ท้อ สับสนกับตัวเอง

ตอนนี้เรารู้สึกท้อมาก หมดกำลังใจในการใช้ชีวิต ไม่อยากทำอะไร อยากนอนต่อไปเรื่อยๆ นอนก็ไม่ค่อยเป็นเวลา ตื่นก็ไม่เป็นเวลา เรารู้สึกว่าเรานอนมากเกินไปจากเมื่อก่อน เราพึ่งผ่านเรื่องที่มีผลกระทบต่อจิตใจเรามากที่สุดมาค่ะ ตอนเเรกเราคิดว่าเราทำใจเเละผ่านมันไปได้เเล้ว เเต่พอยิ่งนานๆเข้า เรากลับรู้สึกเเย่กว่าเดิม บางครั้งก็คิดว่าคนเราจะเกิดมาทำไมถ้าสุดท้ายก็ต้องตายอยู่ดี จะเกิดมาเจอผู้คนมากมายทำไมถ้าสุดท้ายก็ต้องจาก จากกันก็ต้องเจ็บปวดทรมาณใจอีก ทำไมไม่เกิดมาอยู่คนเดียว  เป็นคำถามที่วนเวียนอยู่ในหัวซ้ำเเล้วซ้ำเล่า เรากลายเป็นคนกลัวการสูญเสียไปเลย กลัวว่าวันนึงเราจะต้องสูญเสียคนๆนึงไปจากชีวิต เราเบื่อมาก เบื่อทุกอย่าง เบื่อทุกคนรอบข้าง หงุดหงิด โมโหง่ายมาก เเบบถ้าอยู่เฉยๆนิ่งๆของเราเเล้วมีคนมาถามอะไร หรือคุยอะไรด้วยนิดหน่อยก็จะเริ่มอารมณ์เสียเเล้ว ต้องบอกก่อนว่าเราเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูงมาก ชีวิตปกติของเราคือการอยู่ในห้องเงียบๆคนเดียวเล่นกับหมาบ้างไรบ้าง ถ้าเป็นชีวิตเมื่อก่อนการที่อยู่คนเดียวมันทำให้เรามีความสุขมากๆ เเต่ตอนนี้พอเราอยู่คนเดียวเรากลับเครียด คิดมาก รู้สึกสับสนกับชีวิตมาก 🍃