อาการแบบนี้เสี่ยงเป็นซึมเศร้ามากแค่ไหนคะ

เราชอบร้องไห้เวลาอยู่คนเดียว ตั้งแต่เริ่มขึ้นปี2 เทอม1 ค่ะ รู้สึกเหงา หดหู่บางครั้ง เราเริ่มคิดว่ามีอาการซึมเศร้าหรือปล่าว แต่โดยรวมแล้วสถานการณ์มันไม่ได้แย่ จนอยากศึกษาเรื่องโรคนี้อย่างจริงจังค่ะ แต่พอเราเริ่มขึ้นปี3 มาจนตอนนี้ปิดเทอมแรกแล้ว เรารู้สึกว่าเรามีอาการแบบนี้บ่อยมากขึ้น ร้องไห้คนเดียวจากเดือนครั้ง เป็นเดือนละสามสี่ครั้ง อาการก่อนร้องไห้ก็จะรู้สึกหดหู่ ใจหาย ไม่มีความสุขเลยค่ะ เราเครียดแต่เราปรึกษาใครไม่ได้ รู้สึกกลายเป็นคนเซนซิทีฟมากขึ้น กับคำพูดของคนรอบข้าง ทั้งๆที่เมื่อก่อนเราเฉยๆ เพราะเรารู้แหละว่าคนพูดแค่เเซวเล่น แต่ตอนนี้เราจะเก็บมาคิด จนเราร้องไห้ออกมาหนักมากๆ แต่บางครั้งที่เราร้องเราก็ร้องแบบไม่มีเหตุผล มันรู้สึกไม่มีความสุข ล่าสุดคือสามวันที่ผ่านมาเรากลับบ้าน เรารู้สึกแย่มากขึ้นมากๆ เราไม่ความสุขเลย ทั้งๆที่เรากลับบ้านมาอยู่กับคนที่บ้าน คิดว่าคนเยอะๆจะช่วยให้เราหายเศร้าได้ แต่มันไม่ได้ช่วยเลย เราอยากกลับหอไปอยู่คนเดียวมากๆ ช่วงกลางวันเรารู้สึกว่าเรายังพอทนไหว แต่พอสัก 2 ทุ่ม เราจะเริ่มใจหาย โหวงๆในใจ มันหดหู่จนเราร้องไห้ทุกวัน เราต้องแอบไปร้องไห้คนเดียวเพราะไม่อยากให้คนที่บ้านรู้ ร้องเป็นชั่วโมงๆ กว่าจะรู้สึกดีขึ้น เราพยายามคิดถึงเรื่องที่มีความสุข แต่เหมือนมันจะไม่มีเรื่องไหนที่เอาชนะความเศร้าในใจเราได้เลยค่ะ เราไปจองคิวพบจิตแพทย์ที่โรงพยาบาลของมหาวิทยาลัยมาแล้วค่ะ แต่กว่าจะได้คิวคือสิ้นเดือนหน้าเลย ตอนนี้เราเลยไม่รู้ว่าควรจะยังไงต่อดี มันรู้สึกว่าไม่ไหวเลยค่ะ ทุกอย่างคือแย่ไปหมด เราไม่กล้าบอกคนที่บ้านค่ะ กลัวเค้าไม่เข้าใจเรา บ้านเรามีแต่คนแก่เลยกลัวว่าเค้าจะมองว่าเราเป็นบ้าไหม 

ปล.เราอยู่หอพักคนเดียวค่ะ ช่วงที่อยู่หอเวลาเครียดเราไม่ได้ปรึกษาใคร เราเครียดทั้งเรื่องเรียนเเละเรื่องเพื่อนในบางครั้งค่ะ เราคิดว่ามันเป็นความเครียดที่สะสมมาเรื่อยๆจนเราเป็นแบบนี้รึเปล่าคะ