ก่อนอื่นขออธิบายเกี่ยวกับตัวเองก่อนครับ
ปัจจุบันผมอายุ26ปี ทำงานตั้งแต่อายุ23จนถึงตอนนี้ทำงานได้มา3ปีละครับ ได้ทำงานในตำแหน่งเฉพาะทาง ในบริษัทต่างชาติ เงินเดือนเริ่มต้นรวมทุกอย่างอยู่ที่50kครับ สำหรับเด็กจบใหม่แน่นอนถือว่าสูงมากๆในยุคนี้ (งานที่ทำก็หนักพอสมควรครับ แต่คงไม่ลงลึกมาก) แต่เดิมทีผมไม่ได้เป็นคนที่มาจากครอบครัวมีฐานะแต่อย่างใดครับ ฐานะอยู่ปานกลางกึ่งไปทางยากจน ช่วงที่เรียนมหาลัยที่บ้านก็พยายามส่งเงินให้ผมใช้ทั้งที่พวกท่านก็ลำบากสุดๆครับ ส่วนผมก็ใช้กินอย่างเดียว ไม่ค่อยได้เที่ยวหรือมีของดีๆใช้ หอพักที่เคยอยู่คือหอพักในเมืองกรุงเทพพื้นไม้ มีพัดลมเพดาน ไม่มีแอร์ นอนก็ลำบาก จำได้มีข่วงที่คลื่นความร้อนเข้าประเทศไทย จำได้ว่ามันร้อนมากๆ แต่ก็ยอมทนอยู่ไปจนกระทั้งได้ทำงานครับ (คิดไว้เลยว่าจะนอนเปิดแอร์ให้เย็นฉ่ำทุกคืนเลย) ตั้งแต่เริ่มทำงานก็ใช้หนี้ให้ที่บ้านจนหมด ภายในปีแรกที่ทำงานเลย ที่บ้านบอกว่าไม่จำเป็นต้องส่งเงินให้แล้ว เพราะผมเป็นลูกคนสุดท้ายเป็นลูกหลงด้วย พวกท่านบอกว่าอยู่ได้ด้วยตัวเอง แต่ขอให้ผมตั้งใจเก็บเงินเอาไว้ แต่บอกว่าให้ระวังไว้เพราะทำงานเอกชนหรืองานที่ทำอยู่มันไม่ได้มั่นคงเสมอไป นั้นคือสิ่งที่พวกท่านสอนมาครับ ตั้งแต่ทำงานมาผมอยู่ออกห่างนอกตัวกรุงเทพ ไม่ได้ติดเหล้าติดบุหรี่ติดหญิงอะไรครับ คือเก็บเงินได้กินครึ่งนึงของเงินเดือนแหละ [ถ้าไม่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย] ตัวเองก็ไม่มีหนี้ ไม่มีแผนซื้อบ้านหรือซื้อรถครับ ไม่มีแฟนด้วย ฮา แต่เวลาใช้เงินแต่ละที่ตัวเองจะใช้เงินแบบไม่ได้คิดอะไรเลยครับ เช่นเติมเกมครั้งละครึ่งหมื่น ไปคอนเสิร์ตแต่ละครั้งต่อตั๋วระดับVIPเพื่อประสบการณ์ที่ดีที่สุด อาหารมื้อละ 300-500 จ่ายได้ชิวๆไม่ได้รู้สึกว่าแพงอะไร หรือสิ่งของราคาหลักพันคนทั่วไปบอกว่ารู้สึกแพง แต่ตัวเองกลับไม่รู้สึกเลย เจ้านายที่เงินเดือนหลักแสน แต่เจ้านายก็ยังมีความรู้สึกเสียดาย บอกว่าแพงไม่คุ้มทั้งที่มันของราคาหลักพันจะรู้สึกเสียดายอะไร เวลาทำบัญชีรายรับรายจ่ายถ้านับที่ค่าใช้จ่ายที่จำเป็นจริงๆคือ15kแต่ในความเป็นจริงคือใช้เงินราวๆ 3หมื่นอัพ ติดต่อหลายเดือน บางเดือนก็6-7หมื่นหลายเดือนก็มีครับ ถึงไม่ได้ใช้เกินตัว ไม่ได้ใช้จนเงินเก็บหมดก็จริง แต่เงินเก็บแทบไม่ขึ้นเลยครับ คงที่อยู่จำนวนเดิมตลอด ซึ่งจำนวนเงินที่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยคือเยอะมากครับๆ เลยรู้สึกอยากจะเปลี่ยนความคิด อยากให้คนอื่นที่มีประสบการณ์เยอะกว่ามาบอกหรือสมน้ำหน้าก็ได้ว่าจากเรื่องนี้ทำให้ผมพลาดโอกาสอะไรบ้าง (ผมได้โอกาสลงทุนสินทรัพย์ที่เป็นเทรนด์อยู่ตอนนี้ แต่พลาดที่ลงไว้น้อยมาก ถึงตอนนี้จะโตถึง70%ก็ตาม) อยากให้ตัวเองรู้สึกถึงคุณค่าของเงินมากกว่านี้ ถึงตัวเองจะไม่ได้รู้สึกเสียดายเงินที่หมดไปอย่างฟุ่มเฟือย แต่รู้เสียดายเวลามากครับๆ
ขอบคุณมากครับ
เพราะเงินเดือนเริ่มต้นจบให่มันสูงเกินรึเปล่า ทำให้ไม่รู้จักคุณค่าของเงินตั้งแต่เริ่มทำงาน
ปัจจุบันผมอายุ26ปี ทำงานตั้งแต่อายุ23จนถึงตอนนี้ทำงานได้มา3ปีละครับ ได้ทำงานในตำแหน่งเฉพาะทาง ในบริษัทต่างชาติ เงินเดือนเริ่มต้นรวมทุกอย่างอยู่ที่50kครับ สำหรับเด็กจบใหม่แน่นอนถือว่าสูงมากๆในยุคนี้ (งานที่ทำก็หนักพอสมควรครับ แต่คงไม่ลงลึกมาก) แต่เดิมทีผมไม่ได้เป็นคนที่มาจากครอบครัวมีฐานะแต่อย่างใดครับ ฐานะอยู่ปานกลางกึ่งไปทางยากจน ช่วงที่เรียนมหาลัยที่บ้านก็พยายามส่งเงินให้ผมใช้ทั้งที่พวกท่านก็ลำบากสุดๆครับ ส่วนผมก็ใช้กินอย่างเดียว ไม่ค่อยได้เที่ยวหรือมีของดีๆใช้ หอพักที่เคยอยู่คือหอพักในเมืองกรุงเทพพื้นไม้ มีพัดลมเพดาน ไม่มีแอร์ นอนก็ลำบาก จำได้มีข่วงที่คลื่นความร้อนเข้าประเทศไทย จำได้ว่ามันร้อนมากๆ แต่ก็ยอมทนอยู่ไปจนกระทั้งได้ทำงานครับ (คิดไว้เลยว่าจะนอนเปิดแอร์ให้เย็นฉ่ำทุกคืนเลย) ตั้งแต่เริ่มทำงานก็ใช้หนี้ให้ที่บ้านจนหมด ภายในปีแรกที่ทำงานเลย ที่บ้านบอกว่าไม่จำเป็นต้องส่งเงินให้แล้ว เพราะผมเป็นลูกคนสุดท้ายเป็นลูกหลงด้วย พวกท่านบอกว่าอยู่ได้ด้วยตัวเอง แต่ขอให้ผมตั้งใจเก็บเงินเอาไว้ แต่บอกว่าให้ระวังไว้เพราะทำงานเอกชนหรืองานที่ทำอยู่มันไม่ได้มั่นคงเสมอไป นั้นคือสิ่งที่พวกท่านสอนมาครับ ตั้งแต่ทำงานมาผมอยู่ออกห่างนอกตัวกรุงเทพ ไม่ได้ติดเหล้าติดบุหรี่ติดหญิงอะไรครับ คือเก็บเงินได้กินครึ่งนึงของเงินเดือนแหละ [ถ้าไม่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย] ตัวเองก็ไม่มีหนี้ ไม่มีแผนซื้อบ้านหรือซื้อรถครับ ไม่มีแฟนด้วย ฮา แต่เวลาใช้เงินแต่ละที่ตัวเองจะใช้เงินแบบไม่ได้คิดอะไรเลยครับ เช่นเติมเกมครั้งละครึ่งหมื่น ไปคอนเสิร์ตแต่ละครั้งต่อตั๋วระดับVIPเพื่อประสบการณ์ที่ดีที่สุด อาหารมื้อละ 300-500 จ่ายได้ชิวๆไม่ได้รู้สึกว่าแพงอะไร หรือสิ่งของราคาหลักพันคนทั่วไปบอกว่ารู้สึกแพง แต่ตัวเองกลับไม่รู้สึกเลย เจ้านายที่เงินเดือนหลักแสน แต่เจ้านายก็ยังมีความรู้สึกเสียดาย บอกว่าแพงไม่คุ้มทั้งที่มันของราคาหลักพันจะรู้สึกเสียดายอะไร เวลาทำบัญชีรายรับรายจ่ายถ้านับที่ค่าใช้จ่ายที่จำเป็นจริงๆคือ15kแต่ในความเป็นจริงคือใช้เงินราวๆ 3หมื่นอัพ ติดต่อหลายเดือน บางเดือนก็6-7หมื่นหลายเดือนก็มีครับ ถึงไม่ได้ใช้เกินตัว ไม่ได้ใช้จนเงินเก็บหมดก็จริง แต่เงินเก็บแทบไม่ขึ้นเลยครับ คงที่อยู่จำนวนเดิมตลอด ซึ่งจำนวนเงินที่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยคือเยอะมากครับๆ เลยรู้สึกอยากจะเปลี่ยนความคิด อยากให้คนอื่นที่มีประสบการณ์เยอะกว่ามาบอกหรือสมน้ำหน้าก็ได้ว่าจากเรื่องนี้ทำให้ผมพลาดโอกาสอะไรบ้าง (ผมได้โอกาสลงทุนสินทรัพย์ที่เป็นเทรนด์อยู่ตอนนี้ แต่พลาดที่ลงไว้น้อยมาก ถึงตอนนี้จะโตถึง70%ก็ตาม) อยากให้ตัวเองรู้สึกถึงคุณค่าของเงินมากกว่านี้ ถึงตัวเองจะไม่ได้รู้สึกเสียดายเงินที่หมดไปอย่างฟุ่มเฟือย แต่รู้เสียดายเวลามากครับๆ
ขอบคุณมากครับ