ขอท้าวความก่อนว่าเรากับแฟนเพิ่งแต่งงานกันมาได้ปีครึ่ง ก่อนหน้านั้นแฟนเราอยู่กับที่บ้านแฟนแทบจะเกือบทั้งชีวิต มีแค่ตอนเรียนมหาลัยที่อยู่มหาลัยบ่อยกว่าบ้านนิดหน่ย นอกนั้นก็อยู่กับที่บ้านแฟนตลอด และที่บ้านแฟนเราก็มีหมาเลี้ยงมาตลอดไม่ว่าจะเป็นพันธุ์เล็กพันธุ์ใหญ่ทั้งซื้อเองหรือมีคนให้มา แต่ที่เราสังเกตได้จากทุกตัว (เราไปมาบ้านแฟนอยู่ประจำก่อนแต่งงาน บ้านแฟนเราเป็นบ้านเดี่ยวที่มีบริเวณกว้างกว่าบ้านเรามาก) พบว่ามีลักษณะพูดแล้วไม่เข้าใจคำสั่ง แฟนเราเลยบอกให้เอาขนมให้ด้วย พอมีขนมมาให้ก็จะทำตามได้ทุกตัว ประกอบกับลักษณะตัวที่อ้วนท้วมเลยคาดว่าที่บ้านเขาน่าจะใช้วิธีนี้ในการเลี้ยงทุกตัว คือค่อนข้างตามใจหมาพอสมควร และไม่มีการกำหนดปริมาณการให้อาหารที่ถูกต้อง กลับมาที่เรากับแฟน หลังจากแต่งงานกันได้ 4 เดือนแล้วก็ตัดสินใจซื้อน้องหมาพันธุ์เล็กมาเลี้ยงเนื่องจากอยู่บ้านที่เป็นลักษณะทาวน์โฮม เราก็ศึกษาข้อมูลพอสมควรทั้งวิธีการเลี้ยง การดูแลเอาใจใส่ การฝึก การเลือกอาหารต่างๆจนต้ดสินใจชวนแฟนไปดูน้องหมาและรับมาเลี้ยงที่บ้านกัน 1 ตัว ช่วงแรกๆก็มีความสุขดีเนื่องจากเลือกน้องมาจากฟาร์มที่มีการดูแลดีมากๆ น้องหมาขี้อ้อนและเรียนรู้คำสั่งต่างๆได้ไว แต่ก็ยังฝึกบางอย่างไม่ได้ เช่น ยังจำชื่อไม่ได้ ยังขับถ่ายไม่เป็นที่ อันนี้เข้าใจได้เพราะต้องใช้เวลา หลังจากที่ทุกอย่างเริ่มเข้าที่ ประมาณ 5 เดือนต่อมาก็เลยคุยกันว่าอยากมีตัวที่ 2 คราวนี้แฟนเราก็เป็นคนมาเสนอฟาร์ม เราก็พากันไปดู ก็ตกลงรับน้องมาเพิ่มจากที่นี่ แต่มีข้อสังเกตคือที่นี่เป็นฟาร์มแบบบ้านๆ เลี้ยงนอกแออัดมากๆ ประมาณ50ตัว+ อัดกันในบ้านเล็กๆ แต่ก็ด้วยความที่เราสองคนไม่ได้คิดอะไรมาก เนื่องจากไม่มีประสบการณ์เลือกหมาจากฟาร์มตรงๆ (หมาที่บ้านแฟนเราที่ซื้อมาส่วนใหญ่จะไปซื้อมาจากที่เขาจัดงานต่างๆ) พอรับตัวที่ 2 เข้ามาก็ดูแลเหมือนที่ดูแลตัวแรก แต่พบว่าไม่ว่าจะฝึกยังไงมันก็ไม่เข้าใจ แถมเซอร์ไพรส์ด้วยการแถมโรคผิวหนังมาให้อีกเด้ง หลังจากรักษาโรคหาย พาน้องไปอาบน้ำตัดขนแต่งองค์ใหม่ก็เลยพยายามฝึกอีกรอบ และคราวนี้ก็เป็นจุดเริ่มต้นของปัญหาเล็กๆ ที่คาดว่าน่าจะใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

ปัญหาเริ่มจากที่เราอยากจะฝึกหมาในเรื่องต่างๆ แต่แฟนเราก็ตามใจหมาและบอกว่าที่บ้านเขาก็เลี้ยงมาแบบนี้ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไร เช่น เลี้ยงการขับถ่าย เราฝึกให้น้องคนแรกขับถ่ายเป็นพื้นที่เล็กๆที่อยู่ในบ้านได้ แต่น้องคนที่สองก็พยายามฝึกให้ขับถ่ายเป็นบริเวณแต่ไม่ได้เล็กเท่าคนแรก เนื่องจากตอนสอนคนแรกพบว่าการให้พื้นที่กว้างๆในการขับถ่ายแล้วๆค่อยๆลดขนาดลงจะง่ายกว่าการกำหนดพื้นที่เล็กๆตั้งแต่คราวแรก ซึ่งแฟนเราก็ชอบมาขัดการฝึกโดยเอาน้องหมาไปขับถ่ายนอกบ้าน แล้วบอกว่าธรรมชาติมันต้องเป็นแบบนี้ เราก็ไม่อยากขัดใจก็เลยล้มเลิก โดยที่ตัวแรกก็ต้องไปขับถ่ายนอกบ้านไปด้วย เท่ากับที่ฝึกมาสูญเปล่าหมดเลย
ปัญหาต่อมาก็คือเรื่องการให้อาหาร เราก็ให้อาหารตามปริมาณที่แต่ละยี่ห้อแนะนำ (เนื่องจากเราให้อาหารคนละยี่ห้อด้วยเหตุที่ว่าน้องสองตัวกินสองยี่ห้อนี้กินแล้วคราบน้ำตาน้อยไม่เหมือนกัน) แต่แฟนเราก็มาบอกว่าถ้าให้มันกินแค่นี้มันก็จะหิวเพราะเราสองคนกลับบ้านตอนเย็นค่อนข้างค่ำ พอมันหิวมากๆแล้วก็จะเริ่มทำลายข้าวของ ซึ่งเราคิดว่าไม่มีทางเป็นไปได้เนื่องด้วยเราเลี้ยงมันในคอก และเราก็ให้อาหารเป็นเวลาทุกวัน ซึ่งเรื่องนี้ก็ยกมาทะเลาะกันอยู่บ่อยครั้ง แล้วก็จบด้วยการที่เรารีบตื่นมาให้อาหารก่อนที่แฟนจะตื่นและตอนค่ำเราให้อาหารตอนที่แฟนขึ้นไปเก็บของด้านบนแล้วบอกว่าให้มากกว่าปริมาณเดิมไปแล้ว
ปัญหาต่อมาคือเรื่องที่นอน เราอยากให้น้องนอนหลับสบายๆ เลยพยายามซื้อที่นอนมาให้ลองแต่แฟนบอกว่าซื้อมาก็เปลืองเปล่าๆ ตัวที่บ้านเขาซื้อให้ก็ไม่เคยนอน จนเราซื้อมาประมาณ 4-5 อันนี่แหละ เลยถอดใจกับที่นอน แล้วลองศึกษาหาวิธีอื่น จนพบว่าซื้อบ้านหลังเล็กๆให้แทน เลยปรึกษากับแฟน แฟนเลยบอกว่าไม่ต้องเสียเวลาหรอก ซื้อมาก็ไม่นอนเพราะที่บ้านเขาฝห้นอนในกรงตลอด เราเลยลองเอากรงเดินทางวางไปในคอก สรุปว่าน้องก็เข้าไปนอน เลยแอบไปซื้อบ้านหลังเล็กๆให้น้องได้นอนสบาย แต่แล้วก็ไม่รอด ทะเลาะกันไปอีกหนึ่งยก แต่สุดท้ายก็จบด้วยดีเพราะน้องยอมเข้าไปนอนกัน
จากเรื่องที่เล่ามาเป็นเพียงปัญหาหลักๆที่ทะเลาะกันใหญ่ๆ แต่ก็จะมีปัญหาเล็กๆน้อยๆทั้งเรื่องขนม ของเล่น พาไปเที่ยวโน่นนี่นั่น เราไม่อยากจะทะเลาะกับแฟนแต่ก็ไม่อยากจะเลี้ยงหมาที่บ้านแบบที่ที่บ้านแฟนเราเลี้ยงด้วย จนตอนนี้เราเริ่มจะหมดใจที่จะอยากเลี้ยงหมาแล้วยอมแพ้ตามใจแฟนเราแล้ว แต่พอเห็นหน้าลูกๆทั้งสองแล้วก็ยังมีไฟในใจลุกขึ้นมาบางๆตลอด ซึ่งเรารู้ตัวเองดีว่าสักวันมันคงหมดไปแน่ๆ มีใครเคยมีประสบการณ์แบบเราหรือคล้ายๆกันบ้าง ช่วยมาแชร์วิธีจัดการกันหน่อย