ตอนนี้เป็นนักศึกษาอยู่ค่ะ รู้สึกว่าตัวเองเริ่มมีปัญหา อาจจะไม่ได้ใหญ่หลวงอะไร เป็นปัญหาทางด้านจิตใจน่ะค่ะ
ทุกวันนี้เราก็ไม่เข้าใจว่าเราเป็นอะไร แต่เรารู้สึกหดหู่ เศร้า อึดอัด เหมือนเก็บอะไรไว้ในใจตลอดเวลา เราไม่มีคนระบาย กับญาติๆพ่อแม่พี่น้อง เราเคยคุยกับพวกเขา แต่พอเล่าไป เขาก็มองว่าเรื่องเล็กมาก ไร้สาระ เลยไม่อยากพูดอีก คุยกับเพื่อน ก็ช่วยได้แปปเดียว ทุกคนสนใจแต่ปัญหาของตัวเอง

ทุกวันนี้เรารู้สึกว่าสภาพจิตใจเราย่ำแย่มาก เราไม่ได้มีปัญหาอะไรกับใคร ไม่ได้มีปัญหาการเงินหรือการเรียนอะไรทั้งนั้น เราไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรด้วยซ้ำ บางทีมันอาจจะเป็นแค่ปัญหาทั่วไปของเด็กวัยนี้ แต่เราร้องไห้ทุกวัน เรากลัวจะเป็นหนักมากไปกว่านี้ จริงๆแล้วทุกคนก็มีช่วงเครียดจิตตกใช่มั้ยคะ? แต่เรารู้ตัวเองว่ามันเริ่มไม่ปกติ เราไม่ร่าเริงเหมือนแต่ก่อน ชอบคิดแต่ด้านลบ มองทุกอย่างในแง่ร้าย เอะอะก็ร้องไห้ทั้งๆที่มันไม่มีปัญหาอะไรเลย

มีใครมีจิตวิทยาในการพูดบ้างมั้ยคะ ถ้าจะให้ไปหาจิตแพทย์เราก็ไม่มีค่าใช้จ่ายขนาดนั้นค่ะ แต่ถ้าไม่มีที่พึ่งจริงๆก็คงจะไปค่ะ

ปล. มันดูเหมือนแย่มาก แต่ถ้าได้รู้ปัญหาของเรา คนอื่นจะมองว่ามันเล็กมากค่ะ เราถึงไม่อยากพูดถึงให้คนรอบข้างฟัง มันดูไร้สาระค่ะ กลายเป็นเด็กจิตอ่อน อ่อนแอ ไปซะเปล่าๆ

ขอบคุณค่ะ