น้าชวนมาทำงานแต่กลับไม่ไว้ใจเรา

ตอนนั้นผมพึ่งออกจากงานออกเองนะทนสังคมที่นั้นไม่ไหว...พอออกจากงานผมก็เลยว่าจะพักผ่อนสักพักนึงก็ปาไป14วัน...ตอนขากลับน้าที่ไม่ได้เจอมา10กว่าปีมาพอดีบ้านเขาอยู่พัทยาผมเลยขอติดรถไปลงพัทยาแล้วจะต่อรถไปสมุทรปราการอีกทีเพื่อประหยัดค่ารถ...ทีนี้น้าแกเลยชวนมาทำงานด้วยแกเปิดร้านอาหารอินเดีย...แล้วมีทัวอินเดียด้วยแกก็บอกอยู่นี่เดียวฝึกภาษอังกฤษแล้วก็หัดขับรถไปด้วยเดียวอนาคตจะให้ไปเป็นไกด์ของทัวแก...แกบอกโดนโกงมาเยอะพวกพาทัวไปลงนอกจากรายการแล้วเก็บเงินเอง...ส่วนตัวผมอ่ะเลาะแหละคือไม่ค่อยเอาการเอางานเท่าไหร่...ฟังแกแล้วรู้สึกมีความหวังนะผมก็เลยตกลงด้วยค่าจ้างหนึ่งหมื่นบาทต่อเดือน เข้า12.00เลิก00.00. ไม่มีวันหยุด หน้าที่ผมคือเซิฟแล้วก็แล้วแต่เขาจะใช้อย่างไปรับลูกน้าขับมอไซไปส่งนุ้นนี้คือแล้วแต่เขาจะใช้อ่ะไร...ประเด็นหลักคือพี่สาวของน้าที่ชวนมาทำงานก็คือน้าอีกคน คนนี้แกไม่ชอบหน้าผมแกมาแรกๆก็โอเค กับข้าวน้าเขา ให้ทำกินได้มันจะมีไก่ไข่แล้วก็อาหารอินเดีย...ผมคิดว่าเก็บเงินได้เลยนะกับข้าวทำกินไม่ต้องซื้อส่วนเงินถ้าไม่กินอย่างอื่นก็เหมือนได้ฟรีๆเลย...แล้ววันๆก็ไม่ค่อยมีลูกค้าส่วนบ้านกิยู่บ้านน้า...ถือว่าสบายมากได้ฝึกภาษาด้วย...แต่มันไม่สบายอย่างที่คิดพี่สาวน้าแกจะจิกกัดว่าเหน็บแนมผมตลอดจะกับคนล้างจานผู้หญิงอีกคน...ตอนผมทำกับข้าวมากินทำผัดกระเพราไก่ก็ไม่ได้ทำเยอะทำแค่พอกิน(มีความเกรงใจ)ทำกินแค่สองมื้อตอนเที่ยงมาทำงานกับตอนเลิกงาน...เวลาผมทำมากินก็ว่าเหน็บอีก(กินไม่รู้จักจบจักสิ้น)พูดกระทบ...บางครั้งก็มองด้วยสายตาแปลกๆเหมือนไม่อยากให้ทำกิน(คือไม่อยากให้ผมสบายอ่ะ)พอตอนหลังผมก็โอเคซื้อกินก็ได้ผมก็เริ่มเบิกเงินเยอะบ่อยทีละ500ก็ใช้วันละร้อยทีนี้นี้ตอนนี้แกไม่ให้เบิกละครับสั่งพ่อครัวคนอินเดียพี่สาวน้าแกจะกลับประมาณสองสามทุ่งเพราะแกมาแต่เช้าผมมาเที่ยงแกมาเตรียมเปิดร้านทำนุ้นนี้พอพี่สาวน้ากลับพ่อครัวมันก็ต้องเป็นคนรับออเดอร์คิดเงินแกไม่ให้เบิกแล้วผมจะใช้อะไรล่ะ...แล้วเงินไม่ได้ออกตรงนะครับสิ้นเดินไม่ได้เลยนะครับจะได้ตอนไหนไม่รู้ด้วยดิพวกพ่อครัวมันก็เบิกๆออกให้ครบเพราะรอเงินก้อน...อะได้ตอนไหนไม่รู้...ทีนี้ผมก็ต้องไปเบิกกับน้าที่ชวนมาทำงานผมก็เลยพูดให้แกฟังว่า...กับข้าวทีบอกให้ทำกินเขาไม่ให้ทำกินเงินก็ไม่ให้เบิกแถวด่าผมดูถูก...เป็นไงละครับเขาก็ต้องเชื่อพี่สาวมากกว่าผมแกบอกผมไม่ค่อยช่วยงานแล้วไม่เก็บผมก็เถียง...ไม่ช่วยงานอะไรผมยืนรอกับข้าวหน้าประตูเลยนะแต่พี่สาวน้าแกก็เดินไปเอาจากในครัวมาเซิฟเองเลย...ขนาดนั้นอ่ะผมนี้ไปไม่เป็นเลยอ่ะแล้วเรื่องเงินผมก็เบิกน้าว่าเบิก...ไปเท่านี้เหลือเท่านี้แกทำหน้าไม่เชื่อคับ...เพราะบางทีเบิกที่ร้าน...หรือมาเบิกที่น้า...ผมก็เลยบอกไม่เอาเกินหรอกงั้นไปเช็คเอง...หลังจากได้พูดให้น้าฟัง...ผมก็รู้เลยครับยังไงผมก็เป็นตัวร้ายในสายตาพวกเขาแกเชื่อพี่สาวอยู่แล้ว...ที่ผมยังอยู่เพราะ1สงสารน้าครับแกเครียดหนี้สินแกเยอะผมก็คอยรับฟังแกบ่อยมากที่แกจะมาระบายผมก็รับฟังอย่างตั้งใจ...ถึงตอนนี้ผมรู้แล้วว่าน้าแม้งไม่ฟังเหตุผลหรืออะไร...ผมอยากไปแล้วครับทุกคนช่วยบอกผมหน่อยว่าผมควรอยู่หรือไป...อาจไม่ได้ลงลึกรายละเอียดมากแต่โดยรวมประมาณนี...ตอนนี้ผมก็รอเงินเดือนนี้ก็จะกลับบ้านละพยายามบีบขนาดนี้ไครจะทน...