สวัสดีครับ ผมอายุ 24 ปีนะครับ
เรื่องมันเริ่มต้นจากช่วงที่ผมเรียนจบ กลับมาทำงานอยู่แถวบ้าน
เป็นช่วงที่ห่างเพื่อน ชีวิตไม่ได้มีสีสันเหมือนตอนเรียนมหาลัย
ไม่มีแฟน ไม่มีคนคุย ไม่มีใครทั้งนั้น
ผมก็ใช้ชีวิตตามปกติในแต่ละวัน ออกกำลังกายที่ประจำ นั่นคือการตีแบด
มองภาพนะครับว่า ในสนามแบดฯ ส่วนใหญ่ก็จะรู้จักสนิทสนมกันอยู่แล้ว
ผมก็ไม่ได้มองใครเลย ไม่ได้คิดจะชอบใครในนั้นเลย
จนงานเลี้ยงปีใหม่ของชมรมแบดฯ เกิดขึ้นวันที่ 16 มกราคม 2561
หลังจากที่งานเลี้ยงจบ ก็ชวนกันไปแดนซ์กันต่อที่ผับ
ใจผมคือไม่ได้อยากไปขนาดนั้น แต่!!!!
พี่คนนึง เค้าเข้ามากวนให้ไปให้ได้
ใช่ครับ... หลังจากวันนั้น เค้าก็เข้ามาอยู่ในความทรงจำของผม
เค้าเป็นผู้ชาย อายุประมาณ 45 ปี มีลูกมีเมีย
แต่ก็ไม่รู้ทำไม ใจผมถึงหวั่นไหวไปหลงชอบเค้าได้
ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันไม่ควร แต่ก็ค่อยๆ เทใจไปให้เค้าจนหมด
หลังจากนั้นไม่นาน ความสัมพันธ์ของเราก็ค่อยๆ พัฒนาขึ้น
จนในที่สุด ผมก็ยอมให้เค้าหมดทั้งตัวและหัวใจ
โดยที่ใจในครุ่นคิดถึงความผิดอยู่ตลอดเวลา
พอสักระยะหนึ่ง ผมได้มารู้ความจริงที่ไม่น่าให้อภัยว่า
ก่อนที่จะเข้ามาหาผม พี่คนนี้ได้มีอะไรลึกซึ้งกับคนในสนามแบด มาแล้ว 2 คน
ตอบตามตรงตอนนั้นรู้สึกโกรธมาก ตบหน้าเค้าไปตั้งหลายครั้ง
คิดว่าจะไม่คุยกันต่อไปอีกแล้ว
แต่เวลาผ่านไปซักระยะหนึ่ง ผมก็ยังคิดถึงเค้าตลอดเวลา
และเค้าก็พยายามติดต่อผมอยู่เรื่อยๆ จนผมยอมกลับไปคุยอีกครั้ง
อย่าเพิ่งด่าผมนะครับ555
เราคุยกัน คบกัน และผมก็งี่เง่า จะตั้งใจเลิกกับเค้าอยู่ตลอด
ทะเลาะกันนับครั้งไม่ถ้วน
ดีกัน ผมชวนทะเลาะ เราไม่คุยกัน เค้าง้อผมใหม่ เป็นอย่างนี้มาตลอด
จนตอนนี้ เกือบสองปีแล้วที่ผมยังไปไหนจากคนคนนี้ไม่ได้
มันมีความสุขในช่วงเวลาที่เราดีกัน
แต่ไม่มีความสุขเลยที่ทุกครั้งที่เราดีกัน ผมจะรู้สึกผิดทุกครั้ง
สิ่งที่ทำให้ผมไปไหนจากเค้าไม่ได้ คือ เค้าเป็นครั้งแรก คนแรกของผมที่รู้สึกแบบนี้
สำหรับผมมันเป็นความรัก ที่ถึงแม้มันจะผิดที่ผิดเวลา
แต่ผมก็เชื่อว่าเค้าก็รักผมจริงๆ เพียงแต่ เค้าไม่สามารถทิ้งครอบครัวเค้าได้
ถ้าไม่รักกันจริง ผมว่าคงอยู่แบบนี้ด้วยกันมานานขนาดนี้
วันนี้ เวลานี้ ที่ผมมาเขียนเล่าทุกคนในนี้
ผมอยากบอกว่า ผมสามารถเดินออกมาจากคนนี้ได้แล้วครับ
ไม่ทุกข์ใจ ไม่กังวล และไม่รู้สึกเสียดาย ที่ครั้งนึงผมได้รักคนคนนี้
ผมจะถือประสบการณ์นี้เป็นบทเรียนที่สอนให้ผมก้าวผ่านความทุกข์ในแสนสาหัสนั้นมาได้
และจะไม่มีทางกลับไปเป็นแบบนั้นอีกไม่ว่ากับใครก็ตาม
ขอบคุณที่อ่านมาถึงบรรทัดนี้นะครับ
ความรักทำให้คนตาบอด...
ประสบการณ์รักสามีคนอื่น
เรื่องมันเริ่มต้นจากช่วงที่ผมเรียนจบ กลับมาทำงานอยู่แถวบ้าน
เป็นช่วงที่ห่างเพื่อน ชีวิตไม่ได้มีสีสันเหมือนตอนเรียนมหาลัย
ไม่มีแฟน ไม่มีคนคุย ไม่มีใครทั้งนั้น
ผมก็ใช้ชีวิตตามปกติในแต่ละวัน ออกกำลังกายที่ประจำ นั่นคือการตีแบด
มองภาพนะครับว่า ในสนามแบดฯ ส่วนใหญ่ก็จะรู้จักสนิทสนมกันอยู่แล้ว
ผมก็ไม่ได้มองใครเลย ไม่ได้คิดจะชอบใครในนั้นเลย
จนงานเลี้ยงปีใหม่ของชมรมแบดฯ เกิดขึ้นวันที่ 16 มกราคม 2561
หลังจากที่งานเลี้ยงจบ ก็ชวนกันไปแดนซ์กันต่อที่ผับ
ใจผมคือไม่ได้อยากไปขนาดนั้น แต่!!!!
พี่คนนึง เค้าเข้ามากวนให้ไปให้ได้
ใช่ครับ... หลังจากวันนั้น เค้าก็เข้ามาอยู่ในความทรงจำของผม
เค้าเป็นผู้ชาย อายุประมาณ 45 ปี มีลูกมีเมีย
แต่ก็ไม่รู้ทำไม ใจผมถึงหวั่นไหวไปหลงชอบเค้าได้
ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันไม่ควร แต่ก็ค่อยๆ เทใจไปให้เค้าจนหมด
หลังจากนั้นไม่นาน ความสัมพันธ์ของเราก็ค่อยๆ พัฒนาขึ้น
จนในที่สุด ผมก็ยอมให้เค้าหมดทั้งตัวและหัวใจ
โดยที่ใจในครุ่นคิดถึงความผิดอยู่ตลอดเวลา
พอสักระยะหนึ่ง ผมได้มารู้ความจริงที่ไม่น่าให้อภัยว่า
ก่อนที่จะเข้ามาหาผม พี่คนนี้ได้มีอะไรลึกซึ้งกับคนในสนามแบด มาแล้ว 2 คน
ตอบตามตรงตอนนั้นรู้สึกโกรธมาก ตบหน้าเค้าไปตั้งหลายครั้ง
คิดว่าจะไม่คุยกันต่อไปอีกแล้ว
แต่เวลาผ่านไปซักระยะหนึ่ง ผมก็ยังคิดถึงเค้าตลอดเวลา
และเค้าก็พยายามติดต่อผมอยู่เรื่อยๆ จนผมยอมกลับไปคุยอีกครั้ง
อย่าเพิ่งด่าผมนะครับ555
เราคุยกัน คบกัน และผมก็งี่เง่า จะตั้งใจเลิกกับเค้าอยู่ตลอด
ทะเลาะกันนับครั้งไม่ถ้วน
ดีกัน ผมชวนทะเลาะ เราไม่คุยกัน เค้าง้อผมใหม่ เป็นอย่างนี้มาตลอด
จนตอนนี้ เกือบสองปีแล้วที่ผมยังไปไหนจากคนคนนี้ไม่ได้
มันมีความสุขในช่วงเวลาที่เราดีกัน
แต่ไม่มีความสุขเลยที่ทุกครั้งที่เราดีกัน ผมจะรู้สึกผิดทุกครั้ง
สิ่งที่ทำให้ผมไปไหนจากเค้าไม่ได้ คือ เค้าเป็นครั้งแรก คนแรกของผมที่รู้สึกแบบนี้
สำหรับผมมันเป็นความรัก ที่ถึงแม้มันจะผิดที่ผิดเวลา
แต่ผมก็เชื่อว่าเค้าก็รักผมจริงๆ เพียงแต่ เค้าไม่สามารถทิ้งครอบครัวเค้าได้
ถ้าไม่รักกันจริง ผมว่าคงอยู่แบบนี้ด้วยกันมานานขนาดนี้
วันนี้ เวลานี้ ที่ผมมาเขียนเล่าทุกคนในนี้
ผมอยากบอกว่า ผมสามารถเดินออกมาจากคนนี้ได้แล้วครับ
ไม่ทุกข์ใจ ไม่กังวล และไม่รู้สึกเสียดาย ที่ครั้งนึงผมได้รักคนคนนี้
ผมจะถือประสบการณ์นี้เป็นบทเรียนที่สอนให้ผมก้าวผ่านความทุกข์ในแสนสาหัสนั้นมาได้
และจะไม่มีทางกลับไปเป็นแบบนั้นอีกไม่ว่ากับใครก็ตาม
ขอบคุณที่อ่านมาถึงบรรทัดนี้นะครับ
ความรักทำให้คนตาบอด...