สติคืออัตตา

วิญญาณขันธ์พิจารณารูปขันธ์,เวทนาขันธ์,สัญญาขันธ์,สังขารขันธ์เป็นอนิจจัง,ทุกขัง,อนัตตาได้ แล้วอะไรพิจารณาวิญญาณขันธ์ถ้าไม่ใช่จิต

ดับสังขาร ก็จะเป็นสภาวะนิโรธ ฌาน1-8 เป็นเจตสิก เป็นสังขารตัวที่ประกอบกับจิต สติปัฐฐาน ในปรมัตถธรรม จึงต้องเห็นการดำเนินไปของฌาน 1-8 อันเป็นการดำเนินไปของเจตสิก จึงจะรู้ชัดในเจตสิก เมื่อรู้ชัดในเจตส

คือพูดถึงประเด็นเรื่องวิปัสสนาหรือการเจริญสติ​(สติปัฏฐาน)​ให้เห็นไตรลักษณ์​ของสภาวะ​ธรรม​ที่เป็นปรมัตถ์​ซึ่งๆหน้าเนี่ยสงสัยว่าสติความระลึกได้กับสัมปชัญญะ​ความรู้​ตัว​ทั่วพร้อม​เนี่ยจริงๆแล้วมันต่างกัน

ไม่รู้ ไม่เข้าใจ อะไรคือ ผัสสะ เจตนา 9ล9 อ่านตำราไปก็งงเต๊ก ยิ่งอ่านยิ่งงงเป็นหางว่าว ด้วยไม่รู้ ไม่กระจ่างในเหตุตั้งแต่ต้น เรื่มจาก ทำไมต้องมี ตัวรู้ ตัวถูกรู้ ให้กับขณะแห่งสติปัฐฐาน

อารมณ์ที่ไม่มีรูปร่าง แต่รู้สึกได้ เรียกอารมณ์ปรมัตถ์ เป็นอารมณ์ละเอียด จิตละเอียด รูปนามละเอียด ตัวรู้ละเอียด เป็นรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน ที่เกิดดับในอากาส สติปัฐฐานด้วยอารมณ์ประเภทนี้ จะเห็

สติปัฏฐาน4 คือระลึกรู้ตามความเป็นจริงทั้ง4ฐาน ให้สัมพันธิ์กัน เห็นการเกิดดับ ของสติทั้ง4ฐานเป็นอนัตตา เป็นวิปัสสนาญาณ ไปกำหนดให้รู้เฉพาะฐานใดฐานหนึ่ง เช่นไปกำหนดให้รู้เฉพาะที่กายก็เกิดอัตตวานุปาทาน เจ

มรรค4 ผล4 อริยะบุคคล4คู่ มีความเป็นอยู่ต่างกันในแต่ละภพภูมิ ความต่างกันนี้รู้ได้ด้วย มโนวิญญาน จิตใจ ความรู้สึก ขีวิตตินทรีย์เป็นการบอกถึงความเป็นอยู่ในภพภูมินั้นๆ เมื่อชีวิตตินทรีย์เก่าดับ ชีวิติน

ความจริงมันไม่ใช่การปล่อยวาง การปล่อบวางนั้นเป็นผล มันเกิดภายหลังการมีเหตุ เหตุคือจิตวางเฉย เป็นอุเบกขา ต่ออารมณ์ ต่อผัสสะที่มากระทบ อันอารมณ์จาก รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน ทุกอย่างจึงมีที่มา

ทิฏฐิความเห็นว่าขาดสูญเช่นนั้นเป็นสังขาร อธิบายด้วยความเห็นว่าดังนี้ เมื่อพิจารณาถึงเหตุของ สังขาร คือ อวิชชา จึงได้รู้ถึงเหตุและผล เพราะว่า สังขาร ไม่ใช่ตัวตน ... ปุถุชนย่อมไม่ตามเห็นรูป โดยความเป็