ตะวันดับ ดับตะวัน ....................................................... โดย ตระกองขวัญ

0 แสงสูรย์ค่อยพรายพร่างลงกลางที่ คล้ายรอรับราศีและทีท่า เพื่อจะเหลื่อมเหลี่ยมประกายต่อสายตา ก่อนสบสืบเสน่หาจากตาชาย 0 เห็นงามคุกคามฝ่า .. แววตาสบ ย่อมบรรจบลุกลามเป็นความหมาย ถวิลแต่คุณค่าอันพร่าพราย ท

เมื่ออาทิตย์ ลาลับ สลับฟ้า แสงจันทรา สาดส่อง ละอองฉาย ดาวสกาว วาววับ ระยับพราย เปล่งประกาย ฉายฉาบ ทาบนภา เมฆสีขาว ชวนมอง ละอองหยาด แสงจันทร์สาด หยาดย้อย ร้อยเวหา ดาวเคียงเดือน เตื่อนช้ำ ย้ำจันทรา แล้

0 อุษากาลทาบถิ่น .. ยามสิ้นฝน เวียนรอบดับมืดหม่นให้ป่นหาย บทเพ-ลาลมล่อง .. วันผ่องพราย เริ่มพร้อมปลายปีกวิหคที่โบกบิน 0 ทานตะวันช้อยช่อ .. ขึ้นรอแดด ที่จะแวดล้อมสู่ .. ไม่รู้สิ้น หอมเกสรเพรียกผชุมปีกภ

ธารดาราดารดาษพาดขอบฟ้า ท้องนภาราตรีกระพริบแสง ยิบระยับวาววับดังจำแลง ฟ้าคงแปลงแสงส่องดารกา ดาวระยิบยิบย้อยพลอยจะร่วง ส่องแสงช่วงดาวดวงถวิลหา เหมือนหยาดเพชรพลอยพวงดวงชีวา ประดับหล้าส่งฟ้าพโยมบน สุกสว

โอ้ดวงเดือนและดวงดาว คงถึงคราวต้องจากจร ช่วยเอ่ยประทานพร ถึงคราจรจงได้ดี เป้นสุขทุกราตรี สิ่งบ่ดีอย่ามีมา...(บทที่13 นางเอกจะไปทำงานต่างเมืองครับ...) รุ่งรางระเรื่อแสงแห่งตะวัน เสียงนกจุ๊บจิบกัน

@ ดุจดาวประดับหล้า นคราประภางาม                             

ตะวันละลาลับ จะสลับ ณ เวหา พริ้วคลายพระพายพา สุขะเพลินมโนรมย์ พาราสว่างแสง จะแสดงประกายสม แสงส่องสว่างชม ก็ระยับตระการตา ดุจดาวประดับดิน อุระรินเสน่หา เคียงข้างสุกัลยา ระยะชิดสนิททรวง ยามรัตติกาลชิ

สุสานสรวง ร่วงโรย ดั่งโลกฝัน เงาจันทร์ส่อง ซึ้งซับ กับพฤกษา ดอกไม้โปรย กลบหลับ วิญญาณลา เสียงลมพา โหยหวน ครวญนิรันดร์ ใต้ป้ายหิน ผุพัง ดั่งอาณา ซากอุรา จ่อมจม ทิ้งฝอยฝัน ดินซ่อนร่าง รุ่ยลับ ดับตะวัน

📝 คอลัมล์: “มาดามรถถัง” หญิงแกร่งเคียงข้างชายแดน ในห้วงเวลาที่ผืนแผ่นดินไทยต้องเผชิญแรงกดดันจากเสียงปืนและเงาควันปะทะที่ชายแดนไทย–กัมพูชา มีอีกหนึ่งภาพสะท้อนที่งดงาม และเปี่ยมด้