วันนี้มีเรื่องที่อึดอัดใจมากๆเลยค่ะ ตัดสินใจแบบเด็ดขาดไม่ได้ซักที และไม่รู้ว่าถ้าทำแบบนั้นมันผิดมากรึป่าว...
ขอเกริ่นก่อนนะคะ พื้นเพเป็นคนต่างจังหวัด สมัยเด็กๆที่บ้านฐานะดีมาก พ่อแม่เลี้ยงเราเป็นคุณหนูเลย แต่พออายุได้11ขวบ ที่บ้านประสบปัญหา เลยต้องส่งเราไปอยู่ กทม.กับน้าสาว และเรียนหนังสือที่กทม.ตั้งแต่นั้นมา จะมีกลับมาหาพ่อแม่บ้างก็แค่ช่วงปิดเทอม แต่ระหว่างที่เรียนพ่อแม่ก็เสียค่าอยู่ค่ากินให้ตลอดตามกำลังที่มี น้อยครั้งที่ต้องรบกวนน้า เพราะโรงเรียนไม่ได้แพงอะไร
ตลอดเวลาที่อยู่กับน้า(น้าสาวโสดค่ะไม่มีครอบครัว) รู้สึกไม่มีความสุขเลย เพราะเราถูกเลี้ยงมาแบบทะนุนถนอม แต่มาอยู่ที่นั่น ต้องทำงานบ้านให้น้าทุกอย่าง แม้กระทั่งกางเกงในของน้าเราก็ต้องซักให้ บังคับให้ทำกับข้าว พอเราทำไม่ได้ก็ด่า .. ชุดนักเรียนเรามีแค่3ชุด ก็ให้เราใส่ซ้ำ เราจะซักก็ไม่ให้ เพราะอนุญาตให้ซักแค่อาทิตละ1ครั้ง ผ้าก็ให้เรารีดทีเดียวอาทิตละครั้งเพราะเปลืองไฟ เราก้ต้องใส่เสื้อผ้าเหม็นๆยับๆทุกวันพฤและศุกร์ หรือกับข้าวที่น้าซื้อมาก้ต้องกินตามใจแก จะเรื่องมากอะไรไม่ได้ และอีกอย่างน้าเราเป็นคนค่อนข้างเจ้าอารมณ์ เครียดจากทำงานก็มาลงที่เราบ่อยมาก ชอบข่มเหงเราด้วยการตีและทุบเราเกือบทุกวัน จนเราเปงคนขี้ผวาไปเลย เราทุกข์ทรมานมากๆ และต้องทนสภาพแบบนั้นมาหลายปี
พอเวลาผ่านไป เราเข้ามหาลัย น้าก็ลดความเจ้าอารมณ์ลงบ้าง จนเราพอที่จะให้อภัยเรื่องร้ายๆที่ผ่านมาได้ อยู่กันได้แบบสบายใจขึ้น แต่เราก้ไม่มีความสุขอะไรเลย (ส่วนพ่อแม่เราก็ส่งเสียอะไรให้เราทุกอย่างเหมือนเดิม ไม่เคยกวนน้า เพราะตอนนี้ฐานะที่บ้านดีขึ้นแล้ว) แต่เนื่องจากการเรียนของเราต้องอ่านหนังสือหนักมาก แต่น้าเป็นคนเอาแต่ใจค่ะ แกอยากทำไรใครก็ห้ามขัด แกติดละครมากและชอบเปิดทีวีเสียงดัง ทำให้เราไม่มีสมาธิอ่านสือ เพราะบ้านไม่มีห้องเป้นสัดส่วน เราเลยขอพ่อแม่ขอมาอยู่ห้องเช่าคนเดียว
เราอยู่ห้องเช่าคนเดียวจนเรียนจบ ทำงาน จนถึงปัจจุบันเรากำลังจะกลับไปทำงานที่ต่างจังหวัด จะได้ใกล้ชิดและดูแลพ่อแม่ เพราะคือสิ่งที่เรามีความสุขมากที่สุด และในใจลึกๆเราไม่อยากกลับไปดูแลหรือใช้ชีวิตอยู่กับน้าอีกเลยค่ะ(เช่น ถ้าแกป่วยเราก็จะช่วยเรื่องเงิน แต่ให้ต้องทิ้งพ่อแม่ แล้วไปอยู่ดูแลแก เราไม่อยากไปเลย) แม้ตอนนี้แกจะดีกับเรามากและทำพินัยกรรมยกทรัพย์สินให้เราก็ตาม
เราเลยหนักใจว่า การที่เราคิดว่าไม่อยากจะอยู่กับน้าอีกแล้ว ปั้นปลายชีวิตอยากอยู่กับพ่อแม่เท่านั้น เราอกตัญญูกับน้าไปรึป่าวคะ เคยชวนน้ามาอยู่กับแม่ แต่แกไม่มาเด็ดขาด เพราะแกไม่ชอบพ่อค่ะ เลยไม่รุ้จะทำไงดี...
ถ้าตัดสินทำแบบนี้ จะถือว่าอกตัญญูมากรึป่าวคะ?
ขอเกริ่นก่อนนะคะ พื้นเพเป็นคนต่างจังหวัด สมัยเด็กๆที่บ้านฐานะดีมาก พ่อแม่เลี้ยงเราเป็นคุณหนูเลย แต่พออายุได้11ขวบ ที่บ้านประสบปัญหา เลยต้องส่งเราไปอยู่ กทม.กับน้าสาว และเรียนหนังสือที่กทม.ตั้งแต่นั้นมา จะมีกลับมาหาพ่อแม่บ้างก็แค่ช่วงปิดเทอม แต่ระหว่างที่เรียนพ่อแม่ก็เสียค่าอยู่ค่ากินให้ตลอดตามกำลังที่มี น้อยครั้งที่ต้องรบกวนน้า เพราะโรงเรียนไม่ได้แพงอะไร
ตลอดเวลาที่อยู่กับน้า(น้าสาวโสดค่ะไม่มีครอบครัว) รู้สึกไม่มีความสุขเลย เพราะเราถูกเลี้ยงมาแบบทะนุนถนอม แต่มาอยู่ที่นั่น ต้องทำงานบ้านให้น้าทุกอย่าง แม้กระทั่งกางเกงในของน้าเราก็ต้องซักให้ บังคับให้ทำกับข้าว พอเราทำไม่ได้ก็ด่า .. ชุดนักเรียนเรามีแค่3ชุด ก็ให้เราใส่ซ้ำ เราจะซักก็ไม่ให้ เพราะอนุญาตให้ซักแค่อาทิตละ1ครั้ง ผ้าก็ให้เรารีดทีเดียวอาทิตละครั้งเพราะเปลืองไฟ เราก้ต้องใส่เสื้อผ้าเหม็นๆยับๆทุกวันพฤและศุกร์ หรือกับข้าวที่น้าซื้อมาก้ต้องกินตามใจแก จะเรื่องมากอะไรไม่ได้ และอีกอย่างน้าเราเป็นคนค่อนข้างเจ้าอารมณ์ เครียดจากทำงานก็มาลงที่เราบ่อยมาก ชอบข่มเหงเราด้วยการตีและทุบเราเกือบทุกวัน จนเราเปงคนขี้ผวาไปเลย เราทุกข์ทรมานมากๆ และต้องทนสภาพแบบนั้นมาหลายปี
พอเวลาผ่านไป เราเข้ามหาลัย น้าก็ลดความเจ้าอารมณ์ลงบ้าง จนเราพอที่จะให้อภัยเรื่องร้ายๆที่ผ่านมาได้ อยู่กันได้แบบสบายใจขึ้น แต่เราก้ไม่มีความสุขอะไรเลย (ส่วนพ่อแม่เราก็ส่งเสียอะไรให้เราทุกอย่างเหมือนเดิม ไม่เคยกวนน้า เพราะตอนนี้ฐานะที่บ้านดีขึ้นแล้ว) แต่เนื่องจากการเรียนของเราต้องอ่านหนังสือหนักมาก แต่น้าเป็นคนเอาแต่ใจค่ะ แกอยากทำไรใครก็ห้ามขัด แกติดละครมากและชอบเปิดทีวีเสียงดัง ทำให้เราไม่มีสมาธิอ่านสือ เพราะบ้านไม่มีห้องเป้นสัดส่วน เราเลยขอพ่อแม่ขอมาอยู่ห้องเช่าคนเดียว
เราอยู่ห้องเช่าคนเดียวจนเรียนจบ ทำงาน จนถึงปัจจุบันเรากำลังจะกลับไปทำงานที่ต่างจังหวัด จะได้ใกล้ชิดและดูแลพ่อแม่ เพราะคือสิ่งที่เรามีความสุขมากที่สุด และในใจลึกๆเราไม่อยากกลับไปดูแลหรือใช้ชีวิตอยู่กับน้าอีกเลยค่ะ(เช่น ถ้าแกป่วยเราก็จะช่วยเรื่องเงิน แต่ให้ต้องทิ้งพ่อแม่ แล้วไปอยู่ดูแลแก เราไม่อยากไปเลย) แม้ตอนนี้แกจะดีกับเรามากและทำพินัยกรรมยกทรัพย์สินให้เราก็ตาม
เราเลยหนักใจว่า การที่เราคิดว่าไม่อยากจะอยู่กับน้าอีกแล้ว ปั้นปลายชีวิตอยากอยู่กับพ่อแม่เท่านั้น เราอกตัญญูกับน้าไปรึป่าวคะ เคยชวนน้ามาอยู่กับแม่ แต่แกไม่มาเด็ดขาด เพราะแกไม่ชอบพ่อค่ะ เลยไม่รุ้จะทำไงดี...