“เคสฉุกเฉิน” จริงหรือคิดไปเอง? แชร์มุมมองเมื่อไป รพ.กลางดึกแล้วทุกคนรู้สึกว่า "ฉุกเฉิน"!

เวลาเราเจ็บป่วยแบบปวดหัว ปวดท้อง หนักบ้าง เบาบ้าง หลายคน (รวมถึงตัวผมเอง) ก็มักจะรีบวิ่งไปห้องฉุกเฉิน เพราะ "กลัว"

กลัวว่าอาจเป็น ไส้ติ่งอักเสบ
กลัวว่าอาจ เส้นเลือดในสมองแตก
กลัวว่ามันจะ รุนแรงและถึงชีวิต

ทั้งที่บางครั้งอาการอาจจะยังไม่ถึงขั้น "ฉุกเฉิน" ตามนิยามของ รพ." ซึ่งใน รพ.จะมีการคัดแยกผู้ป่วยเป็น สีแดง เหลือง เขียว ตามระดับความรุนแรง

📍 แชร์ประสบการณ์ส่วนตัว:
เมื่อเร็วๆ นี้แม่ของผมมีอาการ ปวดท้องมากจนกังวลว่าจะเป็นอะไรที่อันตราย เช่น ไส้ติ่งหรือปัญหาช่องท้องอื่นๆ เรารีบพาท่านไปห้องฉุกเฉินทันทีเพราะกลัวจะรุนแรง แต่พอไปถึงกลับถูกจัดให้อยู่ในคิวผู้ป่วยสีเขียว ต้องนั่งรอสองสามชั่วโมง สุดท้ายแม่ก็ค่อยๆ หายปวดเอง พอกลับมาบ้านพักผ่อนก็อาการดีขึ้น สุดท้ายไปตรวจตามนัดในวันรุ่งขึ้นแทน

❓ คำถามชวนคุย:
คุณเคยรู้สึกว่าอาการของตัวเองหรือคนในบ้าน "ฉุกเฉิน" แต่พอไป รพ. แล้วถูกจัดเป็นผู้ป่วย "สีเขียว" ไหม?
คิดว่าคำว่า "ฉุกเฉิน" ของคนไข้ กับ "ฉุกเฉิน" ตามเกณฑ์ของ รพ. ควรตีความอย่างไรให้ตรงกัน?
แล้วเราควรตัดสินใจยังไงดีว่า ควรไปห้องฉุกเฉินจริงๆ หรือยังพอรอได้?

มาชวนคุยกันครับ เผื่อจะได้ช่วยกันทำความเข้าใจ และลดความสับสนเวลาที่เราหรือคนในครอบครัวเจ็บป่วยครับ