว่าสังคมไม่ค้อนรับ