สติคืออัตตา

เริ่มต้นผิด ธรรมดำเนินก็ผิด จะดูจิตสติปัฏฐาน แต่ไม่รู้ทำอย่างไรจะเห็นจิต จึงไม่รู้ว่าอะไรคือรูป อะไรคือนาม มีเจตนาเมื่อไร ตัวตนก็เกืดเมื่อนั้น Q:แล้วจะดูมันอย่างไร ???

อัตตาเกิดกับ รูป ก็คือการบังคับ(อัตตา)กายตนเองรูปขันธ์ไปทำกิจกรรม ที่ตามใจตน อัตตาเกิดกับ นาม ก็คือการบังคับ(อัตตา)นามขันธ์ วิญญาณ เวทนา สัญญา สังขาร ไปทำกิจกรรม ที่ตามใจตน

คือพูดถึงประเด็นเรื่องวิปัสสนาหรือการเจริญสติ​(สติปัฏฐาน)​ให้เห็นไตรลักษณ์​ของสภาวะ​ธรรม​ที่เป็นปรมัตถ์​ซึ่งๆหน้าเนี่ยสงสัยว่าสติความระลึกได้กับสัมปชัญญะ​ความรู้​ตัว​ทั่วพร้อม​เนี่ยจริงๆแล้วมันต่างกัน

สติปัฏฐาน4 คือระลึกรู้ตามความเป็นจริงทั้ง4ฐาน ให้สัมพันธิ์กัน เห็นการเกิดดับ ของสติทั้ง4ฐานเป็นอนัตตา เป็นวิปัสสนาญาณ ไปกำหนดให้รู้เฉพาะฐานใดฐานหนึ่ง เช่นไปกำหนดให้รู้เฉพาะที่กายก็เกิดอัตตวานุปาทาน เจ

1.สติที่เป็นโลกุตรสติ จะไม่มีตัวตน ให้ผลคนละอย่าง(จิตใจ) กับมิจฉาสติ ในอากาสจะหาความเป็นเราได้ยาก ดังนั้นเมื่อสติไปรู้ที่กาย(สมาธิ) จะเห็นว่าจิตที่ไปรู้กายนั้น เบา ว่าง โล่ง เป็นลักษณะของ อรูปฌานจิต

มีเหตุจึงวนเวียนในสังสารวัฏ ดั่งติดในเขาวงกต ดับเหตุ:จิตใจเห็นไตรลักษณ์ หลุดจากเขาวงกต จบ ธรรมมีแค่เนี๊ยเอง

การใช้ชีวิตประจำวันของคนเราย่อมต้องพบเจอกับความรู้สึกที่หมุนเวียนเปลี่ยนไปตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นความสุข ความทุกข์ หรือความรู้สึกเฉยๆ สิ่งเหล่านี้ในทางธรรมเรียกว่าความเสวยอารมณ์ ซึ่งเป็นเป้าหมายสำคัญของ

บทนำ: ความหมายของถิรสัญญาและปทัฏฐาน (เหตุใกล้) คำว่า ถิรสัญญา (Thira-saññā) แปลว่า ความกำหนดหมายที่มั่นคง หรือ ความจำ/ความสำคัญหมายที่ตั้งมั่น ในทางธรรมหมายถึงการตั้งมั่นแห่งสติและปัญญาใ

ดับสังขาร ก็จะเป็นสภาวะนิโรธ ฌาน1-8 เป็นเจตสิก เป็นสังขารตัวที่ประกอบกับจิต สติปัฐฐาน ในปรมัตถธรรม จึงต้องเห็นการดำเนินไปของฌาน 1-8 อันเป็นการดำเนินไปของเจตสิก จึงจะรู้ชัดในเจตสิก เมื่อรู้ชัดในเจตส